Έχει πολύ μεγάλη σημασία για εμάς ο βίος του και κυρίως η μεγάλη του αγάπη για τους ανθρώπους και η συγχωρητικότητά του. Η πραγματική αγάπη, έτσι όπως μας την δίδαξε ο Κύριος, μας ζητά όχι μόνο να συγχωρούμε, αλλά να αγαπούμε τον εχθρό μας. Αυτό το έκανε πράξη ο άγιος Διονύσιος, γι’ αυτό και τιμήθηκε από τον Θεό.
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου (Δανιήλ του προφήτου και των αγίων τριών παίδων, Διονυσίου Αιγίνης) στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, κατά τη διάρκεια της οποίας κήρυξε τον θείο λόγο, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευάγγελος Μαρκαντώνης, κληρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Η αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει».
Ο π. Ευάγγελος στην ομιλία του αναφέρθηκε στον τιμώμενο άγιο Διονύσιο, Αρχιεπίσκοπο Αιγίνης, έναν μεγάλο άγιο της Εκκλησίας, που όπως τόνισε, βρίσκεται ανάμεσα μας, με το άγιο λείψανο του άφθορο, παρέχοντας ευλογίες, ιάματα, προστασία και βοήθεια, σε όσους προστρέχουν στην χάρη του και ειδικά στο νησί της Ζακύνθου, όπου είναι θησαυρισμένο το άγιο λείψανο του.
Καταγόταν από την Ζάκυνθο, από μία εύπορη αριστοκρατική οικογένεια με παλαιά ενετική καταγωγή. Έλαβε σπουδαία μόρφωση, για εκείνη την εποχή, και στην ηλικία των 20 ετών, αφού παραχώρησε το μέρος της περιουσίας που του ανήκε στα αδέλφια του, αποφάσισε να αφιερωθεί στον Θεό.
Έγινε μοναχός στη Μονή Στροφάδων και άρχισε πολύ έντονους ασκητικούς αγώνες και πολύ σύντομα δέχτηκε πλούσια την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, σε ηλικία 22 ετών γίνεται ηγούμενος της μονής, χειροτονήθηκε ιερέας και άσκησε ένα πολύ σημαντικό πνευματικό έργο, σε όσους προσέρχονταν εκεί.
Σε ηλικία 30 ετών αποφασίζει να κάνει ένα προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα, ερχόμενος πρώτα στην Αθήνα, όπου διέμεινε αρκετό καιρό. Γνωρίζεται με τον Μητροπολίτη Αθηνών Νικάνορα, ο οποίος εκτιμώντας βαθύτατα τα χαρίσματα του αγίου και την πλούσια πνευματικότητα του, τον χειροτονεί Επίσκοπο στην Αίγινα.
Για δύο χρόνια αναπτύσσει μία πολυσχιδή δράση, βοηθώντας το ποίμνιο του, και ειδικά εκείνους που είχαν ανάγκη. Σύντομα όμως η υγεία του καταπονείται και αποφασίζει να παραιτηθεί, επιστρέφοντας στην Ζάκυνθο.
Μονάζει στο μοναστήρι της Παναγίας Αντιφωνήτριας, εκεί όπου δέχτηκε τον δολοφόνο του αδελφού του, που ζητούσε καταφύγιο. Η μεγάλη του αγάπη τον οδηγεί να βοηθήσει αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος όταν συνειδητοποίησε ποιος ήταν εκείνος που τον έσωσε, μετανόησε βαθιά για την πράξη του.
Σε ηλικία 75 ετών κι αφού είχε βοηθήσει πνευματικά πάρα πολύ κόσμο, ο άγιος παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο. Όταν έγινε η ανακομιδή του αγίου λειψάνου του, διαπιστώθηκε ότι παρέμενε άφθορο, ευωδιάζοντας μία άρρητη ευωδία, δείχνοντας πόσο τίμησε ο Θεός τους ασκητικούς του αγώνες και κυρίως την μεγάλη του αγάπη.
Και ο π. Ευάγγελος, έκλεισε την ομιλία του για τον βίο του αγίου:
«Έχει πολύ μεγάλη σημασία για εμάς ο βίος του και κυρίως η μεγάλη του αγάπη για τους ανθρώπους και η συγχωρητικότητα του. Σήμερα ως άνθρωποι δυσκολευόμαστε πολύ να συγχωρήσουμε.
Η πραγματική αγάπη, έτσι όπως μας την δίδαξε ο Κύριος, μας ζητά όχι μόνο να συγχωρούμε, αλλά να αγαπούμε τον εχθρό μας. Αυτό το έκανε πράξη ο άγιος Διονύσιος, γι’ αυτό και τιμήθηκε από τον Θεό.
Καλούμαστε να τον μιμηθούμε, στην αγάπη του προς τους ανθρώπους και την συγχωρητικότητα του. Μόνο έτσι θα ησυχάσει πραγματικά η καρδιά μας εσωτερικά, όταν δεν έχουμε το παραμικρό εναντίον κάποιου ανθρώπου. Τότε θα είμαστε πραγματικά παιδιά του Θεού.»
