Συνεχίστηκε την Τρίτη 16 Μαρτίου, με την 17η συνάντηση, η σειρά διαλέξεων που πραγματοποιεί ο Εικαστικός και Συγγραφέας κ. Βαγγέλης Παππάς, με γενικό τίτλο «Γνωρίζω την Ελληνική μου ταυτότητα», στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Οι συναντήσεις θα ολοκληρωθούν τον Δεκέμβριο του 2021, καλύπτοντας όλη την χρονική περίοδο της επετείου των 200 χρόνων από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Η διάλεξη αφορούσε το 2ο μέρος από το αφιέρωμα «Ορθοδοξία και Ελληνισμός», με την συνέχεια στην αναφορά στα πρόσωπα των Τριών Ιεραρχών και ειδικότερα τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο.
Ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, μέγας θεολόγος και φιλόσοφος, ήταν αδελφικός φίλος του Μ. Βασιλείου. Ήταν ευαίσθητος, γεννημένος ποιητής, πάντα αρνιόταν την εξουσία, αλλά όλοι του έδιναν αξιώματα. Και εκείνος έφευγε, αηδιάζοντας πολλές φορές από την διαπλοκή κάθε τύπου, ακόμη και την εκκλησιαστική.
Δεν ήταν άνθρωπος της δράσης, έκανε ένα θεσπέσιο έργο, αλλά αναλάμβανε ευθύνες και γρήγορα τις εγκατέλειπε, για να πάει στην μοναξιά του, να αφιερωθεί στον έρωτα του για τον Χριστό. Και όπως ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του, ήταν ο μεγαλύτερος φυγάς στην ιστορία, για να ζήσει έναν πιο ήσυχο και ασκητικό βίο.
Σπούδασε στην Αθήνα ρητορική και φιλοσοφία και έγινε φίλος με τον Μ. Βασίλειο. Μετά το πέρας των σπουδών, του δίνουν έδρα καθηγητή, όπου έμεινε για έναν χρόνο και έφυγε για να μονάσει μαζί με τον Μ. Βασίλειο.
Χειροτονείται Πρεσβύτερος από τον πατέρα του, Επίσκοπο Γρηγόριο και αργότερα Επίσκοπος στα Σάσιμα, από τον Μ. Βασίλειο. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, ποίμανε προσωρινά την Επισκοπή Ναζιανζού, αρνούμενος όμως να παραμείνει μόνιμα και έφυγε ξανά, για μονάσει στη Μονή της Αγίας Θέκλας στην Σελεύκεια.
Με πολλούς δισταγμούς δέχθηκε, όταν του ζήτησαν, να πάει στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, στο Ναό της Αναστασίας, που ο ίδιος δημιούργησε, έκανε 5 ομιλίες μοναδικές και συγκλονιστικές, που του έδωσαν και τον τίτλο του Θεολόγου.
Οι οπαδοί του Άρειου επιτέθηκαν στο Ναό την ημέρα της Αναστάσεως, χτύπησαν αλύπητα τους Ορθόδοξους χριστιανούς και τραυμάτισαν τον Άγιο Γρηγόριο.
Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος, που ήταν Ορθόδοξος, συγκάλεσε την Β’ Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, ο Γρηγόριος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και προήδρευσε της Συνόδου.
Αμφισβητούμενος, παραιτείται, βγάζοντας έναν συγκλονιστικό λόγο και ο Αυτοκράτορας συγκινημένος, κάνει αποδεκτή την παραίτηση του και ο Άγιος επιστρέφει στην πατρίδα του, για να ζήσει ασκητικά τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εμπνέει ακόμη τους νέους, για την μαχητικότητα του κατά της διαφθοράς της εξουσίας. Γεννήθηκε στην Αντιόχεια και σπούδασε κοντά στον σημαντικότερο ρήτορα της εποχής του, τον Λιβάνιο. Ο Λιβάνιος θέλησε να τον κάνει συνεχιστή του έργου του, αλλά αδυνατούσε, γιατί ο Ιωάννης ήταν χριστιανός, ενώ εκείνος όχι.
Σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία και άσκησε για λίγο το επάγγελμα του δικηγόρου, ενώ στη συνέχεια αποφάσισε να γίνει μοναχός, κάνοντας έντονη ασκητική ζωή.
Μελετούσε και έγραφε πολύ, κοιμόταν λίγο, προσεύχονταν πολύ. Αλλά κάποια στιγμή το σώμα του δεν άντεξε, αρρώστησε και γύρισε πίσω στην Αντιόχεια. Χειροτονείται Πρεσβύτερος και αναπτύσσει ένα πολύ μεγάλο ανθρωπιστικό έργο, ενώ παράλληλα με την υπέροχη ρητορική του ικανότητα, αρχίζει και καταπολεμά τους αιρετικούς.
Η φήμη του φτάνει μέχρι την Κωνσταντινούπολη και εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος. Δημιουργεί ιδρύματα για να ανακουφιστούν οι φτωχοί, τα ορφανά, οι άρρωστοι, οι ξένοι. Οργανώνει ένα ημερήσιο συσσίτιο στην Κωνσταντινούπολη, παρέχοντας τροφή σε 7.000 ανθρώπους.
Καταργεί κάθε πολυτέλεια στην Εκκλησία και περιόρισε στο ελάχιστο την αμοιβή των κληρικών. Κατήργησε 13 Επισκόπους, που είχαν δωροδοκήσει για να εκλεγούν και απομάκρυνε από τον κλήρο τους αδιόρθωτους. Εκποιεί πολύτιμα σκεύη και μοιράζει τα χρήματα στους φτωχούς.
Με τον λόγο του θεολογεί, αναφέρεται στα μεγάλα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και στα καθημερινά προβλήματα. Στηλιτεύει συνεχώς την διαφθορά και την ανηθικότητα, καταγγέλλει την κοινωνική αδικία και τις αυθαιρεσίες του πολιτικού συστήματος, στρέφεται εναντίον του διεφθαρμένου κλήρου.
Ο λαός τον αγαπούσε, αλλά οι πλούσιοι, οι άρχοντες και το κράτος τον μισούσαν, κυρίως όμως η Αυτοκράτειρα Ευδοξία, και τελικά εξορίστηκε, παρά την αντίδραση του λαού.
Κατά την διάρκεια της ασταμάτητης οδοιπορίας για την εξορία, το ασθενικό του σώμα δεν άντεξε και άφησε την τελευταία του πνοή.
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (1)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (2)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (3
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (4)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (5)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (6)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (7)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (8)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (9)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (10)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (11)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (12)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (13)
«Γνωρίζω την ελληνική μου ταυτότητα» (14)
