Η θεία Λειτουργία είναι ο τόπος, που ανταλλάσσουμε την μίζερη ζωή μας, την μικρή, φθαρτή και ασήμαντη ζωή μας, με την ζωή του Θεού.
Εκδήλωση, στο πλαίσιο της σειράς «Ελεύθεροι διάλογοι», του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 8 Οκτωβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού.
Ο Αρχιμανδρίτης π. Σιλουανός Πεπονάκης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Μαυροματίου,φιλοξενήθηκε από τον Πρωτοπρεσβύτερο Σπυρίδωνα Βασιλάκο, Θεολόγο – Διευθυντή του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Βοιωτική Εκκλησία», σε μια συνάντηση ευθύνης με λόγο και ανταλλαγή ιδεών και κεντρικό θέμα: «Προσέγγιση στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας».
Η συνάντηση, μεταδόθηκε από το διαδίκτυο, μέσα από το κανάλι του «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε με αφορμή την έκδοση βιβλίου του π. Σιλουανού «Της αγάπης στίγματα», που περιλαμβάνει ομιλίες του πάνω στο θέμα της θείας Λειτουργίας.
Όπως τονίστηκε στην συζήτηση, θεωρούμε ότι η θεία Λειτουργία είναι ένα γεγονός πολύ γνωστό, αλλά παρ’ όλα αυτά για τους περισσότερους, είναι άγνωστο γεγονός. Κι ενώ σαν θέμα ακούγεται πολύ τετριμμένο, από την άλλη, η λατρεία του Θεού, είναι κάτι ανεξάντλητο στους αιώνες.
«Η θεία Λειτουργία έχει υπερκόσμιο χαρακτήρα, οπότε κάθε φορά που συμμετέχουμε σε κάτι άφθαρτο, αιώνιο, αναλλοίωτο, πως μπορεί αυτό να είναι τετριμμένο.
Ο πνευματικός χώρος έχει πολλές εκπλήξεις, ωστόσο υπάρχουν κάποια σταθερά, τα οποία μας βοηθούν να δούμε πως είναι η ζωή μας, ποιος είναι ο ρόλος μας και πως πραγματικά θα συμμετέχουμε καρδιακά στην λατρεία του Θεού.»
Γι’ αυτό και χρειάζεται ο άνθρωπος να βρει την καρδιά του και είναι βέβαιο ότι τότε δεν θα θέλει τίποτε άλλο, παρά να προσφέρει αυτήν την καρδιά σε αυτόν τον Θεό που προσφέρεται σε εκείνον. Θέλει καρδιά και ταπείνωση για να πας στην λατρεία.
Στο βιβλίο του π. Σιλουανού, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά σε δύο τεράστιες και εμβληματικές προσωπικότητες, τους αγίους Ιωάννη της Κροστάνδης και Σωφρόνιου του Έσσεξ.
«Ο άγιος Ιωάννης είχε συνδεθεί καρδιακά με τον Θεό και καρδιακά σημαίνει ότι είχε βρει την «βαθεία καρδία» του, το κέντρο της συνειδήσεως του. Και όταν λέμε καρδιά, εννοούμε τον πνευματικό εκείνο χώρο, όπου συναντιέται ο Θεός με τον άνθρωπο.
Εμείς οφείλουμε να δούμε την σχέση μας με τον εαυτό μας και με τον Θεό. Δηλαδή εάν είμαστε αναζητητές της χάριτος, εάν μας ενδιαφέρει αυτό.»
Και στην άλλη περίπτωση του αγίου Σωφρονίου, όπως σημειώθηκε, βλέπουμε ότι ήταν ένας άνθρωπος που τον ενδιέφερε ο Θεός ως πρόσωπο. Και το διαπιστώνουμε αυτό στην ζωή του, από την αρχή μέχρι και την τελευταία του πνοή.
Αυτή η δίψα για την εύρεση της χάριτος του Θεού, η δίψα για να ενωθεί με τον Χριστό, έκανε ξεχωριστή και την λατρεία του.
