Συνεχίστηκε την Τετάρτη 23 Ιουνίου, με την 19η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, με γενικό τίτλο «Εκκλησιαστική ιστορία», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Η συνάντηση, περιλάμβανε την συνέχεια της αναφοράς στις Οικουμενικές Συνόδους, που αποτελούν ένα σοβαρό κεφάλαιο της ζωής της Εκκλησίας και ειδικότερα την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο, που ασχολήθηκε με τον μονοφυσιτισμό.
Μετά την κοίμηση του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, που ήταν ένας υπέροχος θεολόγος, στον θρόνο τον διαδέχθηκε ο αρχιδιάκονος του, Διόσκουρος.
Η συμπεριφορά του άλλαξε όταν έγινε Πατριάρχης και αποδείχθηκε φιλόδοξος, βίαιος και αλλοπρόσαλλος. Αδίκησε τους γονείς του αγίου Κυρίλλου και πολλούς λαϊκούς, ενώ καθαίρεσε και καταδίωξε πολλούς κληρικούς.
Οι Παλαιστίνιοι, οι Αιγύπτιοι και ο Σεβήρος Αντιοχείας, τον θεωρούσαν αποστολικό κήρυκα και αληθινό μάρτυρα, γιατί αρνήθηκε να προσκυνήσει την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο.
Υπήρχαν τότε πολλές αντιλήψεις, σχετικά με το πρόσωπο του Χριστού. Με το ζήτημα αυτό ασχολήθηκε ιδιαίτερα ο Ευτυχής, κληρικός της Κωνσταντινούπολης και ηγούμενος μοναστηριού, με αυστηρή ασκητική ζωή.
Ο Ευτυχής, άρχισε να κηρύττει αιρετικά, όπου φαίνεται ότι υποστήριζε τον μονοφυσιτισμό και ουσιαστικά αναδείχθηκε αρχηγός του. Υποστήριζε ότι η ανθρώπινη φύση του Χριστού, απορροφήθηκε εντελώς από την θεία.
Στην Κωνσταντινούπολη σημειώθηκε μεγάλη αντίδραση εναντίον του Ευτυχή, από τον λαό. Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανός συγκάλεσε σύνοδο, στην οποία ο Ευτυχής αναγκάσθηκε να παρουσιαστεί, και η οποία τον κατεδίκασε. Ο Διόσκουρος κήρυξε άκυρες τις αποφάσεις της συνόδου και δέχθηκε τον Ευτυχή σε κοινωνία.
Πριν την σύγκληση της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου, έγινε μια σύνοδος στην Έφεσο, όπου πρόεδρος της ορίστηκε από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β’, ο Διόσκουρος Αλεξανδρείας, ο οποίος βρήκε την ευκαιρία να τιμωρήσει όλους όσοι είχαν καταδικάσει τον Ευτυχή, με πρώτο τον Φλαβιανό Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Φλαβιανός κακοποιήθηκε στην φυλακή και πέθανε στον δρόμο για την εξορία, που του επέβαλε η σύνοδος. Μια σύνοδος που θεωρήθηκε ληστρική, αφού συστήθηκε καθαρά, για να υπηρετήσει την αιρετική διδασκαλία.
Ο Θεοδόσιος πέθανε χωρίς διάδοχο και την εξουσία πήρε η αδελφή του Πουλχερία, η οποία παντρεύτηκε τον ευσεβή στρατηγό Μαρκιανό. Το αυτοκρατορικό ζεύγος υποστήριζε την Ορθοδοξία και έλαβαν δραστήρια μέτρα, όπου μεταξύ άλλων έθεσαν σε αργία τον Ευτυχή και επανέφεραν το λείψανο του Πατριάρχη Φλαβιανού με μεγάλες τιμές.
Με αυτοκρατορικό διάταγμα, ο Μαρκιανός συγκάλεσε το 451 σύνοδο στη Νίκαια, αλλά η πρώτη συνεδρία έγινε τελικά στην Χαλκηδόνα, στο ναό της αγίας Ευφημίας.
Η σύνοδος απήγγειλε κατηγορίες στον Διόσκουρο, που καταδικάστηκε, και επικύρωσε την καταδίκη του Ευτυχή, ενώ ανακλήθηκαν οι εξορισμένοι επίσκοποι. Καθορίσθηκε επίσης το ζήτημα των δύο φύσεων στο πρόσωπο του Χριστού.
Η Δ’ Οικουμενική Σύνοδος, ομολόγησε πως οι δύο φύσεις, βρίσκονται ενωμένες στο πρόσωπο του Χριστού, «ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως και αχωρίστως». Μετά την Σύνοδο, μονοφυσίτες αποκαλούνταν όσοι μιλούσαν για μία φύση μετά την ένωση.
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 1η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 2η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 3η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 4η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 5η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 6η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 7η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 8η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 9η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 10η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 11η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 12η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 13η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 14η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 15η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 16η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 17η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 18η Συνάντηση
