Συνεχίστηκε την Τετάρτη 14 Απριλίου, με την 10η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, με γενικό τίτλο «Εκκλησιαστική ιστορία», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Στην συνάντηση, συνεχίστηκε η αναφορά στους μεγάλους διωγμούς που υπέστη η χριστιανική πίστη και η Εκκλησία, με τα έργα και τις ημέρες του Ρωμαίου αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Στον 20ο χρόνο της βασιλείας του, αιφνιδιαστικά, κήρυξε σκληρό διωγμό εναντίον των χριστιανών. Ήθελε να δώσει παλμό και ζωή στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία και αναδιοργάνωσε την κεντρική διοίκηση, τις επαρχίες, το φορολογικό σύστημα και τον στρατό, αφού εξαφάνισε κάθε ίχνος δημοκρατίας και αφού θέλησε να αναπτερώσει την ειδωλολατρία, προβάλλοντας τον εαυτό του ως ημίθεο.
Επηρεάζονταν κατά πολύ, αρνητικά, από τον γαμπρό του Γαλέριο, που κι αυτός με την σειρά του, επηρεάζονταν από την μητέρα του, που ήταν φανατική ειδωλολάτρης και μισούσε τους χριστιανούς.
Ο Διοκλητιανός, προχώρησε πρώτα σε κάθαρση του στρατού, από οποιοδήποτε χριστιανικό στοιχείο. Έπειτα, διέταξε να θυσιάσουν όλοι οι στρατιώτες στους ειδωλολατρικούς θεούς και μετά επανέλαβε τις θυσίες από την αυτοκρατορική αυλή, την οποία καθάρισε από όποιες προσμίξεις χριστιανικού στοιχείου υπήρχαν.
Σε ένα χρόνο, δημοσίευσε 4 διατάγματα, τα οποία αφορούσαν τους χριστιανούς. Στο πρώτο διάταγμα, έδινε εντολή να καταστραφούν οι χριστιανικοί ναοί και τα χριστιανικά βιβλία, κυρίως της Αγίας Γραφής, απαγορεύοντας οποιαδήποτε λατρευτική σύναξη και συγκέντρωση.
Με το δεύτερο διάταγμα, οι χριστιανοί χάνουν τιμές, αξιώματα, πολιτικά δικαιώματα και, ανάλογα με την κρίση του υπευθύνου, μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να υποβληθούν σε βασανιστήρια.
Ακολούθησε το τρίτο διάταγμα, όταν κάηκε το ανάκτορο του στη Νικομήδεια, που θεώρησε ότι έγινε με υπαιτιότητα των χριστιανών, σύμφωνα με το οποίο, όσοι χριστιανοί δεν θυσιάζουν, θα έπρεπε να φονεύονται.
Μερικούς μήνες αργότερα, ο Διοκλητιανός πήγε στην Ρώμη για να εορτάσει τα 20 χρόνια της βασιλείας του, όπου εκδίδει ένα τέταρτο διάταγμα, το οποίο αφορά τους χριστιανούς κληρικούς και ορίζει να φυλακίζονται και να απελευθερώνονται μόνο όταν θυσιάσουν στα είδωλα.
Αργότερα, εξέδωσε ένα γενικότερο διάταγμα, το οποίο διατάσσει όλους τους χριστιανούς να θυσιάσουν στα είδωλα. Πολλοί χριστιανοί θανατώθηκαν, αλλά ο Διοκλητιανός μετά από λίγο πέθανε κι οι διωγμοί συνεχίστηκαν για 8 ακόμη χρόνια, σε όλη την επικράτεια της αυτοκρατορίας.
Ο Λικίνιος με τον Κωνσταντίνο Γαλέριο, θα υπογράψουν διάταγμα με το οποίο τελειώνουν οι διωγμοί. Και όταν πλέον επικράτησε ο Μ. Κωνσταντίνος, υπέγραψε το διάταγμα των Μεδιολάνων, που όριζε την ανεξιθρησκεία.
Την περίοδο των διωγμών του Διοκλητιανού, σχηματίστηκαν στους κόλπους της Εκκλησίας, δύο σχίσματα, που αφορούσαν τον τρόπο αποδοχής στους κόλπους της Εκκλησίας, εκείνων που είχαν αρνηθεί την χριστιανική πίστη, ή είχαν παραδώσει χριστιανικά ιερά βιβλία στους ειδωλολάτρες.
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 1η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 2η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 3η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 4η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 5η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 6η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 7η Συνάντηση