Επομένως το σημαντικό για όλους, δεν είναι η ερμηνεία της θείας Λειτουργίας, αλλά να μάθουμε το ήθος της θείας Λειτουργίας. Και το ήθος μαθαίνεται από την δίψα, την αγάπη, την αναζήτηση που έχει κανείς για να βρει πραγματικά τον Θεό.
«Αυτοί οι δύο άγιοι έχουν την δύναμη, ειδικά στις ημέρες μας, να μας βοηθήσουν να ξανατοποθετηθούμε μέσα μας, σε σχέση με την πραγματική μας αναζήτηση.
Πολλές φορές μπαίνουμε στην Εκκλησία, χωρίς να έχουμε μέσα μας ανακαινιστεί, από το πνεύμα της μετανοίας. Κι γι’ αυτό στη θεία Λειτουργία, συγχυσμένοι μπαίνουμε και συγχυσμένοι παραμένουμε.
Πρωτεύει να βρει ο καθένας μας το κέντρο της συνείδησης του. Το κατεξοχήν έργο που θα ανακαινίσει την ύπαρξη μας, είναι να βρούμε την σχέση μας με τον Θεό.»
Αυτό στη λατρεία, συνέχισαν οι δύο συνομιλητές Πατέρες, το μαθαίνει κανείς, αν αφουγκραστεί το πνεύμα της λατρείας του Θεού, το πνεύμα της συντετριμμένης καρδιάς. Και δυστυχώς πολλές φορές, τόνισαν, συμμετέχουμε σε μία ακολουθία, ως διεκπεραιωτές, και δεν τη ζούμε. Γιατί μέσα μας δεν έχουμε την αίσθηση ότι ο Θεός είναι παρών και θέλει να μας δοθεί.
Στολίζουμε τους ναούς μας, προσπαθούμε να είναι όμορφα περιποιημένοι, αλλά δεν έχουμε καταλλαγή με τους αδελφούς μας. Βασική προϋπόθεση για να λατρέψουμε τον Θεό, είναι το πως είμαστε με τον αδελφό μας.
Η μετάνοια δεν είναι κάτι αόριστο, ούτε μία στιγμιαία επίγνωση μιας αδυναμίας μας, αλλά πόσο έχουμε την διάθεση να συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλον, να αδειάσουμε ο ένας για τον άλλον.
Ο άγιος Σωφρόνιος, παρατήρησε ο π. Σιλουανός, γράφει κάτι φοβερό και συγκλονιστικό. Ότι η θεία Λειτουργία είναι ο τόπος, που ανταλλάσσουμε την μίζερη ζωή μας, την μικρή, φθαρτή και ασήμαντη ζωή μας, με την ζωή του Θεού.
Κι όπως συνέχισε ο π. Σιλουανός, αυτό γίνεται αγαπώντας και θυσιαζόμενος ο άνθρωπος για τον αδελφό σου, σκεπτόμενος ότι πλήγωσε τον αδελφό του.
Ο Θεός μας αγαπά όλους, είτε είναι κάποιος κακοποιός, είτε ενάρετος, κι όλοι έχουμε ανάγκη την παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Ο Χριστός μας έδειξε τον τρόπο, που είναι η τήρηση των ευαγγελικών εντολών.
Έτσι καταλαβαίνει κανείς, πως θα πάει στην θεία Λειτουργία. Όχι δικαιώνοντας τον εαυτό του, αλλά εκθέτοντας τον εαυτό του, για να έρθει η χάρις του Θεού και να τον σκεπάσει.
Και ολοκληρώνοντας τον διάλογο, τόνισαν:
«Όταν αρχίσουμε να αμφισβητούμε τον εαυτό μας για την αυθεντία και την αλαζονεία μας, τότε αρχίζουμε και να αληθεύουμε. Το να μετανοήσουμε, όπου θα δούμε πραγματικά τον εαυτό μας και θα ταπεινωθούμε βαθιά και το να αγαπήσουμε, συγχωρώντας και νιώθοντας τον άλλο ως αδελφό, είναι στοιχεία σημαντικά της παρουσίας μας μέσα στην λατρεία.
Ερχόμαστε στην λατρεία για να γνωρίσουμε τον αγαπημένο και να τον κάνουμε περισσότερο αγαπημένο, περισσότερο ποθητό.»
