Συνεχίστηκε την Τετάρτη 19 Μαΐου, με την 14η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, με γενικό τίτλο «Εκκλησιαστική ιστορία», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Η συνάντηση, περιλάμβανε την συνέχεια του αφιερώματος στην ηγετική και ιερή μορφή του Μ. Κωνσταντίνου και την συμβολή του στην πορεία της Εκκλησίας.
Ο Μ. Κωνσταντίνος έμεινε πιστός στην απόφαση του, σχετικά με το διάταγμα των Μεδιολάνων, και δεν υπέγραψε κανένα άλλο διάταγμα, με το οποίο να ξεκινούσε διωγμούς είτε εναντίον της Εκκλησίας, είτε της ειδωλολατρίας.
Διατήρησε τους ειδωλολάτρες στις θέσεις τους, όμως έβαλε και χριστιανούς σε ανώτερες και ανώτατες θέσεις. Ανύψωσε το γόητρο και την δύναμη των χριστιανών, σε αντίθεση με τους προηγούμενους αυτοκράτορες. Επί 60 έτη έφερε τον τίτλο του μέγιστου αρχιερέως της ειδωλολατρίας, χωρίς να θυσιάζει ο ίδιος στα είδωλα, για να μπορεί να ελέγχει την ειδωλολατρία.
7 χρόνια μετά την υπογραφή του διατάγματος των Μεδιολάνων, ο Μ. Κωνσταντίνος απαγόρευσε το συγχρωτισμό και τις συνάξεις των ειδωλολατρών σε σπίτια, φοβούμενος μην κάνουν κάποια στάση εναντίον του, γιατί είχαν ενοχληθεί με την άνοδο των χριστιανών.
Μαζί με αυτό, έκλεισε και κάποιους ειδωλολατρικούς ναούς, επειδή, σύμφωνα με ιστορικούς, εκεί και κατά την διάρκεια της λατρείας γίνονταν και κάποιες ανηθικότητες, τις οποίες ήθελε να περιστείλει και τελικά να εξαλείψει. Ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι έκανε κάτι τέτοιο γιατί ήθελε την περιουσία των ειδωλολατρών για το κράτος και για να ενισχύσει το νόμισμα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Μαζί με αυτές τις ενέργειες, καταργεί και την λατρεία του αυτοκράτορα, που λατρευόταν ως επί γης θεός, τοποθετώντας έτσι την αυτοκρατορία σε μία νέα πραγματικότητα.
Ευεργέτησε όσο κανείς άλλος αυτοκράτορας την χριστιανική πίστη και την Εκκλησία και όχι μόνο διότι θέσπισε την θρησκευτική ελευθερία. Πριν ακόμη γίνει μονοκράτορας, έδωσε ενισχύσεις στην Εκκλησία της βορείου Αφρικής. Με δικά του έξοδα, συγκλήθηκε η Σύνοδος της Αρελάτης και φρόντισε για την ειρήνη της Εκκλησίας στη βόρειο Αφρική.
Απάλλαξε με διάταγμα του τους κληρικούς, από τις υποχρεώσεις και τα χρέη που είχαν προς το ρωμαϊκό κράτος. Έδωσε επίσης το δικαίωμα, να δέχονται δωρεές και κληρονομιές, οι θρησκευτικές κοινότητες, κάτι που μέχρι τότε δεν αναγνωρίζονταν στην Εκκλησία τέτοιο δικαίωμα.
Με την συμβολή του, αναγνωρίστηκαν από το κράτος, οι αποφάσεις των επισκοπικών δικαστηρίων, ακόμη κι όταν δεν αφορούσαν εκκλησιαστικά θέματα. Κάτι άλλο σημαντικό που έκανε και υπάρχει μέχρι σήμερα, ήταν η απαγόρευση της εργασίας κατά την Κυριακή. Εισήγαγε την προσευχή μέσα στον στρατό, προσέφερε δωρεές στην Εκκλησία και αναγνώρισε το δικαίωμα του ασύλου σε όσους καταφεύγουν στους ναούς.
Όταν έγινε μονοκράτορας, έδειξε την περιφρόνηση του απέναντι στην ειδωλολατρία και καταλαμβάνει ξεκάθαρη θέση απέναντι των ειδωλολατρών.
Με δύο διατάγματα που εξέδωσε, ανακάλεσε όλους τους εξόριστους από την εξορία και ελευθέρωσε όλους τους φυλακισμένους, που είχαν φυλακιστεί για την πίστη τους στον Χριστό. Αποκατέστησε τους ομολογητές στα αξιώματα τους, τους επιστρέφει την περιουσία τους, που είχε δημεύσει το ρωμαϊκό κράτος και οι χριστιανοί μπορούσαν να καταταγούν στον στρατό, ενώ οι συγγενείς των μαρτύρων μπορούν να κληρονομήσουν την περιουσία τους ή η Εκκλησία. Έχτισε πολλούς ναούς, ενώ η μητέρα του αγία Ελένη ανήγειρε σπουδαίους ναούς στους αγίους τόπους.
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 1η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 2η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 3η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 4η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 5η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 6η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 7η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 8η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 9η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 10η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 11η Συνάντηση
