Συνεχίστηκε την Τετάρτη 2 Ιουνίου, με την 16η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, με γενικό τίτλο «Εκκλησιαστική ιστορία», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Η συνάντηση, περιλάμβανε την αίρεση του Αρείου, κατά την περίοδο του Μ. Κωνσταντίνου, που απείλησε σοβαρά την εκκλησιαστική συνοχή και την όλη κατάσταση στην αυτοκρατορία.
Η αιρετική αυτή διδασκαλία, διαπραγματεύονταν το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Άρειος δεν είχε ξεκαθαρίσει εάν ο ιδρυτής της χριστιανικής πίστης, ήταν θείο ή ανθρώπινο πρόσωπο και δίδασκε ότι ο Χριστός ήταν άνθρωπος. Ο Άρειος ήταν Πρεσβύτερος της Εκκλησίας, με καταγωγή από την Λιβύη. Πρόκειται για έναν ασκητικό άνθρωπο, με ευγενικό και πειστικό λόγο, γι’ αυτό και είχε πολλούς αφοσιωμένους οπαδούς με το μέρος του. Αυτό ήταν επικίνδυνο, γιατί μπορούσε να γαλουχήσει όλο αυτό το πλήθος, με τις αρρωστημένες και αιρετικές ιδέες του.
Άρχισε να αναπτύσσει μία δική του διδασκαλία, που δεν συμφωνούσε με αυτό που πίστευε η Εκκλησία. Πρέσβευε ότι ο Θεός είναι ένας και άρα ο Χριστός δεν μπορούσε να είναι Θεός, γιατί τότε μιλάμε για πολυθεΐα, αλλά κτίσμα του Θεού. Ο Θεός υιοθέτησε τον Χριστό και τον θεοποίησε με την χάρη Του, εξαιτίας της αγίας βιωτής του. Επίσης, σύμφωνα με τον Άρειο, και το Άγιο Πνεύμα δεν είναι Θεός, αλλά το πρώτο κτίσμα του Χριστού.
Η διδασκαλία αυτή καταργεί το δόγμα της Αγίας Τριάδος, καταστρατηγεί την θεότητα του Χριστού και δεν αποδέχεται την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού, του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Είναι εντελώς ξένη προς την αλήθεια της Εκκλησίας.
Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Αλέξανδρος, κάλεσε τον Άρειο που ήταν κληρικός του, συζήτησαν το θέμα, προσπάθησε να του αλλάξει γνώμη, χωρίς όμως επιτυχία. Συγκάλεσε σύνοδο στην Αλεξάνδρεια, η οποία και καταδίκασε τον Άρειο.
Ο Άρειος είχε γράψει τις αιρετικές του διδασκαλίες στο ποίημα «Θάλεια», γιατί ο έμμετρος λόγος έχει δύναμη, αφού μπορεί εύκολα να διεισδύσει στην ψυχή και την καρδιά του ανθρώπου. Εμπεδώνονταν έτσι εύκολα, αυτά που διακήρυττε ο Άρειος, στις συνειδήσεις των ανθρώπων.
Οι επίσκοποι της ανατολής ήταν χωρισμένοι σε δύο ομάδες, η μία πιστή στην αλήθεια της πίστεως της Εκκλησίας και η δεύτερη ήταν φιλοαρειανή που βοηθούσε τον Άρειο να μεταλαμπαδεύει τις αιρετικές του ιδέες. Η αίρεση του Αρείου δημιουργούσε μεγάλη αναταραχή και κλόνιζε την ενότητα της αυτοκρατορίας. Ο Μ. Κωνσταντίνος προσπάθησε να καθησυχάσει τα πνεύματα στέλνοντας επιστολές που μετέφερε ο Επίσκοπος όσιος Κορδούης, αλλά επέστρεψε άπρακτος.
Ο όσιος εισηγήθηκε στον αυτοκράτορα να γίνει μία μεγάλη σύνοδος, ώστε να λυθεί το μεγάλο αυτό ζήτημα, αλλά και σειρά άλλων θεμάτων. Έτσι, ο Μ. Κωνσταντίνος συγκάλεσε την Α’ Οικουμενική Σύνοδο, στη Νίκαια της Βιθυνίας, το 325 μ.Χ. Ήρθαν σχεδόν όλοι οι επίσκοποι από την ανατολή, 5 επίσκοποι από την δύση και δύο πρεσβύτεροι αντιπρόσωποι του Πάπα Ρώμης Συλβέστρου, που ήταν ηλικιωμένος και δεν μπορούσε να ταξιδέψει. Συγκεντρώθηκαν 318 επίσκοποι, ενώ παρευρέθηκαν πολλοί πρεσβύτεροι και διάκονοι, όπως ο Μ. Αθανάσιος που θεολόγησε άριστα στη σύνοδο και στην θεολογία του στηρίχθηκε η σύνοδος για να βγάλει αποφάσεις.
Ο Μ. Κωνσταντίνος προέδρευσε τιμητικά της συνόδου και συμμετείχε σε όλες τις συνεδρίες. Ο Άρειος καταδικάστηκε και αφορίστηκε. Οι επίσκοποι υπέγραψαν το Σύμβολο της Πίστεως που θέσπισε η Α’ Οικουμενική Σύνοδος και τους αναθεματισμούς, ενώ ο Άρειος εξορίστηκε στην Ιλλυρία με απόφαση του αυτοκράτορα. Οι αναταραχές συνεχίστηκαν και οι αρειανοί δρούσαν υποχθόνια, χρησιμοποιώντας δόλιους τρόπους. Αργότερα, ο Μ. Θεοδόσιος θα συγκαλέσει την Β’ Οικουμενική Σύνοδο, που θα ολοκληρώσει το Σύμβολο της Πίστεως.
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 1η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 2η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 3η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 4η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 5η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 6η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 7η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 8η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 9η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 10η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 11η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 12η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 13η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 14η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 15η Συνάντηση
