Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 10 Μαρτίου, η 6η διαδικτυακή συνάντηση της σειράς που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Καλλίνικος Μαυρολέων, με γενικό τίτλο «Ορθόδοξη Κατήχηση», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Ο π. Καλλίνικος, στην 6η αυτή συνάντηση, αναλύοντας το 1ο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως, αναφέρθηκε στον Θεό, ως δημιουργό του ορατού κόσμου.
6ο μάθημα
1ο άρθρο
Με τη Χάρη του Θεού συνεχίζουμε και σήμερα την αναφορά μας στo 1ο άρθρο του ΣτΠ, στο οποίο ομολογούμε ότι πιστεύουμε «εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητήν οὐρανοῦ καί γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων». Στα προηγούμενα μαθήματά μας αναφερθήκαμε στα δόγματα της Πίστεώς μας, στην Αγία Τριάδα και στον Θεό ως Πατέρα, Παντοκράτορα και ως δημιουργό των αοράτων. Σήμερα θα αναφερθούμε στον Θεό, ως δημιουργό του ορατού κόσμου.
Ύστερα από τον πνευματικό κόσμο, τον κόσμο των πνευμάτων, των ψυχών και των αγγέλων, ο Θεός δημιούργησε τον υλικό κόσμο. Όλα αυτά που μας περιβάλλουν, όσα βλέπουμε και όσα αισθανόμαστε, αποτελούν τον υλικό κόσμο.
Ο κόσμος υπάρχει γιατί τον θέλησε ο Θεός. Από Αυτόν δημιουργήθηκαν τα πάντα, με την πανσοφία του κυβερνώνται και στη δόξα Του αποβλέπουν τα πάντα! Είναι αποτέλεσμα της θείας σοφίας, της δυνάμεως και της θελήσεως του τριαδικού Θεού. Έγινε μόνο με το λόγο του Θεού, δια της συμμετοχής των ενεργειών και των τριών προσώπων. Έχουμε απόλυτη συμφωνία και σύμπραξη και των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος.
«Ὁ Πατήρ δι’ Υἱοῦ ἐν ἁγίῳ Πνεύματι ποιεῖ τά πάντα».
Πίσω από τη λέξη «Θεός» εμφανίζεται ο Θεός – Πατήρ, ο οποίος κατά τον Μέγα Βασίλειο είναι «ἡ προκαταρκτική αἰτία τῶν πάντων».
Στη λέξη «γενηθήτω» οι Πατέρες μας διακρίνουν τον Υιό και Λόγο του Πατρός, που είναι η δημιουργική αιτία των πάντων.
Και στη φράση «καί Πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο» (Γεν. α,2) υπονοείται ακριβώς το Άγιον Πνεύμα, που είναι «ἡ τελειωτική αἰτία τῶν πάντων», με τη δύναμη και την ενέργεια του Οποίου τελειοποιείται και ζωογονείται το σύμπαν.
Ας θυμηθούμε και πάλι εδώ τη ρήση του Μεγάλου Αθανασίου για τον Τριαδικό Θεό μας: «Ὁ Πατήρ δι’ Υἱοῦ ἐν ἁγίῳ Πνεύματι ποιεῖ τά πάντα».
Ο κόσμος είναι γεμάτος αρμονία, κάλλος και ομορφιά, στα οποία και αντανακλάται η πανσοφία του δημιουργού του. Ο Θεός αγαπά και θέλει τα όντα που έπλασε. Όλα τα δημιούργησε «καλά λίαν». Επομένως, δεν μπορεί να είναι κακά, γιατί όλα προέρχονται από τη θέληση Εκείνου που είναι ο μόνος αγαθός. Δεν είναι τυχαία και χωρίς σκοπό! Όλα αυτά είναι σκόπιμα οργανωμένα και γι’αυτό αξίζουν το σεβασμό και την αγάπη μας.
