Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου, η 2η διαδικτυακή συνάντηση του Σεμιναρίου Θεατρικής Παιδείας με εισηγητή τον Ηθοποιό – Σκηνοθέτη κ. Δημήτρη Κοντοδήμο και την συνεργασία της Ομάδας «Θύρσος», στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Η 2η συνάντηση αφορούσε τον μεγάλο τραγικό συγγραφέα Αισχύλο. Ο Αισχύλος είχε βιώματα και εμπειρίες μέσα από μάχες, αφού πολέμησε στην μάχη του Μαραθώνα και τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας.
Ασχολήθηκε ουσιαστικά με την μεταφυσική, την σχέση των ανθρώπων με τους θεούς. Οι καινοτομίες που έκανε στις τραγωδίες, ήταν ότι έβαλε δευτεραγωνιστή και μείωσε τον χορό, από τους 50 στους 12 άνδρες. Ο χορός έπαιζε ουσιαστικό ρόλο στην δομή του έργου και την δράση του.
Πολλοί μεταγενέστεροι συγγραφείς επηρεάστηκαν από τον Αισχύλο. Οι βασικές δομές του αρχαίου θεάτρου, κράτησαν τους συγγραφείς αυτούς σε έναν δρόμο, που βοήθησε το θέατρο να αναπτυχθεί.
Ο Αισχύλος έγραψε 80 με 85 τραγωδίες. Τα έργα που έγραψε, γνώρισαν δόξες στην εποχή του. Από αυτά σώζονται 7 και η μόνη τριλογία που διασώθηκε, είναι η «Ορέστεια», με τα έργα «Αγαμέμνων», «Χοηφόροι» και «Ευμενίδες».
Και στα τρία αυτά έργα, περνάει διάφορα μηνύματα, όπως το ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να παίρνει την θεία δίκη στα χέρια του, γιατί αυτό έχει επιπτώσεις.
Η πρώτη τραγωδία του Αισχύλου που βρέθηκε, ήταν οι «Πέρσες», που αναφέρεται στη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Το δίδαγμα του έργου είναι αντιπολεμικό και ήθελε να δώσει στους θεατές του, το μήνυμα ότι ένας πόλεμος, δεν φέρνει ποτέ ευδαιμονία και ευτυχία, Μπορεί να φέρνει νίκη και χαρά, αλλά φέρνει και λύπη, γι’ αυτούς που έχουν χάσει. Είναι ένα έργο που υμνεί τη νίκη των Ελλήνων, αλλά υμνεί και την ειρήνη και μας διδάσκει ότι ο πόλεμος είναι θρήνος.
Άλλο έργο του Αισχύλου που σώζεται, είναι το «Επτά επί Θήβας», που αναφέρεται στους γιούς του Οιδίποδα, Ετεοκλή και Πολυνείκη. Το βασικό συμπέρασμα που θέλει να βγάλει ο Αισχύλος, είναι πως όταν υπάρχει μια συμφωνία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους και τους τιμά, δεν έχουν δικαίωμα να την καταπατούν, δημιουργώντας μια αλαζονεία ο ένας απέναντι στον άλλον.
Οι «Ικέτιδες». είναι μια ακόμη τραγωδία που σώζεται και αποτελεί έναν ύμνο για την δημοκρατία και την αξιοπρέπεια της γυναίκας.
Ο «Προμηθέας Δεσμώτης» αποτελεί τέλος ένα ακόμη αριστούργημα του Αισχύλου. Είναι ένας ύμνος απέναντι στην αλαζονεία της εξουσίας και αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα για κάθε εποχή.
Ο κόσμος χωρίς θέατρο και χωρίς τα πρότυπα του «Προμηθέα Δεσμώτη» και άλλων ηρώων, ίσως να μην υπήρχε, ή να υπήρχε έξω από την ανθρωπιά, την ελευθερία, την πίστη. Γιατί η κάθαρση της ψυχής έρχεται μέσα από την ελευθερία της θέλησης.
