Συνεχίστηκε την Τρίτη 15 Ιουνίου, με την 28η συνάντηση, η σειρά διαλέξεων που πραγματοποιεί ο Εικαστικός και Συγγραφέας κ. Βαγγέλης Παππάς, με γενικό τίτλο «Γνωρίζω την Ελληνική μου ταυτότητα», στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Οι συναντήσεις θα ολοκληρωθούν τον Δεκέμβριο του 2021, καλύπτοντας όλη την χρονική περίοδο της επετείου των 200 χρόνων από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Η συνάντηση περιλάμβανε το 8ο μέρος του αφιερώματος στον Βυζαντινό Ελληνισμό και ειδικότερα την διαμόρφωση του νεότερου ελληνισμού μέσα από την κρίση του 11ου αιώνα και την Μάχη του Μαντζικέρτ.
Μετά τον θάνατο του Βασίλειου Β’ του Βουλγαροκτόνου, οι αυτοκράτορες που ακολούθησαν ήταν προβληματικοί και επικίνδυνοι και οδήγησαν σταδιακά την Ρωμανία προς την παρακμή.
Τον 11ο αιώνα, η αυτοκρατορία ξεκινάει να οδηγείται σταδιακά προς το τέλος της, για να φτάσει καταρχήν το 1204, όπου οι Σταυροφόροι της δύσης θα κατακτήσουν την Κωνσταντινούπολη και το οριστικό τέλος θα έρθει το 1453, με την δεύτερη πτώση, αυτήν την φορά από τους Οθωμανούς Τούρκους.
Χρονολογίες – ορόσημο του 11ου αιώνα είναι το 1054 με το σχίσμα των δύο Εκκλησιών, το 1071 με την μάχη του Μαντζικέρτ, το 1082 με την διείσδυση των δυτικών στην οικονομία της Ρωμανίας και το 1096 με την Α’ Σταυροφορία.
Το σχίσμα των Εκκλησιών, μεγάλωσε πολύ το χάσμα ανατολής και δύσης και ένα χαρακτηριστικό του νεότερου ελληνισμού είναι η αποστροφή και η καχυποψία των Ελλήνων για τους δυτικούς, που συνεχίζει μέχρι σήμερα με πολλές διαφορετικές μορφές.
Το σχίσμα βασίστηκε στην εμμονή του πρωτείου που ζητούσε ο Επίσκοπος Ρώμης, θέλοντας να ασκεί κυριαρχική δικαιοδοσία έναντι των υπολοίπων 4 πατριαρχείων.
Παράλληλα, τέθηκε και ένα άλλο σοβαρό ζήτημα, το φιλιόκβε, δηλαδή η διατύπωση που αναφέρεται στην εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού, που πρόσθεσε και επέβαλλε στο Σύμβολο της Πίστεως, η δυτική Εκκλησία, με την επιμονή των Φράγκων.
Η μάχη του Μαντζικέρτ. το 1071, είναι ίσως η πιο σημαντική μάχη του ελληνισμού, όπου τα ρωμαϊκά στρατεύματα ηττήθηκαν από τους Τούρκους, με αποτέλεσμα σήμερα οι Τούρκοι να είναι γείτονες μας.
Όταν ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ’ ο Διογένης, έκρινε σκόπιμο να χτυπήσει με μια συντονισμένη εκστρατεία του Σελτζούκους Τούρκους, για να σταματήσει τον όλεθρο που έρχονταν από την ανατολή, θα αντιμετωπίσει μια τραγική έκπληξη, γιατί δεν θα βρει στρατό, αλλά απομεινάρια.
Αφού συγκέντρωσε και εκπαίδευσε στρατό, κάνει κάποιες νίκες. Οι Τούρκοι δεν ήθελαν να χτυπήσουν την αυτοκρατορία, αλλά την Αίγυπτο. Όμως ο Ρωμανός αποφασίζει να τους χτυπήσει, για να τελειώνει με αυτόν τον κίνδυνο.
Έτσι φτάνουμε στην μάχη του Μαντζικέρτ, που κράτησε μία μέρα. Προς το τέλος της ημέρας, ο Ρωμανός, σήμανε υποχώρηση στο στρατόπεδο. Στην οπισθοφυλακή, διοικητής ήταν ο Ανδρόνικος Δούκας, που είχε ορκιστεί με όλη την αυλή, ότι πρέπει να χάσει ο αυτοκράτορας.
Έτσι, ξεγέλασε την οπισθοφυλακή, ότι σκοτώθηκε ο αυτοκράτορας και πρέπει να τραπούν σε φυγή. Μέσα στην αδικαιολόγητη αυτή ταραχή, μένει ο Ρωμανός και η φρουρά του, στο κέντρο του πεδίου της μάχης και τελικά συλλαμβάνεται. Υπογράφει συμφωνία για την διατήρηση των συνόρων, με τον αρχηγό των Τούρκων, Αλπ Αρσλάν και αφήνεται ελεύθερος.
Στη Κωνσταντινούπολη αυτοκράτορας πλέον είναι ο Μιχαήλ ΣΤ’ ο Δούκας. Επιστρέφοντας ο Ρωμανός, η συμφωνία που υπέγραψε δεν έγινε δεκτή, συλλαμβάνεται από την οικογένεια των Δουκών και τον υποχρεώνουν να υπογράψει την παραίτηση του από όλα του τα δικαιώματα.
Τον τύφλωσαν και τον εξόρισαν, για να πεθάνει λίγες ημέρες αργότερα. Οι Τούρκοι εξαγριώθηκαν και τελικά επιτέθηκαν στην αυτοκρατορία. Το συμπέρασμα είναι ότι η διχόνοια και τα μικροσυμφέροντα, ήταν αυτά που τελικά έφεραν τους Τούρκους στην Μ. Ασία.
Και η παρακμή δεν σταματάει εδώ. Όταν έγινε αυτοκράτορας ο Αλέξιος Α’ ο Κομνηνός, θα αποδυναμωθεί ακόμη περισσότερο η αυτοκρατορία, οικονομικά αυτή τη φορά, το 1082.
Οι Βενετοί, ως αντάλλαγμα για την βοήθεια που παρείχαν στην αντιμετώπιση των Νορμανδών, αποκτούν με χρυσόβουλο του αυτοκράτορα, την δυνατότητα να εμπορεύονται ελεύθερα στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς να πληρώνουν καθόλου δασμούς. Επίσης τους δίνουν καταστήματα και τρεις δικές τους αποβάθρες.
Αυτή η συμφωνία, έβαλε τα θεμέλια σε μια αποικιακού χαρακτήρα εξάπλωση των Βενετών μέσα στη αυτοκρατορία, συγκλονίζοντας το εμπορικό της σύστημα και παύει να υπερισχύει στις μεσογειακές αγορές.
Το 1096 ξεκινάει ο κύκλος των σταυροφοριών για την σωτηρία των Αγίων Τόπων, από τους Τούρκους. Ο Αλέξιος Κομνηνός, παρότι τους θεωρούσε βάρβαρους, τους αφήνει να μπουν στην Κωνσταντινούπολη και τους δέχεται στο παλάτι.
Με πολύ υπομονή κατάφερε να τους αποσπάσει την υπόσχεση, πως ότι κατακτούν στην Μ. Ασία, θα επιστραφεί στην Ρωμανία, κάτι που όντως κι έγινε.
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (1)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (2)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (3
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (4)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (5)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (6)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (7)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (8)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (9)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (10)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (11)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (12)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (13)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (14)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (15)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (16)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (17)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (18)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (19)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (20)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (21)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (22)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (23)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (24)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (25)
