Από την Τρίτη 23 Ιανουαρίου και για 8 εβδομάδες το πρόγραμμα «Ενορία εν δράσει…» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Επιστημόνων Πειραιώς πραγματοποιεί Σεμινάριο Θεατρικής Παιδείας.
Το φετεινό θέμα είναι «Σπουδή στην Αρχαία Τραγωδία» με εισηγητή τον Ηθοποιό και Σκηνοθέτη κ. Δημήτρη Κοντοδήμο.
Οι περιλήψεις του Σεμιναρίου:
Συνάντηση 1η: Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018
Εισηγητής: κ.Δημήτριος Κοντοδήμος
Αναφορά στις πρώτες πτυχές θεάτρου – Ορισμός ονόματος τραγωδίας- Αρχική μορφή θεάτρου Την πρώτη πτυχή θεάτρου την συναντάμε στην προϊστορική εποχή από ερευνητικές μαρτυρίες στους μιμητικούς χορούς που έκαναν οι άνθρωποι όταν μιμούντο τα ζώα η την φύση.
Οι θρησκευτικές τελετουργίες θεωρούνται ότι είχαν κάποια θεατρικότητα την οποία συναντούμε το 1887 μέχρι 1847 π.χ. στην Αίγυπτο. Λέγεται ότι γινόταν αναπαράσταση μπροστά στον Βασιλιά Σέσωστρη στο Αβυδηνό Δράμα των Παθών που εξυμνούσε το θάνατο του Θεού Όσιρη – αναφερόταν πως διαμελίστηκε ο θεός και πως τα μέλη του τα ένωσε ξανά η Ίσιρα αδελφή και γυναίκα του.
Θεατρικότητα τέτοιου είδους μπορούμε να συναντήσουμε από μαρτυρίες και στα κείμενα των Πυραμίδων στο Δράμα που ονομάστηκε Μεμφιτικό. Η ιστορία του θεάτρου ξεκινάει ουσιαστικά με την μελέτη της αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας. Ξεκινάει από τον Διθύραμβο, χορός πού υμνούσε τον θεό Διόνυσο τον θεό της κάθαρσης και της κατανόησης της ύπαρξης του ανθρώπου μέσα από την ευχαρίστηση.
Ο Διθύραμβος αποτελείτο από πενήντα άντρες – 5 από τις δέκα φυλές της Αττικής. Υμνούσε τον Θεό Διόνυσο και τις πράξεις του. Αργότερα ασχολήθηκε με μυθοπλασίες και γεγονότα που αφορούσαν την σχέση των ανθρώπων μεταξύ τους και με τους Θεούς.
Αρχική μορφή θεάτρου έχουμε με την έναρξη διαλόγου ανάμεσα στον χορό και σε ένα κορυφαίο χορευτή που αργότερα ονομάστηκε υποκριτής και ο πρώτος που προέβη σε αυτό το εγχείρημα ήταν ο Θέσπις. (σε αυτόν θα αναφερθούμε στο επόμενο δίωρο).
Με την εξελικτική πορεία του θεάτρου δημιουργήθηκε η τραγωδία. Η ονομασία της προέρχεται από την λέξη Τράγος και Ωδή.
Συνάντηση 2η: Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2012
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΘΕΣΠΙ – ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ – ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΣΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΘΕΟ ΔΙΟΝΥΣΟ – ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ
1) Συνοπτική περίληψη των προαναφερθέντων
2) Ο Θέσπις ο πρώτος ηθοποιός 6ος αιών πχ. αποσπάει τον εαυτό του από το σύνολο του χορού υποδυόμενος την μορφή του θεού η του ήρωα του οποίου τα κατορθώματα εξυμνούνται – ανοίγει διάλογο με τον χορό (μια από τις βασικές αρχές θεάτρου βάση του ορισμού του Αριστοτέλη) Ο Θίασος του Θέσπη θεωρείτο ο πρώτος περιοδεύων θίασος και έπαιξε βασικό ρόλο στην μετέπειτα εξέλιξη του- Ο Θέσπιος χυτών καθορίζει την εξέλιξη της ενδυματολογίας.
