Συνεχίστηκε την Τετάρτη 5 Μαΐου, με την 12η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, με γενικό τίτλο «Εκκλησιαστική ιστορία», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Η συνάντηση, περιελάμβανε διάφορα επιμέρους θέματα που άπτονται της εκκλησιαστικής ζωής.
Η θεία Λειτουργία αρχικά, τελούνταν κυρίως και κατεξοχήν από τον Επίσκοπο. Αργότερα, όταν αυξήθηκαν οι χριστιανοί, ο Επίσκοπος εκχώρησε αυτό το δικαίωμα στους Πρεσβυτέρους, για να τελούν τα μυστήρια της Εκκλησίας.
Κι ενώ αρχικά η θεία Ευχαριστία τελούνταν μόνο την Κυριακή, επεκτάθηκε και τις άλλες ημέρες της εβδομάδας και τελούνταν πάνω στον τάφο ενός μάρτυρα, γι’ αυτό και μέχρι σήμερα, στην αγία Τράπεζα κάθε ναού, τοποθετούνται την ημέρα των εγκαινίων του, λείψανα αγίων μαρτύρων.
Ο τρόπος της μετάδοσης της θείας Κοινωνία εξελίχθηκε διαχρονικά, για να φθάσουμε στον τρόπο με τον οποίον γίνεται σήμερα, με την αγία λαβίδα.
Οι χριστιανοί συναθροίζονταν, διαβάζονταν κάποια κείμενα από την Παλαιά Διαθήκη, αργότερα και από την Καινή Διαθήκη, μέχρι να καταλήξουν να διαβάζονται κείμενα μόνο από την τελευταία.
Την Μ. Τεσσαρακοστή, διαβάζονταν χωρία από το βιβλίο του Ιώβ, την Μ. Πέμπτη και την Μ. Παρασκευή από το βιβλίο του προφήτη Ιωνά και την πασχάλιο περίοδο διαβάζονταν το Ευαγγέλιο του Ιωάννου και οι Πράξεις των Αποστόλων.
Κάθε ημέρα υπήρχε σύναξη των πιστών, όπου γινόταν διδασκαλία κυρίως από τον Επίσκοπο, σε τόπο και χώρο που επέλεγε ο ίδιος. Αργότερα διδάσκουν και οι Ιερείς.
Στις λατρευτικές συνάξεις, έψαλλαν αντιφωνικά, δηλαδή με δύο χορούς. Κέντρο της θείας Λατρείας, ήταν η θεία Ευχαριστία, γι’ αυτό και η Εκκλησία τελούσε όλα τα άλλα μυστήρια, μέσα σε αυτήν.
Το μυστήριο του βαπτίσματος εξελίχθηκε, και από την απλή ομολογία της πίστεως, όποιος ήθελε να γίνει χριστιανός έπρεπε πλέον να κατηχηθεί 2 με 3 χρόνια. Οι βαπτίσεις συνήθως, γίνονταν δύο φορές τον χρόνο, το Πάσχα ή τα Θεοφάνια.
Η εξομολόγηση γινόταν δημόσια και η άφεση των αμαρτιών γινόταν με επίθεση των χειρών του Επισκόπου και αργότερα και του Πρεσβυτέρου.
Οι χριστιανοί τελούσαν αρχικά, κρυφά τα διάφορα μυστήρια, αλλά αργότερα θα φανερώσουν την τέλεση τους και θα εξηγούν, σε όσους το ζητούσαν, τα τελούμενα.
Πολλές συζητήσεις έγιναν σχετικά με τον εορτασμό του Πάσχα, που τελούνταν σε διαφορετικές ημέρες σε ανατολή και δύση. Το θέμα αυτό το έλυσε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, το 325 μ.Χ.
Οι χριστιανοί έδειχναν την αγάπη τους με έργα και με πράξεις. Επισκέπτονταν αρρώστους, βοηθούσαν φτωχούς, μοίραζαν τρόφιμα σε ανήμπορους και άλλες παρόμοιες ενέργειες, που δείχνουν και μαρτυρούν αγάπη.
Ο χριστιανισμός πλέον επεκτείνεται και πέρα από τα όρια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Παράλληλα εμφανίζονται αιρέσεις που απασχολούν την Εκκλησία.
Στο τέλος του 2ου και τις αρχές του 3ου αιώνα, διακοσμούνται ανάλογα, τα οικοδομήματα της λατρείας των χριστιανών, με τοιχογραφίες και μωσαϊκά με διάφορα σύμβολα, με τα οποία οι χριστιανοί αρχίζουν να αναπαριστούν, γεγονότα της Αγίας Γραφής και πρόσωπα, για να καταλήξουν στην ανάπτυξη της τέχνης της ιεράς αγιογραφίας.
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 1η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 2η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 3η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 4η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 5η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 6η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 7η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 8η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 9η Συνάντηση