Η δημιουργία του κόσμου από το μηδέν
Ο κόσμος είναι ένα χειροτέχνημα, δημιούργημα του Θεού. Δεν έγινε μόνος του! Δεν υπάρχει αϊδίως= προαιωνίως, αλλ’ έχει πίσω του ποιητικό αίτιο, τον Δημιουργό και Πλάστη Του Θεό. Αυτό εξάλλου θα πει και δημιουργώ. Φέρνω κάτι στο είναι, που προηγουμένως δεν υπήρχε. Δημιουργία δεν είναι η μετάπλαση της ύλης από μια μορφή σε άλλη, αλλά από την αρχή πλάση αυτού που ήταν τελείως ανύπαρκτο. Είναι πλάση «ἐξ οὐκ ὄντων», εκ του μηδενός. Από το τίποτε!
Ο κόσμος προήλθε από τη θεία βούληση. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο όχι από μια εσωτερική ανάγκη αλλά ελεύθερα, με τη δική Του παντοδυναμία, απλώς γιατί το θέλησε.
Βεβαίως, η δημιουργία από το τίποτε δε χωρά στο μυαλουδάκι μας, γιατί ο άνθρωπος κατασκευάζει κάτι από ύλη που προϋπάρχει ή από διάφορα υλικά. Δεν μπορεί εύκολα να φανταστεί δημιουργία από το τίποτε! Κι αυτό όμως λύνεται με την πίστη: Ο Απόστολος Παύλος το διατυπώνει με σαφήνεια: «Με την πίστη και όχι με τις εξωτερικές αισθήσεις κατανοούμε και γνωρίζουμε, ότι ο ορατός κόσμος, που έγινε εν χρόνῳ, δημιουργήθηκε άρτιος και αρμονικός, με λόγο και πρόσταγμα του Θεού, ώστε όσα κτίσματα βλέπουμε τώρα να έχουν γίνει από μη υπάρχοντα και μη φαινόμενα στις σωματικές αισθήσεις» (Εβρ. 11,3).
Πότε δημιουργήθηκε ο κόσμος;
Πότε δημιουργήθηκε ο κόσμος; Πότε έγιναν όλ’ αυτά;
Οι ειδικοί υπολογίζουν την ηλικία του σύμπαντος σε 20 δισεκατομμύρια έτη, ενώ η ηλικία της Γης είναι 5 δισεκατομμύρια έτη.
Η Εκκλησία μας έχει τη δική της άποψη: Πριν από τη δημιουργία του κόσμου δεν υπήρχε χρόνος. Ο χρόνος άρχισε μαζί με τον κόσμο. Η αρχή του κόσμου συμπίπτει με την αρχή του χρόνου. Χρόνος χωρίς ύλη δεν υπάρχει. Χρόνος δεν υπάρχει αν δεν υπάρχει κάποια κίνηση και μεταβολή, μας λέει ο ιερός Αυγουστίνος. Ο χρόνος άρχισε από τη στιγμή που δόθηκε από τον Θεό το πρώτο δημιουργικό πρόσταγμα. Όταν εκδηλώθηκε προς τα έξω η δημιουργική θέληση, η οποία σημείωσε και την αρχή της δημιουργίας του κόσμου. Από τον Θεό, που δημιούργησε τα πάντα, δημιουργήθηκε και ο χρόνος. Αυτά μας διδάσκει η Εκκλησία μας, σύμφωνα με την Αγία μας Γραφή και την Ιερά Παράδοση.
Η απόφασή Του να δημιουργήσει τον κόσμο είναι αιωνία. Το σχέδιο της δημιουργίας υπήρχε προαιωνίως στην πάνσοφη θεία βουλή του Θεού. Πραγματοποιήθηκε όμως κάποτε μαζί με τον χρόνο. Η Αγία Γραφή μας το επιβεβαιώνει: «πρὸ τοῦ ὄρη γενηθῆναι καὶ πλασθῆναι τὴν γῆν καὶ τὴν οἰκουμένην, καὶ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος σὺ εἶ»…(Ψαλμ. πθ,2)
Θα είναι αιώνιος ο όμορφος αυτός κόσμος;
Όχι, δεν θα είναι αιώνιος ο όμορφος αυτός κόσμος! Ήδη οι φυσικοί, οι αστροφυσικοί, οι βιολόγοι μας βομβαρδίζουν καθημερινά με τις θεωρίες και τα συνθήματά τους: «Σώστε τη Γη μας, ο πλανήτης πεθαίνει…. κάποια ζώα εξαφανίζονται» κλπ. Και πολλές από τις θεωρίες αυτές αποδεικνύονται σωστές.
