Συνεχίστηκε την Τρίτη 23 Μαρτίου, με την 18η συνάντηση, η σειρά διαλέξεων που πραγματοποιεί ο Εικαστικός και Συγγραφέας κ. Βαγγέλης Παππάς, με γενικό τίτλο «Γνωρίζω την Ελληνική μου ταυτότητα», στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Οι συναντήσεις θα ολοκληρωθούν τον Δεκέμβριο του 2021, καλύπτοντας όλη την χρονική περίοδο της επετείου των 200 χρόνων από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Η συνάντηση περιελάμβανε το 3ο μέρος από το αφιέρωμα «Ορθοδοξία και Ελληνισμός», με μια έκτακτη διάλεξη με τίτλο: “Υπέρ πίστεως και πατρίδος. 200 χρόνια μετά…”.
Είναι η πρώτη φορά που ο Έλληνας στέκεται με ένα περίεργο συναίσθημα, που φαίνεται αρχικά ως δέος, απέναντι στην γιορτή για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Αλλά δεν είναι δέος, είναι απορία για την διαχείριση ενός τέτοιου γεγονότος. Γιατί εμείς, διαφέρουμε ως ταυτότητα από εκείνους οι οποίοι πολέμησαν εκείνα τα χρόνια.
Η διάλεξη λοιπόν θέλησε να καταδείξει ποια ήταν η ταυτότητα και τα ιδανικά εκείνων των ανθρώπων και ποια είναι τα δικά μας σήμερα.
Τα ιδανικά εκείνων των ηρώων, ήταν τόσο σκανδαλώδη και «ακραία», ώστε σήμερα να αισθανόμαστε ότι δεν μας εκφράζουν. Όπως το ότι εκείνοι αγωνίστηκαν «υπέρ πίστεως και πατρίδος», λέξεις που σήμερα προκαλούν ηλεκτρισμό. Εκείνοι μιλούσαν για πίστη, για πατρίδα, για ελευθερία, για ανεξαρτησία, που όλα αυτά σήμερα είναι υπό συζήτηση.
Μια κοινωνία που ανήκει σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον και έχει αλλάξει μορφή, πως θα κοιτάξει κατάματα και δήθεν συγκινημένη, τις μορφές εκείνων των ηρώων.
Αυτοί οι άνθρωποι ήταν πολύ διαφορετικοί από εμάς γιατί ζούσαν μία κοινοτική ζωή, ενώ σήμερα μας ενδιαφέρει το άτομο. Η κοινοτική ζωή, οι μικρές κοινότητες, σηματοδοτούσαν έναν κοινό τρόπο ύπαρξης.
Είχαν έναν κοινό σημείο αναφοράς και η κοινότητα εξέφραζε μια άλλου είδους κοινωνικότητα, που δεν καταργούσε την προσωπικότητα του καθενός, αλλά δεν χανόταν η προσωπικότητα της κοινότητας. Γιατί όταν συγκροτείται μία κοινότητα από ετερόκλητα πρόσωπα, τότε αυτή έχει προσωπικότητα.
Οι υπόδουλοι Έλληνες, μέσα στην σκλαβιά και την σκοτεινιά, κρατούσαν μνήμες, μέσα από τους δημοτικούς χορούς και το λαϊκό τραγούδι, που ήταν ο λόγος και ο ήχος ο ελληνικός που είναι μία ανάμνηση και διάσωση εικόνων, λέξεων, αισθημάτων και ερεθισμάτων, που τους ξανάφερνε στον εαυτό τους, την ελληνικότητα τους.
Η έννοια της κοινότητας εμφανίζεται και μέσα από την έννοια της ενορίας, μέσα στο εκκλησιαστικό γεγονός. Η Εκκλησία ήταν ο μόνος φορέας που για τόσους αιώνες μέσα στην τουρκοκρατία, μπόρεσε και κράτησε τον ελληνισμό ζωντανό.
Μέσα από το υπέροχο λειτουργικό της κείμενο, μέσα από την πλούσια ποιητική της γλώσσα, μέσα από την εμπειρία της, που ήταν εμπειρία ειρήνης, αγάπης και συντροφικότητας. Και όλα αυτά, μπροστά στην αυλή της, όπου εκεί στέκονταν ο χορός, ο λαϊκός τραγουδιστής, τα όργανα.
Η τουρκοκρατία υπήρξε η κοιλιά που κυοφόρησε το σύγχρονο ελληνικό κράτος, γιατί το ελληνικό έθνος υπήρχε πάντα. Κυοφόρησε το κοινό αίσθημα, ότι όλοι μαζί αποτελούσαν το έθνος, και τώρα ήθελαν να γίνουν και ένα κράτος.
Η επανάσταση του 1821, δεν είναι μόνο ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην παγκόσμια ιστορία, αλλά είναι και για εμάς ένα πολύ σημαντικό γεγονός, γιατί για μία και μοναδική φορά, αποφασίσαμε από κοινού, ως Έλληνες, να κάνουμε το δικό μας κράτος, να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις της ανεξαρτησίας μας.
Αν έχουμε αμηχανία σήμερα απέναντι στην γιορτή των 200 χρόνων, είναι γιατί όντως δεν έχουμε καμία σχέση με αυτούς τους ανθρώπους. Για να είμαστε όμοιοι με αυτές τις σπουδαίες μορφές, τότε κάτι όμοιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς, να κάνουμε μια επανάσταση.
Δεν θα γίνει με πόλεμο και αίμα, αλλά αν στρέψουμε τον εαυτό μας προς την αυτοεκτίμηση, την γνώση της ελληνικότητας μας. Αν ο καθένας μας αγαπήσει αυτόν τον τόπο, την πίστη του και την πατρίδα του και τα κάνει ένα με τον εαυτό του.
200 χρόνια μετά, μας μένει μόνο αυτό, να κάνουμε κι εμείς μία επανάσταση. Και αν την κάνουμε θα είναι εξίσου τόσο σημαντική, γιατί με αυτόν τον τρόπο θα έχουμε διασώσει και την επανάσταση εκείνων των ηρώων.
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (1)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (2)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (3
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (4)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (5)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (6)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (7)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (8)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (9)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (10)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (11)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (12)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (13)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (14)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (15)
