Συνεχίστηκε την Δευτέρα 19 Απριλίου με την 12η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά των μαθημάτων που πραγματοποιεί ο Συγγραφέας – Ραδιοφωνικός Παραγωγός κ. Στέφανος Μίλεσης, με γενικό τίτλο «Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Το οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά συνεχίστηκε, με ένα αφιέρωμα στον Γεώργιο Καραϊσκάκη, τους εχθρούς και τους αντίπαλους του, την πίστη του στον Θεό, με μικρές ιστορίες από τη ζωή και την δράση του κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων στον Πειραιά, τα χαρακώματα του “Τακτικού”, το κανοκιάλι του Καραϊσκάκη και την προσωπογραφία του που δεν ολοκληρώθηκε.
Είναι γεγονός ότι αν ο Καραϊσκάκης ζούσε τρεις ημέρες ακόμα, θα είχε επιτύχει μια περίλαμπρη νίκη στο φαληρικό πεδίο και αντί για ήττα, σήμερα θα μιλούσαμε για την ένδοξη νίκη του Ανάλατου.
Η ελληνική ανεξαρτησία θα είχε επιτευχθεί δια των όπλων και η επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων, θα καθίστατο παντελώς άχρηστη. Η Ελλάς θα όδευε μόνη και υπερήφανη στον δρόμο της ανεξαρτησίας.
Μόνο ο Καραϊσκάκης πίστεψε στην ανάσταση του αγώνος που θα οδηγούσε στην εθνική σωτηρία. Πραγματικά, από νίκη σε νίκη, με προελάσεις και αντιπερισπασμούς, κατέστρεψε τις εφοδιοπομπές του εχθρού και προέβλεπε τις κινήσεις του αντιπάλου. Παρότι απαίδευτος στις στρατιωτικές επιστήμες, υπήρξε πολυμαθής στα πεδία των μαχών.
Μετά τη νίκη στο Μετόχι Κερατσινίου, η φήμη του πέρασε σε όλη την Ελλάδα και στο στρατόπεδο του συνέρρεαν διαρκώς από παντού, για να τον δουν από κοντά και να πολεμήσουν στο πλάι του. Και η δόξα που απέκτησε, τον καθιστούσε επικίνδυνο για τους αντιπάλους του.
Έτσι, έφυγε το μεγαλύτερο μυαλό της επανάστασης σε ηλικία μόλις 45 χρονών. Το θάνατο του Καραϊσκάκη έκλαψε και ο Κολοκοτρώνης που τον μοιρολόγησε σύμφωνα με τα ήθη της εποχής. Δικαίως ο Κωστής Παλαμάς, τον αποκάλεσε «Αχιλλέα της Ρωμιοσύνης».
Έχει λεχθεί ότι ήταν οξύθυμος, οι πράξεις του ωστόσο, φανερώνουν άνθρωπο με τεράστια αποθέματα υπομονής. Ήταν έντονα θρησκευόμενος και η βαθιά πίστη του στο Θεό αποδεικνύεται από τα δεκάδες τάματα που έκανε σε μοναστήρια και εκκλησίες από όπου περνούσε.
Αναφέρεται η ιστορία ενός τηλεσκοπίου, που αφού χρησιμοποιήθηκε στις διάφορες μάχες του Πειραιά, δόθηκε από τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, λίγο πριν πεθάνει, σε έναν άλλο αγωνιστή κι έτσι διασώθηκε η ιστορία του. Ο Καραϊσκάκης το χρησιμοποιούσε σε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξήγαγε και φυσικά στην περιφέρεια του Πειραιά, όπου οι εκτάσεις από την Ακρόπολη μέχρι το Χαϊδάρι και την Ελευσίνα, ήταν τεράστιες.
Ο φιλέλληνας υπολοχαγός Καρλ Κρατσάιζεν, μαγεμένος από την αυτοθυσία των Ελλήνων και κύρια από τις θαυμαστές προσωπικότητες των οπλαρχηγών που ηγούνται της επανάστασης, αποφασίζει να αποτυπώσει πρόχειρα με μολύβι στο χαρτί, όσους ακόμα βρίσκονται εν ζωή.
Έτσι, φτάνει στο στρατόπεδο του Πειραιά, όπου ξεκινάει να αποτυπώνει γρήγορα στο χαρτί, τον Καραϊσκάκη, ο οποίος την εποχή εκείνη υποφέρει από πυρετό και η κούραση έχει αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του προσώπου του.
Το μολύβι του Κρατσάιζεν τρέχει γοργά πάνω στο χαρτί, έχει τελειώσει με τα χαρακτηριστικά του προσώπου κι αρχίζει να σχεδιάζει με αχνές γραμμές το σώμα του. Ο Καραϊσκάκης λίγες ώρες αργότερα πεθαίνει και το σχέδιο δεν τελειώνει ποτέ.
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 1η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 2η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 3η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 4η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 5η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 6η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 7η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 8η Συνάντηση
«Οδοιπορικό στην ιστορία του Πειραιά»: 9η Συνάντηση