Ο αιώνιος, όμως, λόγος του Θεού (Β΄Πέτρου γ,10-13) μας προαναγγέλλει την τύχη αυτού του κόσμου. «Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δέ λόγοι μου οὐ μή παρέλθωσι» (Ματθ, κδ,35). Ναι, ο κόσμος αυτός μια μέρα θα καταστραφεί κι ένας καινούριος κόσμος θα δημιουργηθεί από τον Θεό, σύμφωνα με την υπόσχεσή Του. Ο χρόνος άρχισε με τη δημιουργία της ύλης. Και κάποτε δεν θα υπάρχει χρόνος, όπως δεν υπήρχε πριν αρχίσει η δημιουργία. Γιατί η ύλη είναι καταδικασμένη σε θάνατο! Κι όταν το υλικό σύμπαν καταστραφεί ολοκληρωτικά, τότε θα παύσει να υπάρχει και ο χρόνος. Ο χρόνος και ο κόσμος είναι «δίδυμοι αδελφοί», αφού γεννήθηκαν μαζί, και θα πεθάνουν μαζί!
Η «ἡμέρα Κυρίου», η ημέρα της κρίσεως, θα έλθει ξαφνικά σαν τον κλέφτη μέσα στη νύχτα! Και τη μέρα αυτή οι ουρανοί με βοή και πάταγο θα παρέλθουν, τα ουράνια σώματα θα διαλυθούν και η γη και τα έργα που θα υπάρχουν σ’ αυτήν θα κατακαούν… Καινούριοι ουρανοί, καινούρια γη, σύμφωνα με τους λόγους Του περιμένουμε! Εκεί θα κατοικεί τότε η αρετή και η αγιότητα!
Η αιτία και ο σκοπός της δημιουργίας
Είναι δογματική αλήθεια ότι ο κόσμος είναι προϊόν της ελευθέρας βουλήσεως του Θεού κι όχι τύχης ή ανάγκης. Ποια όμως είναι η αιτία, που δημιούργησε ο Θεός τον κόσμο;
Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο από την αγαθότητά Του και για να δοξάζεται αυτή η αγαθότητά Του. Τα λογικά όντα, που απολαμβάνουν τα αγαθά που τους δίνει ο Θεός, τον αγαπούν και υμνούν τον θείο του όνομα. Πρώτος σκοπός είναι λοιπόν η ευδαιμονία των λογικών όντων και δεύτερος η δόξα του Θεού. Κι αυτό μας το επιβεβαιώνει η Αγία Γραφή: «Οἱ οὐρανοί…. διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλει τό στερέωμα» (Ψαλμ. ιη,1) .
Και αλλού: «Εὐλογεῖτε, πάντα τά ἔργα Κυρίου τόν Κύριον… ὑμνεῖτε καί ὑπερυψοῦτε αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας»(Δανιήλ, γ,57).
Πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος;
Η Εκκλησία μας διδάσκει ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από τον Θεό με μια άμεση προσταγή Του, σταδιακά, σε έξι ημέρες, σε έξι μεγάλα χρονικά διαστήματα, με μια πορεία από τα κατώτερα και απλούστερα όντα προς τα ανώτερα και πιο σύνθετα, πράγμα που στις βασικές του γραμμές συμφωνεί με τα πορίσματα της φυσικής επιστήμης. Τελευταίο έπλασε τον άνθρωπο, που αποτελεί και την κορωνίδα και το κέντρο της δημιουργίας.
