Η θετική μεριά του μηδενισμού, εμφανίζεται σε ανθρώπους, ως τεράστια ελευθερία, χωρίς όρους και όρια. Ελευθερία από όλους και από όλα. Στην πραγματικότητα μιλάνε συνέχεια με τον Θεό, και βλέπουν όλα τα πράγματα σαν ομιλήματα του Θεού, μέσα στην πρόνοια Του. Και όλα όσα συμβαίνουν, είναι υπέροχα στο τέλος.
Στο «Ενοριακό Αρχονταρίκι» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», την Κυριακή 21 Νοεμβρίου, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων Τσιμούρης, Θεολόγος – Εκπαιδευτικός, φιλοξένησε διαδικτυακά τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Νικόλαο Λουδοβίκο, Συγγραφέα, Δρ. θεολογίας του Α.Π.Θ., Καθηγητή Δογματικής και Φιλοσοφίας στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, σε μια συζήτηση με θέμα «Χριστιανικός μηδενισμός».
Η εκδήλωση μεταδόθηκε από το κανάλι του «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Ο μηδενισμός πάντοτε και σε κάθε μορφή του, τόνισε ο π. Νικόλαος, έχει δύο χαρακτηριστικά, την απόρριψη κάποιων αξιών και την δημιουργία νέων.
Ο μηδενισμός στην αρνητική του μορφή, είναι καταστροφή της θετικότητας που έχει φτιάξει ο Θεός και έχει βάλει σε όλα τα πράγματα. Μια θετικότητα που ευτυχώς την συναντάμε στους αγίους της Εκκλησίας.
Η σωτηρία, όπως τόνισε, είναι προϊόν σάρκωσης και όχι συνέπεια τήρησης αξιών και κανόνων. Στην Εκκλησία μπαίνουμε όλοι λόγω δωρεάς και όχι λόγω κάποιας άσκησης.
Τελικά ο μηδενισμός στη αρνητική του πλευρά, γίνεται μηδενισμός της ίδιας της σάρκωσης, μηδενίζεται το ίδιο το γεγονός της Εκκλησίας. Και αυτό δεν μπορεί να το κάνει ο διάβολος ή οι εχθροί της Εκκλησίας, αλλά μόνο οι πιστοί μπορούν να μηδενίσουν τον χριστιανισμό.
«Μόνο αυτός που έχει τα μυστήρια στα χέρια του, μπορεί να τα υβρίσει. Μόνο αυτός που έχει την αλήθεια στα χέρια του, μπορεί να την εξευτελίσει.
Και στην ιστορία της Εκκλησίας, η μεγαλύτερη ζημιά έγινε, ανθρωπίνως, από ανθρώπους που ήταν μέσα στην Εκκλησία και κόντεψαν να καταστρέψουν την ουσία του χριστιανικού γεγονότος, όπως οι μεγάλοι αιρετικοί.»
Ο μηδενισμός μπορεί σταδιακά να καταστρέψει όχι μόνο την θετικότητα των πραγμάτων του Θεού, συνέχισε ο π. Νικόλαος. αλλά και το ίδιο το γεγονός της ενσάρκωσης, το ίδιο το γεγονός της Εκκλησίας.
Και όποιος αντιπαθεί την Εκκλησία, ξέρει μία καρικατούρα της Εκκλησίας, η οποία είναι πραγματική και την έφτιαξαν άνθρωποι της Εκκλησίας. Μια εικόνα της Εκκλησίας η οποία δημιουργεί απώθηση.
Και αυτός ο μηδενισμός δημιουργεί νέες αξίες, οι οποίες ουσιαστικά είναι ανόητες, Αυτά που λέγονται, υποκαθιστώντας το γεγονός της Εκκλησίας, για κάποιο λόγο είναι άχρηστα στους ανθρώπους, τους φαίνονται μωρά και ανόητα. Οι άνθρωποι του Θεού έχουν μεγάλη διερώτηση, για το αν αυτά που λένε και κάνουν, αρέσουν στον Θεό.
Υπάρχει ο θετικός και όμορφος μηδενισμός, προχώρησε ο π. Νικόλαος, ο δημιουργικός μηδενισμός, που μοιάζει με την δουλειά που έκανε ο Θεός πάνω στο μηδέν.
«Το θέλημα του Κυρίου είναι ένα μυστήριο και πολλές φορές αδιάγνωστο. Δεν είναι σύστημα αξιών γιατί τότε θα έπρεπε να ξέρουμε ποιο είναι, να ξέρουμε τις αξίες.
Ο Θεός αγαπά, αλλά ανοίγοντας τον κόσμο πάνω στο μυστήριο της δικής Του πρόνοιας, που είναι συναρπαστική αλλά δεν είναι αυτό που έχουν οι άνθρωποι στο μυαλό τους.»
Η θετική μεριά του μηδενισμού, εμφανίζεται σε ανθρώπους, ως τεράστια ελευθερία, χωρίς όρους και όρια. Ελευθερία από όλους και από όλα. Στην πραγματικότητα μιλάνε συνέχεια με τον Θεό, και βλέπουν όλα τα πράγματα σαν ομιλήματα του Θεού, μέσα στην πρόνοια Του. Και όλα όσα συμβαίνουν, είναι υπέροχα στο τέλος.
Το γεγονός ότι η Εκκλησία δεν ενδιαφέρεται σήμερα εν πολλοίς, να μιλήσει μια τέτοια γλώσσα, παρατήρησε ο π. Νικόλαος, την οποία ωστόσο οι άγιοι όλων των εποχών ήξεραν, σημαίνει και την απώλεια του κόσμου. Ευτυχώς υπάρχει η άλλη πλευρά και άνθρωποι συγκεκριμένοι, οι οποίοι σαρκώνουν αυτά τα πράγματα και στο παρελθόν και στο παρόν.
Κλείνοντας την συνάντηση, η συζήτηση ήρθε στο πρόσωπο της Παναγίας, τα Εισόδια της οποίας εορτάζοντας την ημέρα της εκδήλωσης.
Σχετικά με το πρόσωπο Της, ο π. Νικόλαος σημείωσε πως η Παναγία ασκεί το ομοούσιο, δηλαδή προσπαθεί να βρει τρόπους να ευχαριστήσει την αγάπη του Θεού και να την κάνει να αναπαυθεί πάνω Της. Κι έτσι επινοεί την σωτηρία πριν από τον Χριστό, με έναν τρόπο.
«Η Παναγία προεικονίζει τον τρόπο δράσης και σκέψης του Θεού κι αυτό είναι το συγκλονιστικό, για το πως το «κατ’ εικόνα», έφτασε στην καλύτερη του μορφή.
Συνυφαίνεται εκεί χάρη και έλεος και αγάπη τέτοιας ποιότητας, που συγκινεί τον Θεό. Και μόνο γι’ Αυτήν θα μπορούσε να γίνει άνθρωπος.
Και αυτό που έκανε είναι να γίνει προάγγελος του μυστηρίου της Εκκλησίας, που είναι το ομοούσιον. Το να συντονιστεί ένα τέτοιο πλάσμα στην ηχώ του Θεού, την κάνει να είναι Παναγία.»
