Συνεχίστηκε την Τετάρτη 17 Μαρτίου, με την 7η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, με γενικό τίτλο «Εκκλησιαστική ιστορία», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Στην 7η συνάντηση, ο π. Δανιήλ προχώρησε σε ένα νέο κεφάλαιο της εκκλησιαστικής ιστορίας, που αναφέρεται στις δυσκολίες και τα προβλήματα, που κλήθηκε από νωρίς να αντιμετωπίσει ο χριστιανισμός και ειδικότερα τους διωγμούς.
Ο χριστιανισμός τους τρεις πρώτους αιώνες, αντιμετώπισε διωγμούς, που προήλθαν ενορχηστρωμένα κυρίως από το Ρωμαϊκό κράτος, με τους Ιουδαίους και όσους δεν συμπάθησαν την χριστιανική πίστη, να κρύβονται πίσω από αυτό.
Οι διωγμοί κορυφώθηκαν τον 4ο αιώνα, δεν σταμάτησαν όμως εκεί και συνέχισαν να υφίστανται , φτάνοντας ακόμη και μέχρι τις ημέρες μας.
Την περίοδο των διωγμών, η έννοια του μαρτυρίου εγκαθιδρύθηκε στην καρδιά και την συνείδηση των πρώτων χριστιανών. Η πίστη διώκονταν και οι άνθρωποι έπρεπε είτε να μείνουν σταθεροί στην πίστη τους, είτε να την αρνηθούν. Κι αν έμεναν σταθεροί, υπήρχε ο κίνδυνος να χάσουν την ζωή τους.
Οι πρώτοι διωγμοί σημειώθηκαν από τους Ιουδαίους. Οι εθνικοί αρχικά δεν κατηγορούσαν τους χριστιανούς και δεν τους εδίωξαν, γιατί δεν τους ξεχώριζαν από τους Ιουδαίους. Αργότερα όμως, όταν άρχισαν οι χριστιανοί να διακρίνονται και να διαφοροποιούνται, είδαν την χριστιανική πίστη διαφορετικά.
Το γεγονός ότι ο χριστιανισμός διευρύνονταν και πολλοί ειδωλολάτρες ασπάζονταν την χριστιανική πίστη, ήταν ένα στοιχείο που ενοχλούσε και προκαλούσε το μένος εναντίον του χριστιανισμού.
Αιτίες και αφορμές για την γιγάντωση του φαινομένου και την επιστράτευση των δυνάμεων εναντίον του χριστιανισμού, υπήρξαν πολλές.
Οι χριστιανοί καταρχήν, δεν συμμετείχαν καθόλου στην λατρεία των ειδώλων και αυτό άρχισε να ενοχλεί. Έπειτα, οι χριστιανοί άρχισαν να αποστασιοποιούνται από άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις, που αποτελούσαν προέκταση της ειδωλολατρείας.
Άλλο στοιχείο που εξόργισε τους πολέμιους της χριστιανικής πίστης, ήταν ο τρόπος που τελούσαν οι χριστιανοί την λατρεία τους, που γίνονταν κρυφά από τα μάτια των απίστων, ενώ οι χριστιανοί κατηγορούνταν ακόμη, ότι πίστευαν σε δεισιδαιμονίες.
Οι χριστιανοί είχαν αποκηρύξει πολλούς κοινωνικούς θεσμούς, που τους θεωρούσαν ανόητους, ψεύτικους ή κακούς. Άλλωστε, η θρησκεία τότε, ήταν κρατική υπόθεση όπου λατρεύονταν ο Καίσαρας, και η λατρεία του έπρεπε να τηρείται.
Προκειμένου να ξεκινήσουν οι διωγμοί κατά των χριστιανών, έπρεπε να υπάρξει ένα νομικό περιτύλιγμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο εξαγριωμένος όχλος, καταδίκαζε και θανάτωνε χριστιανούς.
Μέχρι τα μέσα λοιπόν του 3ου αιώνα, δεν υπήρχαν νόμοι κατά των χριστιανών γι’ αυτό και εφαρμόστηκαν άλλοι νόμοι για να γίνουν οι διωγμοί, όπως οι εθιμικοί νόμοι. Διαμορφώθηκε μάλιστα σταδιακά η αντίληψη μέσα στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ότι οι χριστιανοί φταίνε για όλα.
Ο πιο παλιός διωγμός, είναι αυτός του Νέρωνα, που ίσχυσε μόνο στην Ρώμη και μεταξύ των χριστιανών που θανατώθηκαν, ήταν οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος, ενώ επί Τραϊανού, θανατώθηκε ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος στη Ρώμη και ο Συμεών, 2ος Επίσκοπος των Ιεροσολύμων.
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 1η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 2η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 3η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 4η Συνάντηση