Με μόνο το λόγο Του δημιούργησε πρώτα την άμορφη ύλη. Με το δημιουργικό του λόγο «γενηθήτω». «Εἶπε καί ἐγεννήθησαν». Στο πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως έχουμε πλήρη εξιστόρηση της διαδικασίας της δημιουργίας: «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν»…. (Γεν.α,1) . Κατόπιν της έδωσε μορφή και έπλασε τα διάφορα είδη, τα ατελέστερα, τα ανόργανα και κατόπιν τα τελειότερα, τα ενόργανα φυτά και ζώα και τέλος τον άνθρωπο. Ας σημειωθεί ότι η ψυχή του ανθρώπου δημιουργήθηκε από το μηδέν, όπως και η πρώτη ύλη. Επίσης, ότι κάθε νέα δημιουργική πράξη του Θεού, συνδεόταν κάθε φορά με την προηγούμενη.
Όλα δείχνουν μια αρμονική και σκόπιμη κατασκευή. Τίποτε το περιττό και άχρηστο δεν υπάρχει. Ακόμη κι εκείνα που μας φαίνονται άχρηστα και επιβλαβή, έχουν κάποιο λόγο υπάρξεως. Όλα αυτά δείχνουν την τάξη και την αρμονία που επικρατεί στη δημιουργία. Ο Μέγας Βασίλειος όλ’ αυτά τα είχε υπόψη του και μας είπε ότι «ο κόσμος δεν είναι μόνο η κατοικία του ανθρώπου, αλλά και εκπαιδευτήριο, μέσα στο οποίο σπουδάζουν οι άνθρωποι και διδάσκονται θεογνωσία».
Το μεγαλείο του κόσμου ανυψώνει το νου και την καρδιά προς τον Θεό και τον κάνουν να ομολογεί ότι «πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησεν» (Ψαλμ. ργ,24).
Ο κόσμος δημιουργήθηκε σε 6 ημέρες!
Διαβάζουμε στη «Γένεση» ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε σε έξι ημέρες. Αυτές τις ημέρες όμως δεν πρέπει να τις εννοήσουμε ως ημέρες 24ωρες, αλλά ως «ημέρες δημιουργικές», δηλαδή μακρότατες χρονικές περιόδους. Και πώς το καταλαβαίνουμε αυτό; Η ανατολή του ήλιου είναι αυτή που καθορίζει το 24ωρο. Κατά τη δημιουργία, όμως, ο ήλιος δημιουργήθηκε την τέταρτη ημέρα. Επομένως, πριν τη δημιουργία του ηλίου, δεν υπήρχε δυνατότητα καθορισμού των 24ωρων ημερών.
Κι ακόμη κάτι: Για τις έξι πρώτες ημέρες ο Μωυσής στη Γένεση επαναλαμβάνει στερεότυπα: «καί ἐγένετο ἑσπέρα, καί ἐγένετο πρωί, ἡμέρα μία». Για την έβδομη ημέρα όμως, δε λέει το ίδιο. Κι αυτό ασφαλώς γιατί δεν πρόκειται για 24ωρες ημέρες. Διότι η έβδομη ημέρα της δημιουργίας, δεν τέλειωσε ακόμη!
Όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας συμφωνούν ότι η έβδομη ημέρα της δημιουργίας δεν τέλειωσε ακόμη! Άρα και έξι προηγούμενες ημέρες είναι μακρότατες περίοδοι αιώνων!
Η έβδομη δημιουργική ημέρα
Την έβδομη ημέρα ακολούθησε η ησυχία του Σαββάτου. Αφού ήδη ολοκληρώθηκε το δημιουργικό έργο Του, ο Θεός κατέπαυσε=ξεκουράστηκε από τα έργα του. Δεν είχε βέβαια ο Θεός πραγματική ανάγκη να ξεκουραστεί, αφού ως πνεύμα άϋλο δεν υπόκειται σε φυσικές καταστάσεις, δε νιώθει κούραση ώστε να έχει ανάγκη να αναπαυθεί. Αυτή είναι έκφραση ανθρωποπαθής, σαν κι αυτές που πολύ συχνά χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή για να δηλωθεί η ευαρέσκεια του Θεού για τα έργα των χειρών του που πλάστηκαν «καλά λίαν», σύμφωνα με τη δική Του πάνσοφη βουλή και με το σχέδιο της δημιουργικής του θείας ενέργειας.
