Συνεχίστηκε την Τετάρτη 31 Μαρτίου, με την 8η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, με γενικό τίτλο «Εκκλησιαστική ιστορία», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Στην συνάντηση, ο π. Δανιήλ συνέχισε την αναφορά του στις δυσκολίες και τα προβλήματα, που κλήθηκε από νωρίς να αντιμετωπίσει ο χριστιανισμός και ειδικότερα τους διωγμούς.
Προχώρησε έτσι στον αυτοκράτορα Σεπτίμο Σεβήρο, που εξέδωσε ένα διάταγμα που απαγόρευε την άσκηση προσηλυτισμού από τον ιουδαϊσμό και τον χριστιανισμό.
Οι διωγμοί συνεχίζονται στην Αλεξάνδρεια και την βόρεια Αφρική, ακόμα και στην Καππαδοκία. Ο αυτοκράτορας Μαξιμίνος προκάλεσε ειδικό διωγμό στους κληρικούς και ιδιαίτερα στους επισκόπους.
Τους δύο πρώτους αιώνες, δεν είναι βέβαιο ότι οι διωγμοί επεκτείνονταν σε όλη την αυτοκρατορία. Ωστόσο όμως οι χριστιανοί βρίσκονταν διαρκώς σε κίνδυνο.
Από τον 2ο όμως αιώνα και μετά, γενικεύτηκαν οι διωγμοί και υπήρχε κίνδυνος για κάθε χριστιανό, όπου κι αν βρισκόταν, σε κάθε γωνιά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Αυτήν την περίοδο, μπορούσε κάθε επαρχιακός διοικητής, με μία απόφαση του, να διατάξει διωγμό στην επαρχία του. Και οι χριστιανοί ήταν εκτεθειμένοι στη μανία του όχλου, ενώ οι αρχές κώφευαν και δεν λάμβαναν κανένα μέτρο προστασίας.
Την εποχή αυτή, εμφανίζονται οι απολογητές, στην ζωή της Εκκλησίας, οι οποίοι με κάθε μέσο και κυρίως την συγγραφή τους, υπερασπίστηκαν την χριστιανική πίστη.
Ταυτόχρονα όμως, άρχισαν να εμφανίζονται και αποκλίσεις από την πίστη, που ονομάζονται αιρέσεις. Αρχή των αιρετικών, είναι ο Σίμων ο μάγος, που ζήτησε από τον Απόστολο Πέτρο να του μεταδώσει την χάρη του Αγίου Πνεύματος, προσφέροντας του χρήματα, κάτι που έκτοτε η Εκκλησία το ονομάζει σιμωνία. Ο Σίμων θεωρείται πατέρας του γνωστικισμού.
Άλλος αιρετικός ήταν ο Κήρινθος, που ήταν αυστηρά προσκολλημένος στον ιουδαϊσμό και είχε γνωστικές ιδέες και πρέσβευε ότι ο Χριστός είναι ένας απλός άνθρωπος που κάποια στιγμή συναντήθηκε με τον θείο Χριστό που μπήκε μέσα του και πορεύονταν πλέον μαζί και τον εγκατέλειψε όταν σταυρώθηκε.
Ο γνωστικισμός ήταν αιρετική διδασκαλία και οι πιστοί του ήταν δυαρχικοί, πίστευαν σε δύο θεούς, τον καλό και τον κακό θεό. Πίστευαν ακόμη στον δοκητισμό, ότι φαινομενικά ο Χριστός έγινε άνθρωπος.
Την εποχή των διωγμών, εμφανίστηκαν και οι εγκρατίτες με αρχηγό την Τατιανό τον απολογητή. Την ίδια περίοδο έχουμε και τον μοντανισμό, με ιδρυτή τον Μοντανό που αναζητούσε την αναβίωση του προφητισμού.
Έχουμε επίσης το σχίσμα του Ιππολύτου αυτήν την περίοδο, με αφορμή το πως η Εκκλησία δεχόταν τους πεπτωκότες και ο ίδιος ήταν αυστηρός και δεν τους δέχονταν εύκολα.
Στην Αλεξάνδρεια εμφανίστηκε το κίνημα των νεοπλατωνικών, φιλοσόφων που προσπαθούσαν να αντικαταστήσουν τις άλλες θρησκείες με την φιλοσοφία, προσελκύοντας κυρίως διανοουμένους.
Μία άλλη αίρεση αυτής της περιόδου, είναι ο μανιχαϊσμός, που πρέσβευε ότι υπάρχουν δύο βασικές αρχές, το βασίλειο του φωτός και το βασίλειο του σκότους και ακόμη ότι ο κόσμος είναι κακός γιατί προήλθε από την πάλη αυτών των δύο κόσμων.
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 1η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 2η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 3η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 4η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 5η Συνάντηση
