Συνεχίστηκαν την Πέμπτη 11 Μαρτίου, με την 6η διαδικτυακή συνάντηση, τα μαθήματα του Σεμιναρίου Θεατρικής Παιδείας με εισηγητή τον Ηθοποιό – Σκηνοθέτη κ. Δημήτρη Κοντοδήμο και την συνεργασία της Ομάδας «Θύρσος», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Η 6η συνάντηση ασχολήθηκε με το Ρωμαϊκό, Μεσαιωνικό, και το θέατρο της Αναγέννησης. Στις προηγούμενες συναντήσεις, αναλύθηκε η διαδρομή του αρχαίου δράματος και των τριών τραγωδών Αισχύλου, Σοφοκλή και Ευριπίδη και του μεγάλου κωμωδιογράφου Αριστοφάνη, και πλέον οι λαμπρές μέρες του αρχαίου ελληνικού δράματος έχουν περάσει.
Η κωμωδία συνεχίζει να κυριαρχεί, με μια νέα μορφή όμως. Η νέα κωμωδία είναι ρομαντική ιστορία ηθών, που έχει χάσει τελείως τα ίχνη της καταγωγής της. Η πλοκή της περιστρέφεται γύρω από τις διαπροσωπικές σχέσεις και οικογενειακά ζητήματα, με πάντοτε πρόθυμο τον πονηρό δούλο να παίξει σημαντικό ρόλο.
Το μόνο κοινό με την αρχαία κωμωδία, είναι η αθυροστομία. Βασικός αντιπρόσωπος της νέας κωμωδίας, είναι ο Μένανδρος. Στην εποχή του θεωρείται ότι είχε παρέλθει ο χρυσός αιώνας του αρχαιοελληνικού δράματος και οι ηθοποιοί είχαν αποκτήσει σημαντικό ρόλο στην θεατρική δομή. Σημαντικός του αντίπαλος, ήταν ο Φιλήμων, προς τον οποίο έκλεινε η προτίμηση των Αθηναίων. Ο Μένανδρος έγραψε πάρα πολλά έργα και σώζονται αρκετά από αυτά.
Σε επαφή με την εύπεπτη νέα κωμωδία, ήταν οι Ρωμαίοι κωμωδιογράφοι, οι οποίοι επηρεασμένοι από αυτήν, έγραψαν σπουδαία έργα. Ένας από τους κυριότερους δημιουργούς ήταν ο Πλαύτος, ο οποίος ήταν κυρίως μεταφραστής ελληνικών έργων. Στα έργα του επικρατούσαν χαρακτήρες που τους βρίσκουμε στη νέα κωμωδία.
Ένας άλλος δημιουργός που επηρεάστηκε από τη νέα κωμωδία, στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ήταν ο Τερέντιος. Τα έργα του χαρακτηρίζονται για την διαχρονικότητα τους, και τον βαθύ προβληματισμό και στοχασμό τους.
Λόγω της έλλειψης πνευματικής ανάπτυξης και της επιβολής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το θέατρο περνάει στα χέρια της αγροτικής τάξης και αρχίζει πλέον να ευτελίζεται και να χάνει τον προσανατολισμό του. Το μόνο που κρατάει αυτούσιο είναι η αθυροστομία, αλλά σε τελείως επιφανειακό επίπεδο. Τους μεταχριστιανικούς χρόνους, θεωρείται απαγορευμένο μέσο ψυχαγωγίας.
Το θέατρο, σαν οικοδόμημα, παύει πλέον να χρησιμοποιεί την ορχήστρα. Έτσι μπαίνει σε ένα άλλο δρόμο, της αυλαίας και οι θεατές δεν κάθονται αμφιθεατρικά.
Η έλλειψη της θρησκευτικότητας, δημιούργησε ευτελισμό στην ανάπτυξη της δημιουργίας του, η οποία αφουγκράζοντας μόνο την επιφάνεια, έχασε τον υγιή προβληματισμό της.
Στην παρακμή αυτή που υπέστη το θέατρο στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, έρχεται να το αναζωπυρώσει μία άλλη ιδέα, η οποία αναπτύχθηκε στον Μεσαίωνα, το Μεσαιωνικό θέατρο, το οποίο ασχολείται αποκλειστικά με θέματα λειτουργικού ή εκκλησιαστικού δράματος. Παύει πλέον να υφίσταται το κλασσικό δράμα.
Πρωτεργάτης του Μεσαιωνικού θεάτρου, ήταν η Βασίλισσα Θεοδώρα, που ξέροντας την δυναμική του αρχαίου θεάτρου, δημιούργησε το λειτουργικό δράμα για να περάσει πιο εύπεπτα τις έννοιες στο κοινό, μέσω του θεάτρου.
Το Μεσαιωνικό θέατρο παύει να υφίσταται σαν λειτουργικό δράμα, με την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Περνάει σε μία άλλη διαδρομή και αρχίζει να μετατρέπεται σε κλασσικό. Η Αναγέννηση έπαιξε σημαντικό ρόλο και αναζωπύρωσε τις τέχνες, ξεκινάει μία νέα εποχή. Έτσι και το Μεσαιωνικό θέατρο, μπαίνει σε άλλες διαστάσεις.
Ουσιαστικά οι θεατές δυναμώνουν, παίρνοντας προβληματισμούς από τις εικόνες της αρχιτεκτονικής, της ζωγραφικής και των σκηνικών, και λιγότερο της υποκριτικής.
Αναπτύσσεται όμως κι ένα άλλο θέατρο, το οποίο παίζεται στους δρόμους κι ονομάζεται «Commedia dell’arte». Παίρνει τις βασικές του αρχές, από τη νέα κωμωδία του Μένανδρου και στηρίζεται ουσιαστικά στην κίνηση και την έκφραση του ηθοποιού.
Μέσα από εκεί αφομοιώνονται οι έννοιες και οι προβληματισμοί που περνούν αυτόματα στον θεατή. Ο διάλογος δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο, ενώ είναι αυτοσχεδιαστικός. Ο κάθε ρόλος ταυτίζεται με τον ηθοποιό και η προσωπικότητα του ταυτίζεται με τον ρόλο.
Η ανάπτυξη του αυτοσχεδιασμού μέσα από το θέατρο, έβαλε τα θεμέλια για την ανάπτυξη της κινησιολογίας. Η δομή του αυτοσχεδιαστικού θεάτρου, βοήθησε στην εξέλιξη της τέχνης του ηθοποιού στα μεταγενέστερα χρόνια.
«Εν δράσει 2021»: «Θεατρική Παιδεία»: 1η Συνάντηση
«Εν δράσει 2021»: «Θεατρική Παιδεία»: 2η Συνάντηση
«Εν δράσει 2021»: «Θεατρική Παιδεία»: 3η Συνάντηση
