Συνεχίστηκε την Τετάρτη 26 Μαΐου, με την 14η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, με γενικό τίτλο «Εκκλησιαστική ιστορία», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Η συνάντηση, περιλάμβανε την συνέχεια του αφιερώματος στην ηγετική και ιερή μορφή του Μ. Κωνσταντίνου και την ευεργετική συμβολή του στην πορεία της Εκκλησίας.
Μία σημαντική προσφορά του, που βοήθησε την Εκκλησία να αποκτήσει αυτοσυνειδησία, ήταν η σύγκλιση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου στη Νίκαια της Βιθυνίας, το 325 μ.Χ.
Ο Μ. Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη, που της έδωσε και το όνομα της. Μεταφέροντας την πρωτεύουσα, φρόντισε, εκτός από την ανοικοδόμηση του πρώτου ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας, να φτιάξει και άλλους ναούς. Στόλισε την Κωνσταντινούπολη, την κατέστησε μία πολύ όμορφη πόλη και έχουμε την μεταστροφή πολλών ειδωλολατρών στη χριστιανική πίστη και μάλιστα κατά ομάδες.
Λίγο πριν το τέλος της ζωής του, αποσύρθηκε σε ένα προάστιο της Νικομήδειας, όπου εκεί ο Επίσκοπος Ευσέβιος τον βάπτισε κι έτσι πέθανε ως χριστιανός αυτοκράτορας. Η ιστορία και η Εκκλησία, τον ονόμασαν Μέγα, ενώ έγινε και η αγιοκατάταξη του και θεωρείται ισαπόστολος.
Κατά την περίοδο της βασιλείας του, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ωφελήθηκε τα μέγιστα. Εξασφάλισε την θρησκευτική ειρήνη, διοίκησε σοφά και συνετά, η ασφάλεια στα σύνορα ενισχύθηκε, βελτίωσε την οικονομία και κατάφερε να τον σέβονται όλα τα γειτονικά κράτη. Υπέγραψε και επικύρωσε αποφάσεις Συνόδων, που τις περιέβαλλε έτσι με κρατική αναγνώριση.
Είναι αλήθεια ότι αναμίχθηκε με ιδιαίτερη δυναμική και δράση, στα εκκλησιαστικά πράγματα. Αυτή η ανάμιξη, ήταν διακριτική και καθοριστική για το μέλλον του κράτους. Με έξοδα του συγκλήθηκε η Α’ Οικουμενική Σύνοδος και τιμητικά προήδρευσε ο ίδιος, υπογράφοντας και θεσμοθετώντας τις αποφάσεις της και αποστέλλοντας τες σε όλες τις τοπικές Εκκλησίες.
Διάδοχοι ήταν οι τρεις γιοί του, Κωνσταντίνος Β’, Κωνστάντιος και Κώνστας. Κατήργησαν κάθε ανοχή στην ειδωλολατρία και με νόμο, έκλεισαν τους ειδωλολατρικούς ναούς. Μετά από αντιδράσεις, έλαβαν μέριμνα για ιστορικούς ειδωλολατρικούς ναούς, τους οποίους άφησαν ανοιχτούς.
Όταν ο Κωνστάντιος έγινε μονοκράτορας, καταργεί τις νυχτερινές θυσίες των ειδώλων και αργότερα νομοθετεί ποινή θανάτου για όσους θυσιάζουν στα είδωλα. Οι νόμοι εφαρμόστηκαν με ακρίβεια στην ανατολή και λιγότερο στη δύση. Η αντίδραση των ειδωλολατρών επικεντρώθηκε στο πρόσωπο του Ιουλιανού του Παραβάτη, που όταν ανέλαβε αυτοκράτορας, προσπάθησε να επαναφέρει την ειδωλολατρία, αλλά αυτό που κατάφερε ήταν να την γελοιοποιήσει.
Κατήργησε όλα τα προνόμια που είχε θεσπίσει ο Μ. Κωνσταντίνος για τους χριστιανούς και τους διέταξε να ξαναχτίσουν τους ειδωλολατρικούς ναούς που είχαν καταστραφεί, ενώ επέβαλλε να μην διδάσκονται οι χριστιανοί στα σχολεία. Ευνόησε ακόμη πολλούς αιρετικούς και σχισματικούς, για να φέρει σύγχυση στην Εκκλησία.
Οι διωγμοί του Ιουλιανού σταμάτησαν όταν σκοτώθηκε, και ο διάδοχος του επανέφερε τους νόμους του Μ. Κωνσταντίνου. Για να φτάσουμε αργότερα στον Θεοδόσιο Α’ που όρισε το κράτος, ως ορθόδοξο χριστιανικό, ήταν αυστηρός εναντίον των αιρετικών και λιγότερο των ειδωλολατρών και κατήργησε τους ολυμπιακούς αγώνες. Η ιστορία τον ονόμασε Μέγα.
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 1η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 2η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 3η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 4η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 5η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 6η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 7η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 8η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 9η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 10η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 11η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 12η Συνάντηση
