Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να φτιάξουμε μικρές νησίδες μέσα στο σύστημα που ζούμε, οι οποίες θα εξασφαλίζουν την εντονότερη κοινωνική κινητικότητα.
Μία ακόμη εκδήλωση στο πλαίσιο της σειράς «Ελεύθεροι διάλογοι», του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου.
Συμμετείχαν διαδικτυακά, ο κ. Παναγιώτης Μανωλάκος, Κοινωνιολόγος και η κα Γεωργία Σκιτζή, Δημοσιογράφος, σε μία συζήτηση για την πανδημία του κορονοϊού και άλλα σύγχρονα κοινωνικά θέματα.
Η συνάντηση, μεταδόθηκε ζωντανά από το διαδίκτυο, μέσα από το κανάλι του «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Πρώτο θέμα που απασχόλησε τους δύο συνομιλητές, ήταν η υγειονομική κρίση των ημερών μας. Ένας ιός στην πραγματικότητα, έφερε τον πλανήτη απέναντι σε έναν καθρέφτη να αντιμετωπίσει την εικόνα του. Και η εικόνα είναι ότι ο πλανήτης αυτός είναι πολύ πιο ενοχλημένος.
Είναι λάθος να βάζουμε τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες μας, απέναντι από την υγεία, τόνισαν. Δεν είναι ένα δίπολο, ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, όπου για να κερδίσουμε το ένα, θα πρέπει να χάνουμε το άλλο.
Η πανδημία δεν είναι κάτι που θα διαρκεί για πάντα και γι’ αυτό θα πρέπει να δώσουμε έμφαση σε αυτά που έχουν κάνει οι ίδιες οι κοινωνίες. Δηλαδή, έχουμε καταφέρει, μέσα σε ένα χρόνο, ένα διάστημα που είναι πάρα πολύ μικρό, να μπορέσουμε να βρούμε εμβόλια, τα οποία θα αρχίσουν από την επόμενη χρονιά να μοιράζονται σταδιακά σε όλο τον πληθυσμό.
Αυτό αποτελεί μια υπενθύμιση της αξίας της ίδιας της επιστήμης, των ανοιχτών συστημάτων και της διασύνδεσης του κόσμου, αλλά και της ελεύθερης οικονομίας και των δημοκρατικών συστημάτων.
Αποτελεί υπενθύμιση, αλλά και επιβεβαίωση, παρατήρησαν. Είμαστε μια κοινωνία νεωτερική και μετανεωτερική, έχουμε δηλαδή σε σχέση με ένα ρομαντικό παρελθόν, διαφοροποιήσεις.
Μια μεγάλη διαφορά σε σχέση με το πως αντιμετωπίζουμε αυτού του είδους τις επιδημίες, με τις προνεωτερικές κοινωνίες, είναι ότι όταν στην μεσαιωνική Ευρώπη ξεσπούσε κάποια επιδημία, θα κυριαρχούσε η παραίτηση, η συντριβή και ο απόλυτος φόβος.
Εμείς, παρότι βιώνουμε τον φόβο, δεν αντιμετωπίζουμε αυτήν την πραγματικότητα ως μια καταστροφή αναπόφευκτη, αλλά αναζητούμε τα λάθη και τις λύσεις.
Σε σχέση με τον επικείμενο εμβολιασμό υπάρχουν δύο σημεία, συνέχισαν οι δύο συνομιλητές.
Το πρώτο είναι ότι η Ευρώπη έχει ήδη μεριμνήσει να κάνει αρκετές παραγγελίες που απ’ ότι φαίνεται θα επαρκούν για όλους τους κατοίκους. Και μάλιστα θα είναι δωρεάν η διάθεση του εμβολίου, ακριβώς γιατί είναι ένα πολύ σημαντικό αγαθό για την δημόσια υγεία.
Το δεύτερο όμως είναι, ότι έχουμε μια ηθική υποχρέωση ως πολίτες, ως άνθρωποι, απέναντι στους πολίτες άλλων κρατών που είναι πολύ πιο φτωχά από εμάς.
Θα πρέπει να φροντίσουμε για συνανθρώπους μας που ζουν στη νοτιοανατολική Ασία, την Αφρική, οι οποίοι πολύ δύσκολα θα μπορούσαν μέσω των κρατών τους να εξασφαλίσουν επάρκεια για το εμβόλιο.
Αυτό δεν αποτελεί μία πρόκληση μόνο σε επίπεδο αγοράς εμβολίου, αλλά και μια πρόκληση σε επίπεδο δημιουργίας μιας αλυσίδας διανομής για να φτάσει εκεί το εμβόλιο.
Επόμενος σταθμός της συζήτησης, τα θέματα της οικονομίας. Επί μία δεκαετία, παρατήρησαν, ζούμε βυθισμένοι μέσα σε μία κρίση, όπου κανείς δεν ξέρει τον τρόπο που θα τελειώσει, πότε θα τελειώσει κι αν θα τελειώσει.
Ενώ με ιστορικούς όρους, δεν ήταν η μεγαλύτερη κρίση που είχε ζήσει η Ελλάδα, με προσωπικούς όρους έδειξε την τραγικότητα, όσον αφορά στα όνειρα και τις προσδοκίες, κυρίως των νέων.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, πρότειναν, είναι να φτιάξουμε μικρές νησίδες μέσα στο σύστημα που ζούμε, οι οποίες θα εξασφαλίζουν την εντονότερη κοινωνική κινητικότητα.
Να μην έχει σημασία το πως ή που γεννιέσαι, αλλά να δίνονται οι δυνατότητες σε όλους, ανάλογα με τα ταλέντα και την εργασία τους, να προοδεύουν.
Θα πρέπει να υπάρχουν επιχειρησιακά πλάνα, για το πως θα απορροφηθούν χρήματα για την παιδεία. Και σε θεσμικό επίπεδο και σε επίπεδο υποδομών. Ακόμη για την ψηφιοποίηση του δημόσιου τομέα, την ταχύτητα στην δικαιοσύνη, τις επενδύσεις στην υγεία, την ψηφιακή επιχειρηματικότητα.
Δηλαδή θα πρέπει να θέσουμε μια σειρά στόχων μετρήσιμων, οι οποίοι θα μπορέσουν να εκταμιεύσουν χρήματα για να αλλάξουμε την πραγματικότητα.
Η οικονομία χρειάζεται μια πραγματική θεσμική επανάσταση και μία στόχευση σε πράγματα που θα αποτελέσουν την αιχμή της νέας οικονομίας.
Η συζήτηση προχώρησε με τις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές και ολοκληρώθηκε με τα ελληνοτουρκικά θέματα.
Ειδικά για τα τελευταία, εκφράστηκε η άποψη ότι η Τουρκία της δεκαετίας του 1990 δεν είναι η ίδια με αυτήν του 2020. Μιλάμε για μία Τουρκία που αλλάζει πάρα πολύ, απομακρύνεται από την δύση και τους θεσμούς της, και βλέπει και τον εαυτό της εκτός δύσης.
Η Τουρκία έχει κάνει μια ισλαμική στροφή, ο προϋπολογισμός για τα ισλαμικά σχολεία έχει πολλαπλασιαστεί και γίνεται προσπάθεια δημιουργίας μιας ισλαμικής μεσαίας τάξης, η οποία δεν υπήρχε σε ένα κράτος που ήταν σε μεγάλο βαθμό κοσμικό.
Εάν αυτό ολοκληρωθεί θα αλλάξει τον τρόπο και τα εργαλεία διαχείρισης από μέρους της Ελλάδας, ενός δύσκολου γείτονα.