Η έβδομη ημέρα είναι η περίοδος που όρισε ο Θεός για την εκπλήρωση του σκοπού της δημιουργίας Του. Έχει κανείς την εντύπωση ότι δε δημιουργεί αυτή την ημέρα ο Θεός! Κι όμως! Στην πραγματικότητα δημιουργεί δια των δημιουργημάτων του!
Τώρα ας δούμε λεπτομερώς τι δημιούργησε ο Θεός την κάθε ημέρα. Θα διαβάσουμε μαζί από το πρώτο βιβλίο της «ΓΕΝΕΣΕΩΣ» όσα αφορούν στη δημιουργία του κόσμου.
ΓΕΝΕΣΙΣ
ΓΕΝΕΣΙΣ (α΄ κεφάλαιο πρώτο)
Την πρώτη ημέρα δημιούργησε ο Θεός το φως. Όχι το ηλιακό. Γενικά το φως, παρόμοιο με τα φως των νεφελωμάτων και το σέλας, το φως των δύο πόλων της γης.
Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη. Η γη όμως ήταν έρημη και ασχημάτιστη· ήταν σκοτάδι πάνω από την άβυσσο, και πάνω στα νερά έπνεε «Πνεύμα Θεού».Τότε είπε ο Θεός: «Να γίνει φως» κι έγινε φως. Ο Θεός είδε ότι το φως ήταν καλό και το χώρισε από το σκοτάδι. Το φως το ονόμασε «ημέρα» και το σκοτάδι «νύχτα». Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί- πρώτη ημέρα.
Τη δεύτερη ημέρα έγινε ο διαχωρισμός του στερεώματος -ουρανού και των υδάτων, που περιέβαλλαν τη δημιουργική ύλη.
Μετά είπε ο Θεός: «Στερέωμα να γίνει στα νερά ανάμεσα, για να χωρίζει νερά από νερά». Έτσι κι έγινε· δημιούργησε ο Θεός το στερέωμα και χώρισε τα νερά που ήταν κάτω απ’ αυτό, από κείνα που ήταν πάνω απ’ αυτό. Κι ονόμασε ο Θεός το στερέωμα «ουρανό». Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί’ δεύτερη ημέρα.
Την τρίτη ημέρα διαμορφώνεται η γη σε ξηρά και θάλασσα. Στην ξηρά, μια και υπάρχει ήδη το φως, εμφανιζεται το φυτικό βασίλειο.
Τότε είπε ο Θεός: «Να συναχθούν σε έναν τόπο τα νερά που είναι κάτω από τον ουρανό, και να φανεί η στεριά». Έτσι κι έγινε. Τα νερά που ήταν κάτω από τον ουρανό συνάχθηκαν στον τόπο τους, και φάνηκε η στεριά. Κι ονόμασε ο Θεός «γη» τη στεριά, και το σύναγμα των υδάτων το είπε θάλασσες». Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό.
Μετά είπε ο Θεός: «Να πρασινίσει η γη: να βλαστήσουν πάνω σ’ αυτήν χορτάρια που να βγάζουν σπόρους, και καρποφόρα δέντρα, που ανάλογα με το είδος τους να κάνουν καρπούς, οι οποίοι να περιέχουν τους σπόρους τους». Έτσι κι έγινε: Πρασίνισε η γη. Βλάστησε χορτάρια που έβγαζαν σπόρους ανάλογα με το είδος τους, και καρποφόρα δέντρα, που οι καρποί τους περιείχαν τους σπόρους τους, ανάλογα με το είδος τους. Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό. Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί• τρίτη ημέρα.
