Συνεχίστηκε την Τετάρτη 10 Μαρτίου, με την 6η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, με γενικό τίτλο «Εκκλησιαστική ιστορία», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Στην 6η συνάντηση, ο π. Δανιήλ συνέχισε με την αναφορά του σε βασικά και σημαντικά χαρακτηριστικά της ζωής των πρώτων χριστιανών.
Για να γίνει κάποιος δεκτός, εκείνον τον καιρό, στην Εκκλησία, έπρεπε να βαπτιστεί, όπως ισχύει και σήμερα. Το βάπτισμα, γινόταν σε τρεχούμενο νερό, με τριπλή ανάδυση και κατάδυση, που συμβολίζει την τριήμερη ταφή και ανάσταση του Κυρίου.
Για να βαπτιστεί κάποιος, έπρεπε να αποδεχτεί την χριστιανική πίστη και να την ομολογήσει. Τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, μια απλή ομολογία πίστεως ήταν ικανή για να τον καταστήσει, μέλος της Εκκλησίας του Χριστού.
Από τον 2ο αιώνα όμως, ο ενδιαφερόμενος, ήταν ανάγκη να παρακολουθήσει, αρκετό καιρό, διδασκαλία σχετική με την χριστιανική πίστη, να δοκιμαστεί από τον Επίσκοπο κι έπειτα βαπτίζονταν.
Η κατήχηση των κατηχουμένων κρατούσε τρία χρόνια, όπου συστηματικά διδάσκονταν το περιεχόμενο της χριστιανικής πίστης, ζωής και πρακτικής. Κι έπειτα, αν συμφωνούσε ο Επίσκοπος, βαπτίζονταν ομαδικά σε ειδικούς χώρους, τα βαπτιστήρια, που βρίσκονταν έξω από το ναό, κι έπειτα κρατώντας τις λαμπάδες τους, εισόδευαν στο ναό και συμμετείχαν στη θεία Ευχαριστία, όπου και κοινωνούσαν.
Βαπτίζονταν κυρίως τις μεγάλες εορτές, τα Χριστούγεννα, τα Θεοφάνια, το Πάσχα, την Πεντηκοστή. Μετά το βάπτισμα ακολουθούσε το μυστήριο του χρίσματος, όπου ο Επίσκοπος έθετε τα χέρια του στο κεφάλι των νεοφώτιστων, διάβαζε την σχετική ευχή και ελάμβαναν την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Από τον 2ο αιώνα και μετά, το μυστήριο του χρίσματος γίνεται με άγιο μύρο.
Από πολύ νωρίς η Εκκλησία χώρισε τα αμαρτήματα σε δύο κατηγορίες, τα ελαφρά και τα θανάσιμα. Όσοι έπεφταν σε θανάσιμα αμαρτήματα αποκλείονταν από την Εκκλησία και οι Απόστολοι είχαν το δικαίωμα να συγχωρήσουν τέτοια αμαρτήματα.
Επίσης, από νωρίς άρχισαν να διαμορφώνονται οι εορτές του εορταστικού κύκλου. Εξυψώθηκε η Κυριακή, ως ημέρα που εορτάζονταν η Ανάσταση του Κυρίου, ημέρα αναμονής του Χριστού.
Το χριστιανικό Πάσχα, έλαβε ένα καινούργιο και διαφορετικό νόημα από το Ιουδαϊκό, γιατί νικήθηκε ο θάνατος και εορτάζουμε την Ανάσταση του Κυρίου. Η Πεντηκοστή ακόμη, ήταν η ημέρα της καθόδου του Αγίου Πνεύματος.
Έτσι η Εκκλησία, άλλαξε της ρότα της από τον Ιουδαϊσμό και άρχισε να διαμορφώνει τον δικό της χαρακτήρα, φτιάχνοντας τη λατρεία της και τον ετήσιο εορταστικό κύκλο της.
Και οι νηστείες στη ζωή της Εκκλησίας, άρχισαν να υπάρχουν από εκείνα τα χρόνια, από πολύ νωρίς. Οι νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής, είναι οι αρχαιότερες της Εκκλησίας.
Νήστευαν οι χριστιανοί κρατώντας ασιτία όλη την ημέρα, όπου μόνο την ενάτη ώρα έτρωγαν λίγο ψωμί κι έπιναν νερό, και συνέχιζαν τη νηστεία μέχρι το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας.
Η ζωή των πρώτων χριστιανών ήταν απλή και ειρηνική και δεν διέφεραν από τους άλλους ανθρώπους. Βασικό κίνητρο σε όποια εκδήλωση τους ή σε όποια πράξη τους, ήταν η αγάπη και αυτή η αγάπη προσέδιδε στην χριστιανική κοινότητα, μία ενότητα και ομόνοια.
Διαμορφώθηκε ο θεσμός των Διακονισσών, που μαζί τους Διακόνους βοηθούσαν στις «αγάπες», αλλά διακονούσαν και στις ελεημοσύνες και την φροντίδα των ανήμπορων, των ασθενών και όσων είχαν ανάγκη.
Οι πρώτοι χριστιανοί κήρυτταν αδελφότητα και ισότητα, ανάμεσα στους ανθρώπους και τα δύο φύλα. Η ζωή τους ήταν υποδειγματική και αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση.
Οι Αποστολικοί Πατέρες βοήθησαν πολύ στην διάδοση του χριστιανισμού, όπως και οι μαθητές τους, με επιστολές και μικρές πραγματείες, για να μεταδώσουν το ευαγγελικό μήνυμα παντού.
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 1η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 2η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 3η Συνάντηση
