Ολοκληρώθηκε την Δευτέρα 16 Αυγούστου με την 28η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Συγγραφέας – Ραδιοφωνικός Παραγωγός κ. Στέφανος Μίλεσης, με γενικό τίτλo «Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…»
Το οδοιπορικό ολοκληρώθηκε με τους τρεις βομβαρδισμούς του Πειραιά, το δράμα της 11ης Ιανουαρίου 1944, τον απροσδιόριστο αριθμό των νεκρών, την καταστροφή της πόλης, την φρίκη των κοριτσιών της «Επαγγελματικής σχολής», την αποχώρηση των Γερμανών από τον Πειραιά και το πρώτο μνημόσυνο των θυμάτων.
Η 11η Ιανουαρίου 1944, αποτελεί για τον Πειραιά μια επάρατη ημερομηνία, καθώς ενώ σε όλο τον κόσμο, τα πρώτα μηνύματα της ελευθερίας έρχονταν με την μορφή των ειδήσεων από όλα τα μέτωπα στα οποία η Γερμανία κατέρρεε, στην πόλη τα μηνύματα αυτά ήρθαν με τη μορφή βομβών που έσπειραν τον θάνατο.
Σχηματισμός αμερικανικών βομβαρδιστικών, γνωστών και ως ιπτάμενων φρουρίων, απογειώθηκαν από την αμερικανική βάση της Φότζια Ιταλίας, που ανήκαν στην 5η πτέρυγα της 15ης Αεροπορικής Στρατιάς.
Ο σχηματισμός έφτασε στον Πειραιά και το μεγαλύτερο μέρος των βομβών που έριξε, ήταν εμπρηστικές. Ακολούθησαν λίγες ώρες αργότερα άλλοι δύο βομβαρδισμοί, που πραγματοποιήθηκαν από αγγλικούς σχηματισμούς αυτή τη φορά.
Η συνολική διάρκεια των βομβαρδισμών ήταν 5 ώρες, όπου ο Πειραιάς βομβαρδιζόταν ανηλεώς. Η μεγαλύτερη καταστροφή έγινε το πρώτο μισάωρο του αμερικάνικου βομβαρδισμού, αλλά και το τελευταίο μισάωρο του τελευταίου βομβαρδισμού.
Οι αναφορές που συντάχθηκαν την επόμενη κιόλας ημέρα, αδυνατούσαν να καταγράψουν το σύνολο της καταστροφής. Συμπεράσματα όπως, αριθμός θυμάτων ανεξακρίβωτος ή μέγας, δηλώνουν φανερά την αδυναμία αυτή. Αρκεί να σημειωθεί ότι, μέχρι τα μεσάνυχτα της 12ης Ιανουαρίου είχαν ανασυρθεί τόσοι νεκροί, που τα πτώματα προχείρως απλωμένα επί των οδοστρωμάτων, υπολογίστηκαν σε δύο χιλιάδες.
Άλλοι 500 νοσηλεύονταν σε ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση στα νοσοκομεία του Πειραιά, ενώ άλλοι 258 βαριά τραυματισμένοι είχαν διακομιστεί σε νοσοκομεία των Αθηνών. Μέγας επίσης ήταν ο αριθμός των εισαχθέντων σε ιδιωτικές κλινικές.
Άλλο ένα θλιβερό άκουσμα, ήταν το καταφύγιο της «Ηλεκτρικής», στο οποίο είχαν καταφύγει οι 80 μαθήτριες της Επαγγελματικής και Οικοκυρικής Σχολής του Δήμου Πειραιά, που μαζί με τις καθηγήτριες, έτρεξαν να βρεθούν στην αγκαλιά που υποτίθεται ότι προσέφερε ένα πιστοποιημένο καταφύγιο.
Η βόμβα που έπεσε πάνω στο καταφύγιο, κατεδάφισε και όλα τα γύρω κτίσματα, τα ερείπια των οποίων το καταπλάκωσαν. Η έξοδος φράχτηκε και τα κορίτσια άρχισαν να φωνάζουν, καθώς το οξυγόνο τους, τελείωνε. Όλοι έτρεξαν αν προσφέρουν βοήθεια κι ενώ έσκαβαν, ακολούθησαν ο δεύτερος και ο τρίτος βομβαρδισμός.
Οι διασώστες είτε σκοτώθηκαν, είτε παραιτήθηκαν από την προσπάθεια. Έτσι οι 80 μαθήτριες μαζί με τις δασκάλες τους, πέθαναν από ασφυξία. Το ίδιο συνέβη και με την Γαλλική Σχολή των Καλογραιών «Jeanned’Arc», που οι βόμβες που την έπληξαν, φόνευσαν καθηγήτριες και μαθήτριες, όμοια με την Επαγγελματική Σχολή.
Η Αθήνα εκκενώθηκε από τους Γερμανούς, οι οποίοι αποχώρησαν το ίδιο συντεταγμένα, όπως είχαν εισέλθει στην πόλη. Αντίθετα στον Πειραιά, είχε αφιχθεί ένα ειδικό γερμανικό σώμα ανατινάξεων, με αποστολή να καταστρέψει τους γερανούς του λιμανιού, τα Σιλό, τους Μύλους του Αγίου Γεωργίου, τη Ναυτική Σχολή Δοκίμων, το Χατζηκυριάκειο Ορφανοτροφείο, την περιστρεφόμενη πλάκα στο σιδηροδρομικό σταθμό του Ρέντη, το εργοστάσιο Παπαστράτου, την Κοπή και το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής εταιρείας «Πάουερ» στο Κερατσίνι.
Στις 200 περίπου ανατινάξεις που συνέβαιναν στον Πειραιά και την ευρύτερη περιοχή του, η αγωνία και ο τρόμος που κατείχε όλο τον πληθυσμό, ήταν πρωτόγνωρος.
Η τελευταία πολεμική γερμανική σημαία στον Πειραιά, υπεστάλη από έναν αστυνομικό το μεσημέρι της 13ηςΟκτωβρίου 1944. Ο αέρας της ελευθερίας φύσηξε στην πόλη.
Από το 1944 μέχρι και σήμερα, κάθε χρόνο τελείται μνημόσυνο που διοργανώνεται από τον Δήμο Πειραιώς στο κοιμητήριο «Ανάστασις», καθώς εκεί υπάρχει μνημείο αφιερωμένο στους νεκρούς του βομβαρδισμού.
Το πρώτο μνημόσυνο, τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στις 5 Μαρτίου 1944. Ο Ναός ήταν ασφυκτικά γεμάτος από Πειραιώτες και παρέστη ο κατοχικός Πρωθυπουργός Ι. Ράλλης, αλλά δυστυχώς και οι εκπρόσωποι των αρχών κατοχής, καθώς οι Γερμανοί άδραξαν την ευκαιρία να προβάλουν τα δεινά που προκάλεσε ο «συμμαχικός» βομβαρδισμός στους Πειραιώτες, σαν οι ίδιοι να μην είχαν προκαλέσει ανάλογα δεινά στο λαό.
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 1η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 2η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 3η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 4η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 5η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 6η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 7η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 8η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 9η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 10η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 11η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 12η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 13η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 14η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 15η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 16η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 17η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 18η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 19η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 20η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 21η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 22η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 23η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 24η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 25η Συνάντηση