Την τετάρτη ημέρα δημιουργούνται οι φωστήρες. Ο ήλιος, η σελήνη και τα αναρίθμητα άστρα του ουρανού. αστέρες, γαλαξίες, νεφελώματα κλπ
Τότε είπε ο Θεός: «Να γίνουν φωτεινά σώματα στο στερέωμα του ουρανού, για να χωρίζουν την ημέρα από τη νύχτα, για να είναι σημάδια για τις εποχές, τις ημέρες και τα έτη, ώστε από το στερέωμα του ουρανού να φωτίζουν τη γη». Έτσι κι έγινε. Δημιούργησε ο Θεός τα δύο μεγάλα φωτεινά σώματα, το μεγαλύτερο για να κυριαρχεί την ημέρα, και το μικρότερο για να κυριαρχεί τη νύχτα· δημιούργησε και τ’ αστέρια. Και τα έβαλε όλα στο στερέωμα του ουρανού για να φωτίζουν τη γη, για να κυριαρχούν την ημέρα και τη νύχτα και να χωρίζουν το φως απ’ το σκοτάδι. Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό. Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί· τέταρτη ημέρα.
Την πέμπτη ημέρα δημιουργούνται τα υδρόβια και τα πτηνά.
Τότε είπε ο Θεός: «Να γεμίσουν τα νερά με ζωντανές υπάρξεις πλήθος, και να πετάνε πτηνά πάνω από τη γη προς το στερέωμα του ουρανού». Έτσι δημιούργησε ο Θεός τα μεγάλα κήτη και όλα τα είδη των ζωντανών οργανισμών, που κολυμπούν και γεμίζουν τα νερά. Επίσης δημιούργησε όλα τα είδη των πτηνών. Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό. Τα ευλόγησε λοιπόν όλα ο Θεός και τους είπε: «Να πολλαπλασιάζεστε και να γεμίσετε τα νερά των θαλασσών και τα πτηνά ας πληθαίνουν πάνω στη γη». Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί· πέμπτη ημέρα.
Την έκτη ημέρα δημιουργούνται τα ζώα της ξηράς και ο άνθρωπος.
Τότε είπε ο Θεός: «Να βγάλει η γη κάθε είδος ζωντανού οργανισμού: Όλα τα είδη των ζώων, των ερπετών και των θηρίων». Έτσι κι έγινε. Δημιούργησε ο Θεός όλα τα είδη των αγρίων ζώων, των ήμερων ζώων και των ερπετών της γης. Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό.
Μετά είπε ο Θεός: «Ας φτιάξουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα τη δική μας και την ομοίωση, κι ας εξουσιάζει στης θάλασσας τα ψάρια, στου ουρανού τα πτηνά, στα ζώα και γενικά σ’ όλη τη γη και στα ερπετά που σέρνονται πάνω σ’ αυτήν». Δημιούργησε, λοιπόν, ο Θεός τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική του την εικόνα, «κατ’ εικόνα Θεού» τον δημιούργησε, τους δημιούργησε άντρα και γυναίκα. Τους ευλόγησε και τους είπε: «Να κάνετε πολλά παιδιά, ώστε να πολλαπλασιαστείτε, να γεμίσετε τη γη και να κυριαρχήσετε σ’ αυτήν. Να εξουσιάσετε στης θάλασσας τα ψάρια, στου ουρανού τα πτηνά και σε κάθε ζώο που κινείται πάνω στη γη». Και συνέχισε ο Θεός: «Να, όλα τα φυτά πάνω στη γη, που βγάζουν σπόρους, σας τα δίνω, καθώς και όλα τα δέντρα που έχουν καρπούς γεμάτους σπόρους· αυτά θα είναι για τροφή σας. Και όλα τα χλωρά χόρτα τα δίνω για τροφή στα ζώα της γης, σε όσα πετούν στον ουρανό και σε όσα έρπουν στη γη κι έχουν ζωή». Έτσι κι έγινε. Ο Θεός είδε τα δημιουργήματα του και ήταν όλα πάρα πολύ καλά. Ήρθε το βράδυ, ήρθε το πρωί· έκτη ημέρα.
