Η Εκκλησία είναι εκείνος ο χώρος και ο τρόπος, που μας κάνει όλους αδέρφια. Μας διδάσκει ότι όλοι είμαστε ίσοι και οφείλουμε να αγαπάμε θυσιαστικά ο ένας τον άλλον. Κι όταν γινόμαστε αδέρφια μέσα στην Εκκλησία, τότε συναντούμε τον ίδιο τον Θεό.
Ομιλία με θέμα «Γιατί να πάω στην Εκκλησία;», πραγματοποίησε ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωΐνος,κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 27 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Για να απαντηθεί το ερώτημα, που αποτελεί τον τίτλο της ομιλίας, ο π. Δανιήλ ξεκίνησε εξηγώντας καταρχήν τι είναι η Εκκλησία, ώστε μέσα από την ανάλυση αυτή, να βγει αβίαστα η απάντηση.
Η Εκκλησία είναι χώρος ενότητας, απεργάζεται την ένωση του ανθρώπου με τον Θεό, αφού πρώτα σφυρηλατηθεί, ενεργηθεί και πραγματοποιηθεί η ένωση του ανθρώπου με τον συνάνθρωπο.
Δεν μπορεί κανείς να φτάσει στον Θεό, αν πρώτα δεν έχει συναντήσει τον συνάνθρωπο. Κανείς δεν μπορεί να φτάσει μόνος του στον Θεό και κανείς δεν μπορεί να ενωθεί μοναχός του μαζί Του.
«Αυτή η ολότητα είναι η Εκκλησία, είναι κοινωνία προσώπων και φτάνει να γίνει θεία κοινωνία. Αν δεν συνυπάρξω με τον άλλον, δεν μπορώ να βρεθώ ούτε με τον Θεό.
Η Εκκλησία είναι εκείνος ο χώρος και ο τρόπος, που μας κάνει όλους αδέρφια. Μας διδάσκει ότι όλοι είμαστε ίσοι και οφείλουμε να αγαπάμε θυσιαστικά ο ένας τον άλλον. Κι όταν γινόμαστε αδέρφια μέσα στην Εκκλησία, τότε συναντούμε τον ίδιο τον Θεό.»
Μέσα στην Εκκλησία, συνέχισε, υπάρχει σωματικά παρών ο ίδιος ο Θεός, μέσα από το Σώμα και το Αίμα Του, κοινωνούμε τον ίδιο τον Θεό, τον λαμβάνουμε στα σπλάχνα μας, για να τον περιφέρουμε μετά, ως εκκλησιαστικές οντότητες, σ’ όλη μας την ζωή.
Μόνο όταν λιτανεύεται διαρκώς ο Θεός στην ζωή μας, τότε η ζωή παλεύεται, έχει νόημα. Από την Εκκλησία παίρνουμε αυτό το νόημα της ζωής και χωρίς αυτήν, η ζωή μας είναι ανοημάτιστη.
Η ζωή του χριστιανού μέσα στην Εκκλησία λαμβάνει άλλη διάσταση. Είναι ένας συνεχής αγώνας, μία πορεία, όπου κάποια στιγμή θα δρασκελίσουμε την πόρτα του θανάτου, για να βρεθούμε στην ζωή, που είναι η βασιλεία του Θεού και η παρουσία Του. Στην Εκκλησία βιώνουμε την «ευλογημένη βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».
Οι άγιοι Πατέρες, όπως σημείωσε ο π. Δανιήλ, μας λένε πως η Εκκλησία είναι τόπος αγγέλων και αρχαγγέλων, αυτός ο ίδιος ο ουρανός. Ακόμα και η κατασκευή ενός ναού, μας προϊδεάζει, μας προετοιμάζει και μας βοηθάει να έχουμε την αίσθηση ότι βρισκόμαστε στον ουρανό, καίτοι είμαστε στη γη.
Η Εκκλησία είναι ένα πνευματικό λουτρό, που καθαρίζει τον άνθρωπο από την μεγάλη βρωμιά της αμαρτίας. Καθαριζόμαστε με το μυστήριο της μετανοίας και την θεία Κοινωνία.
Είναι επίσης η Εκκλησία, εκπαιδευτήριο ψυχής, κατά τον ιερό Χρυσόστομο. Ακόμη, κατά τους Πατέρες, είναι μητέρα φιλόστοργη και οίκος πατρικός. Η Εκκλησία είναι κοινότητα, σύναξη λειτουργία, έργο του λαού.
«Με όλα αυτά συνειδητοποιούμε ότι είμαστε Εκκλησία, όπου κι αν βρισκόμαστε, ότι κι αν κάνουμε. Είμαστε μέλη της και ως μέλη αποτελούμε σώμα με κεφαλή τον Χριστό.
Η Εκκλησία είναι λιμάνι, μέσα σε αυτήν βρίσκει κανείς γαλήνη, αποφεύγει τις τρικυμίες. Η Εκκλησία είναι χαρά και η χαρά δεν είναι κάτι αλλά Εκείνος, ο Ιησούς Χριστός. Είναι πνευματικό νοσοκομείο η Εκκλησία που μας γιατρεύει από την αμαρτία.»
Ο π. Δανιήλ έκλεισε την ομιλία του με πέντε λόγους που μας επιβάλλουν να ζούμε εκκλησιαστικά και να συμμετέχουμε στη ζωή της Εκκλησίας.
Ο πρώτος λόγος είναι η ανάγκη, και μέσα στην Εκκλησία, με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού χορταίνουμε από την αγία Τράπεζα. Που προσφέρει Εκείνον που ποτέ δεν τελειώνει, δεν ελαττώνεται και προσφέρεται σε όλους πλουσιοπάροχα.
Άλλος λόγος είναι η επιθυμία. Να κάνουμε χαρά μας, ζήλο μας, δηλαδή επιθυμία μας, την ενεργή παρουσία μας μέσα στα δρώμενα της Εκκλησίας. Να είμαστε στην Εκκλησία και να μην χορταίνουμε.
Ένας τρίτος λόγος, που αποτελεί ταυτόχρονα και προϋπόθεση, όπως ανέφερε, είναι η παρουσία μας στην Εκκλησία να είναι συνεχής. Επίσης το να πηγαίνουμε στην Εκκλησία με καθαρότητα, ψυχική και σωματική. Ψυχική καθαρότητα εννοούμε την παύση της έχθρας, την ταπείνωση και την έλλειψη της μνησικακίας.
Τελευταίος λόγος που παρακινεί να είμαστε στην Εκκλησία, είναι το ιερό χρέος να βρισκόμαστε εκεί. Πρέπει να μας συνέχει αυτό το χρέος, να μην το λησμονούμε.
Σύμφωνα πάλι με τους λόγους του ιερού Χρυσοστόμου, δεν υπάρχει κάτι πιο ισχυρό από την Εκκλησία, είναι η ελπίδα μας, η σωτηρία μας, η καταφυγή μας, αγκαλιάζει τους πάντες και τα πάντα.
«Μέσα στην Εκκλησία κοινωνούμε τον Χριστό, λαμβάνουμε την ευλογία του Θεού, παίρνουμε δύναμη. Η Εκκλησία είναι και λειτουργεί ως πνευματικό πρατήριο, γεμίζει το ρεζερβουάρ της ψυχής μας.
Ξεκουραζόμαστε ψυχικά μέσα σε αυτήν, ερχόμαστε κοντά με τους αδελφούς χριστιανούς, διδασκόμαστε, ζούμε στον φυσικό μας χώρο, προγευόμαστε την βασιλεία του Θεού.»
