Συνεχίστηκε την Τετάρτη 3 Μαρτίου, με την 5η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωίνος, με γενικό τίτλο «Εκκλησιαστική ιστορία», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Ο π. Δανιήλ, εστίασε στη συνάντηση αυτή, στην ζωή των πρώτων χριστιανών, παρουσιάζοντας βασικά στοιχεία της. Η ζωή της Εκκλησίας έπρεπε να ρυθμιστεί, να υπάρξει διοίκηση και λατρεία, ώστε η χάρη του Αγίου Πνεύματος να μεταδίδεται σε όλους τους πιστούς.
Για την επέκταση της Εκκλησίας βοήθησε η ιεραποστολή των Αποστόλων και των συνεργατών τους, με τις περιοδείες που έκαναν και που στηρίζονταν στο κήρυγμα και την εξαγγελία της νέας ζωής και πραγματικότητας, που έφερε ο Χριστός στον κόσμο. Οι Απόστολοι είχαν την αυθεντία, γιατί ήταν οι αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες. Αυτοί ήταν και οι ηγέτες της πρώτης Εκκλησίας.
Άρχισε έτσι από νωρίς, βάσει αυτού του κηρύγματος, να διαμορφώνεται η βασική πίστη των χριστιανών και της Εκκλησίας. Αυτή η πίστη ήταν ότι ο Χριστός βρίσκεται πολύ κοντά, έρχεται. Εξελισσόμενη η χριστιανική πίστη, διαμόρφωνε την εκκλησιαστική ζωή και πραγματικότητα και με τον καιρό οι χριστιανοί άρχισαν να απομακρύνονται από τους Ιουδαίους.
Άρχισαν να δημιουργούνται πυρήνες σε διάφορες πόλεις και τοποθεσίες, κι έτσι έχουμε την εμφάνιση των τοπικών Εκκλησιών, που είχαν ανάγκη να εξυπηρετήσουν τους πιστούς, να διδάξουν το κήρυγμα του Χριστού κι έτσι βλέπουμε να υπάρχουν τα διάφορα αξιώματα, οι διάφορες διακονίες.
Οι λειτουργοί των αξιωμάτων έπρεπε να τηρούν κάποιες βασικές προϋποθέσεις, να διατηρούν ανόθευτη την χριστιανική διδαχή, να έχουν τα προσόντα και τις γνώσεις να αποκρούουν τις λανθασμένες δοξασίες και να διάγουν έντιμο βίο.
Οι άνθρωποι αυτοί, ονομάζονταν χαρισματούχοι, γιατί αυτό που είχαν ήταν δωρεά, χάρισμα του Παναγίου Πνεύματος. Ήταν οι Προφήτες, οι Διδάσκαλοι, οι Ευαγγελιστές, οι Ποιμένες, οι Προϊστάμενοι κ.α. Με την πάροδο του χρόνου, τα χαρίσματα άρχισαν να λιγοστεύουν και τελικά εξαφανίστηκαν και παρέμειναν τρία βασικά. Ο Διάκονος, ο Πρεσβύτερος και ο Επίσκοπος.
Στην αρχαία Εκκλησία υπήρξε η διαδικασία της εκλογής των επτά Διακόνων, που είχαν ως διακονία τους, να βοηθούν στα χριστιανικά δείπνα, τις λεγόμενες αγάπες, που συνδέονταν με το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και μετέφεραν τα Τίμια Δώρα για να κοινωνήσουν όσοι για εύλογες αιτίες, δεν μπορούσαν να συμμετέχουν στο μυστήριο.
Η λατρεία της Εκκλησίας, στην αρχή ήταν απλή και περιλάμβανε τις αγάπες και την τέλεση του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, γιατί το μυστήριο θεμελιώνεται στο Μυστικό Δείπνο. Γι’ αυτό και πρώτα έτρωγαν και μετά τελούσαν το μυστήριο.
Συγκεντρώνονταν έτσι οι πιστοί σε κάποιο σπίτι, γινόταν κάποια διδασκαλία, απαγγέλλονταν αυτοσχέδιες προσευχές, διαβάζονταν ψαλμοί και τελούσαν το μυστήριο.
Στις συνάξεις αυτές, ενεργούσαν και διάφορα χαρίσματα, όπως οράματα και θεραπείες ασθενών, με κυριότερα την προφητεία και την γλωσσολαλιά. Αργότερα τα χαρίσματα ατόνησαν και εξαφανίστηκαν.
Το μυστήριο ονομάζεται θεία Ευχαριστία, γιατί έχει ευχαριστιακό χαρακτήρα και οι περισσότερες προσευχές του μυστηρίου, αποτελούν ευχαριστία προς τον δωρεοδότη Θεό.
Αργότερα το μυστήριο δεν τελούνταν σε σπίτια, αλλά σε χώρους που καθόριζε η Εκκλησία, πρώιμους χώρους ναού και μεταφέρθηκε το πρωί, κυρίως την Κυριακή, με τις αγάπες σταδιακά να ατονούν και στη θέση τους παραμένει μέχρι σήμερα, η ακολουθία της αρτοκλασίας.
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 1η Συνάντηση
«Εκκλησιαστική Ιστορία»: 2η Συνάντηση
