Και αν θελήσει να εξηγήσει κανείς αυτήν την πραγματικότητα, θα έλεγε πρώτα ότι είναι η Μάνα, είναι δηλαδή μία ανοιχτή αγκαλιά. Μία αδιάκοπη αγάπη, ακόμη κι όταν τα παιδιά Της, την διαγράφουν πολλές φορές από την ζωή τους. Εκείνη συνεχίζει να μας προσφέρεται, όπως κάνει κάθε μάνα απέναντι στο παιδί της που είναι έτοιμη να θυσιαστεί προς χάριν του.
Στην 3η ακολουθία της Α΄ Στάσεως των Χαιρετισμών που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Παρασκευή 22 Μαρτίου, ιερούργησε και μίλησε προς τους πιστούς, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Δορμπαράκης, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.
Η ομιλία εντάσσεται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ 2024».
Είναι γνωστό και το διαπιστώνουμε διαρκώς, είπε στην αρχή του κηρύγματος του ο π. Γεώργιος, ότι η πιο αγαπημένη ακολουθία σε όλη τη διάρκεια του εκκλησιαστικού έτους, είναι ακριβώς η ακολουθία των Χαιρετισμών της Θεοτόκου.
Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος να μην σκιρτήσει καρδιακά όταν ακούσει για την Παναγία. Κατεξοχήν εκείνοι οι οποίοι αγωνίζονται τον πνευματικό αγώνα της κατά Χριστόν ζωής, αλλά ακόμη κι εκείνοι που βρίσκονται περιθωριακά στη ζωή της Εκκλησίας. Η Παναγία προκαλεί τα θετικά συναισθήματα κάθε ανθρώπου, κατεξοχήν δε χριστιανού.
Και το βλέπουμε αυτό, μεταξύ των άλλων, όταν έρχεται η τελευταία εβδομάδα της Μ. Τεσσαρακοστής που επειδή λείπει η προβολή της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο απλός λαός την θεωρεί «βουβή» εβδομάδα. Είναι ένα στοιχείο ακριβώς που έρχεται και επιβεβαιώνει αυτήν την πραγματικότητα, πόσο η Παναγία έχει σφραγίσει τη ζωή μας.
«Και αν θελήσει να εξηγήσει κανείς αυτήν την πραγματικότητα, θα έλεγε πρώτα ότι είναι η Μάνα, είναι δηλαδή μία ανοιχτή αγκαλιά. Μία αδιάκοπη αγάπη, ακόμη κι όταν τα παιδιά Της, την διαγράφουν πολλές φορές από την ζωή τους. Εκείνη συνεχίζει να μας προσφέρεται, όπως κάνει κάθε μάνα απέναντι στο παιδί της που είναι έτοιμη να θυσιαστεί προς χάριν του.»
Κι έχουν καταγραφεί, ακριβώς γι’ αυτήν την αγάπη της Μάνας Παναγίας πάρα πολλά περιστατικά, που καταδεικνύουν ότι ακόμα κι αν εμείς φεύγουμε από εκεί που πρέπει, Εκείνη συνεχίζει να μας αγαπάει. Γιατί έχει την αγάπη του Θεού και Υιού Της, είναι μία διαρκής αγκαλιά.
Αυτήν την αίσθηση της αγάπης και της αγκαλιάς Της, συνέχισε ο π. Γεώργιος, την στηρίζουμε σε κάτι το οποίο είναι αψευδές, στον ίδιο τον Χριστό, στο στόμα Του το άγιο.
Γιατί Τον βλέπουμε πάνω στον Σταυρό, να έχει από κάτω την Παναγία Μητέρα Του και τον αγαπημένο Του μαθητή Ιωάννη, λέγοντας σε Εκείνη ότι από δω πια ο Ιωάννης είναι ο υιός Της και στον μαθητή Του ότι Αυτή είναι η Μάνα του. Κι έκτοτε ξέρουμε ότι η σχέση μας με την Παναγία, είναι η σχέση ως προς την Μητέρα μας κι Εκείνη στέκεται απέναντι μας ως προς τα παιδιά Της.
Κι εκείνο που εξηγεί ακόμη περισσότερο αυτή την αλήθεια, είναι το γεγονός ότι ως χριστιανοί είμαστε βαπτισμένοι στο όνομα του Χριστού και με το βάπτισμα γίναμε μέλη του Χριστού. Τον ντυθήκαμε τον Χριστό, γίναμε μία προέκταση Του κι επομένως, όπως Εκείνος έχει την Παναγία Μητέρα του, κατά το ανθρώπινο, έτσι πια κι εμείς, ενσωματωμένοι σε Εκείνον, έχουμε την Παναγία Μάνα μας.
«Και την ώρα που φερόμαστε με αγάπη προς την Μάνα μας Παναγία, επειδή ακριβώς Εκείνη έχει την πληρότητα σχέσεως με τον Υιό και Θεό Της, στην πραγματικότητα φερόμαστε και προς Εκείνον. Δηλαδή, αγαπώντας την Παναγία, ελκόμενοι από Εκείνη, ελκόμαστε από τον Χριστό.»
Η Παναγία μας, που μας προβάλλεται αυτήν την περίοδο κατεξοχήν μέσα από τους Χαιρετισμούς Της, είναι ακριβώς ότι πιο αγαπητό, μετά τον Χριστό μας Εκείνη, τόνισε ο π. Γεώργιος. Η στάση μας απέναντι Της, είναι στάση που καθορίζεται δογματικά από την Εκκλησία, είναι όρος πίστεως, είναι η Θεοτόκος.
Δηλαδή ξέρουμε από το πως στεκόμαστε απέναντι στην Παναγία, αν έχουμε την ορθή πίστη απέναντι στον Χριστό. Κι αν πιστεύουμε σωστά στον Χριστό ως τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο χωρίς αμαρτία, άρα κατ’ ανάγκη θα έχουμε και ορθή στάση απέναντι στην Παναγία.
Βέβαια, επεσήμανε, δεν χρειάζεται επειδή ξέρουμε την αγάπη Της να αποκλίνουμε από το θέλημα του Θεού. Εμείς θα δώσουμε λόγο στο Θεό γι’ αυτά που κάνουμε γι’ αυτό θα πρέπει να πορευόμαστε σύμφωνα με τον Χριστό μας που είναι ο Λόγος του Θεού.
Και ολοκλήρωσε το κήρυγμα του ο π. Γεώργιος:
«Κι εκείνο που μας κάνει να φθάνουμε στο ανώτερο δυνατό σημείο, είναι όταν βλέπουμε την Παναγία μας, αλλά παραδειγματιζόμαστε από εκείνο που την κατέστησε Παναγία, το φρόνημα της υπακοής Της. Κάθε φορά που κι εμείς υπακούμε στο θέλημα του Θεού, αυτή η υπακοή μας, μας φέρνει στο σημείο να σαρκώνουμε κι εμείς μέσα μας τον ίδιο τον Χριστό, να Τον έχουμε παρόντα στην ύπαρξη μας.
Κι όπως η Παναγία δοξολογείται γιατί σάρκωσε τον Υιό και Θεό Της και Τον σάρκωσε γιατί υπήκουε στο άγιο θέλημα Του, έτσι κι εμείς θα δοξολογηθούμε από τον Θεό μας όταν πορευόμαστε σύμφωνα με το θέλημα Εκείνου.»