Κεφάλαιον 2ο
Την έβδομη ημέρα ο Θεός αναπαύθηκε.
Έτσι ολοκληρώθηκαν ο ουρανός και η γη και ό,τι υπάρχει σ’αυτά. Μέχρι την έκτη ημέρα ο Θεός είχε τελειώσει το έργο Του και την έβδομη ημέρα σταμάτησε να δημιουργεί. Την έβδομη ημέρα την ευλόγησε και την καθαγίασε, γιατί αυτή την ημέρα ολοκλήρωσε τη δημιουργία Του και αναπαύθηκε. Έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκαν σταδιακά ο ουρανός και η γη.
Δημιουργός, Προνοητής, Συντηρητής και Κυβερνήτης!
Είπαμε και πρωτύτερα ότι η δημιουργία του κόσμου είναι ένα μέγα θαύμα και δείχνει την πολλή αγάπη του Θεού και την παντοδυναμία Του. Το ίδιο όμως θαύμα, ίσως και μεγαλύτερο κατά τον ιερό Χρυσόστομο, δείχνει και η συντήρηση και η κυβέρνηση του κόσμου, η θεία Πρόνοια. Τα απειράριθμα αστέρια και με τις ασύλληπτες κινήσεις τους και όλα γενικώς τα θαυμάσια της δημιουργίας δεν προϋποθέτουν απλώς και μόνο έναν άπειρο και παντοδύναμο Δημιουργό, αλλά εξίσου και Προνοητή, Συντηρητή και Κυβερνήτη.
Φυσικά και δεν άφησε ο Θεός την δημιουργία Του στην τύχη της! Ο μεγάλος προφήτης και ψαλμωδός , ο Δαβίδ, στον 103ο ψαλμό του, δίνει θεόπνευστη απάντηση ως προς τι μπορεί να συμβεί, αν για λίγο θελήσει ο Πλάστης να αποσύρει για λίγο το στιβαρό χέρι Του από την πλάση Του: «Ἀνοίξαντός σου τὴν χεῖρα, τὰ σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος. ἀποστρέψαντος δέ σου τὸ πρόσωπον ταραχθήσονται». Ανοίγεις το πλουσιόδωρο χέρι Σου και τα σύμπαντα γεμίζουν από τα αγαθά σου. Όταν όμως αποστρέψεις το πρόσωπό Σου, θα καταληφθούν τα πάντα από ταραχή και τρόμο. Τους αφαιρείς τη ζωογόνο πνοή και σβήνουν από τη ζωή και επιστρέφουν στο χώμα, από το οποίο πλάστηκαν. ( Ψαλμός 103ος,28-29).
Αν μια μόνο στιγμή έλειπε η δημιουργική και προνοητική πνοή και δύναμη του Θεού για τη συντήρηση του σύμπαντος, αυτόματα θα εξέλιπε.
Έτσι, λοιπόν, ο Θεός προνοεί και μεριμνά από άπειρη αγάπη να συντηρείται η Δημιουργία στην ύπαρξη ώστε να αποκλειστεί η επιστροφή στην ανυπαρξία. Με τη θεία Του ενέργεια κυβερνά τον κόσμο και κατευθύνει τη Δημιουργία στον τελικό προορισμό της, που είναι η δόξα του Θεού, και η μετοχή των λογικών όντων στη θεία μακαριότητα.
Για την ξεχωριστή δημιουργία του ανθρώπου, θα μιλήσουμε την άλλη εβδομάδα, πρώτα ο Θεός!
Σας ευχαριστώ πολύ. Χαίρετε!
Ορθόδοξη Κατήχηση»: 1η Συνάντηση
Ορθόδοξη Κατήχηση»: 2η Συνάντηση
Ορθόδοξη Κατήχηση»: 3η Συνάντηση
