Συνεχίστηκε την Τετάρτη 30 Ιουνίου, με την 20η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, με γενικό τίτλο «Εκκλησιαστική ιστορία», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Η συνάντηση, περιλάμβανε την συνέχεια της αναφοράς στις Οικουμενικές Συνόδους, που αποτελούν ένα σοβαρό κεφάλαιο της ζωής της Εκκλησίας και ειδικότερα την Ε’ και την ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδο.
Η Ε’ Οικουμενική Σύνοδος, έγινε το 553, στην Κωνσταντινούπολη, επί αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Έλαβαν μέρος 150 Επίσκοποι, ενώ ο αυτοκράτορας δεν παρευρέθηκε, ούτε έστειλε εκπροσώπους.
Αντικείμενο της Συνόδου ήταν τα «Τρία Κεφάλαια», δηλαδή ο Θεόδωρος Μοψουεστίας και τα έργα του, ο Θεοδώρητος Κύρου και τα έργα του, και ο Ίβαν Εδέσσης και η επιστολή του προς τον Επίσκοπο Μάρη, όπου και τα τρία αυτά πρόσωπα καταδικάστηκαν.
Ήταν σημαντικό να αντιμετωπίσει η Εκκλησία το ζήτημα των «Τριών Κεφαλαίων», γιατί αποτελούσαν αιρετικές διδασκαλίες και είναι βέβαιο ότι θα την ταλαιπωρούσαν.
Η ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδος, πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από το Νοέμβριο του 680 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 681. Εξέτασε το θέμα του μονοθελητισμού και του μονοενεργητισμού.
Κάποιοι δηλαδή αιρετικοί υποστήριζαν ότι ο Χριστός είχε μία θέληση και μία ενέργεια, ενώ η Εκκλησία δίδασκε ότι εφόσον έχει δύο φύσεις, έχει δύο θελήσεις και δύο ενέργειες.
Η Σύνοδος καθαίρεσε τον Μακάριο Αντιοχείας, γιατί διαπίστωσε ότι ήταν αιρετικός. Καταδικάστηκαν και αφορίστηκαν προηγούμενοι Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως και άλλων Εκκλησιών, που ήταν οπαδοί του μονοθελητισμού.
Η ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδος μας παρέδωσε την αλήθεια της πίστεως, πως στον Χριστό συναντούμε δύο ενέργειες και δύο θελήματα, το ανθρώπινο όμως θέλημα, πάντοτε, υποτάσσεται στο θεϊκό.
Οι δύο αυτές Σύνοδοι, δεν συνέταξαν κανόνες, υπήρχε όμως ανάγκη να συνταχθούν. Γι’ αυτό και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Β’ κάλεσε Σύνοδο, την γνωστή ως Πενθέκτη ή Εν Τρούλω Σύνοδος, και κατά κάποιο τρόπο αποτελεί συμπλήρωμα της Ε’ και ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου.
Έλαβαν μέρος 211 Επίσκοποι από την ανατολή, ενώ δεν έστειλε αντιπροσώπους ο Πάπας. Η Σύνοδος εξέδωσε 102 κανόνες, που αναφέρονται στην διοίκηση, την πειθαρχία, αλλά και στην λατρεία.
Με τους κανόνες αυτούς, γίνεται προσπάθεια να ανυψωθεί το ήθος κληρικών και λαϊκών, ενώ απαγορεύτηκαν συνήθειες που είχαν μείνει από διάφορες ειδωλολατρικές εορτές.
Στους κανόνες αυτούς, αρχίζει να διαφαίνεται η αντίθεση της ανατολής από την δύση. Επικυρώθηκε ο κανόνας που χορηγούσε ίσα πρεσβεία τιμής με τον Πάπα Ρώμης, στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, εξισώνοντάς τους.
Επίσης καταδικάστηκε η υποχρεωτική αγαμία των Ιερέων και των Διακόνων, που επικράτησε στην δυτική Εκκλησία, όπως και η νηστεία του Σαββάτου που επικρατούσε στη Ρώμη.
Ο Πάπας Σέργιος, αρνήθηκε να υπογράψει τους κανόνες και η δυτική Εκκλησία δεν αναγνωρίζει την Σύνοδο και την θεωρεί πεπλανημένη.
Η αντίσταση αυτή εξαγρίωσε τον αυτοκράτορα που έστειλε στρατιώτες να συλλάβουν τον Πάπα, αλλά ο λαός που τον υποστήριζε και η φρουρά της Ραβέννας τους απομάκρυνε.
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 1η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 2η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 3η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 4η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 5η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 6η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 7η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 8η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 9η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 10η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 11η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 12η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 13η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 14η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 15η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 16η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 17η Συνάντηση