3) Θεατρικό οικοδόμημα τα μέρη αυτού ( ορχήστρα, σκηνή, πλατφόρμα) και η ενδυματολογία του ηθοποιού στην αρχαία Ελλάδα ( όγκοι, κόθορνοι, και στην κωμωδία σόκκοι) 6ος πχ αιώνας και 5ος πχ αιώνας
4) Διαφορές χορού με ηθοποιούς κατά την θεατρική εξέλιξη. Ο ηθοποιός εντάσσεται στην δημιουργία της θεατρικής τέχνης φεύγοντας από τον ρόλο του ιερέα. Παύει το θέατρο να είναι απλώς μια τελετουργία και εισέρχεται στην δημιουργία έργου τέχνης.
5) Η κάθαρση μέσα από την τελετουργία της Διονυσιακής λατρείας. Οι άνθρωποι που συμμετείχαν στα θεατρικά η τελετουργικά δρώμενα έπρεπε να υποβάλλουν τον εαυτό τους στην κάθαρση των παθών τους , αναγνωρίζοντας (αυτογνωσία) τα πάθη τους και εν συνεχεία απορρίπτοντας τα.
6) Ο ηθοποιός ως λειτουργός –διαφορές με την σημερινή εποχή. Ο ηθοποιός δεν πρέπει να παύει ποτέ να είναι λειτουργός. 7) Ορισμός του ηθοποιού λειτουργού. Ο ηθοποιός πρέπει να έχει αναγνωρίσει τα πάθη και τις αδυναμίες του μέσα από τον δρόμο της πνευματικής φώτισης να τα έχει καταλαγιάσει για να έχει την δύναμη και την παρρησία να μεταδίδει σωστά τον προβληματισμό της θεατρικής δημιουργίας.
Συνάντηση 3η: Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ – ΣΤΟΝ ΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
Ο Αριστοτέλης γεννιέται στα Στάγειρα στην Β.Ελλάδα το 384πχ – το 367πχ και σε ηλικία 17 ετών μπαίνει στην Ακαδημία του Πλάτωνα όπου μένει για είκοσι χρόνια. Εκεί συνδέεται με τον Πλάτωνα τον Εύδοξο και τον Ξενοκράτη όπως και με άλλους στοχαστές.
Τα έργα του αναφέρονται σε πολλές επιστήμες όπως την φυσική την βιολογία μεταφυσική θέατρο ποίηση μουσική και άλλα και συνιστούν το πρώτο ολοκληρωμένο σύστημα στην Δυτική Φιλοσοφία. Πέθανε το 332 από στομαχικό νόσημα μέσα σε θλίψη και μελαγχολία. Το δε σώμα του μεταφέρθηκε και ετάφη στην Στάγειρα με τιμές.
Ο ορισμός του Αριστοτέλη για το θέατρο.. « ‘Εστίν ουν τραγωδία μίμησης πράξεως σπουδαίας και τελείας, μέγεθος εχούσης , ηδυσμένω λόγω χωρίς εκάστου των ειδών εν τοίς μορίοις, δρώντων και ου δι απαγγελίας, δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν..» Αρχές του Αριστοτέλη για το θέατρο Δεν νοείται θέατρο χωρίς ηθοποιούς Χωρίς θεατές (που συμμετέχουν συναισθηματικά στην δράση χωρίς όμως να παίρνουν μέρος)
Χωρίς διάλογο (δράση μεταξύ των ηθοποιών μεταφέροντας στον διάλογο ένα στοιχείο σύγκρουσης – προβληματισμός) Ρόλοι που εξελίχθηκαν με βάσει την αρχαία τραγωδία από τον 19ον αιώνα μ.χ. Καρατερίστας – Ντάμα Ζέν πρεμιέ – Ενζενύ Ρολίστας Δημιουργία του συγγραφέα του σκηνοθέτη του ηθοποιού. Πώς ορίζεται η διαφορά ανάμεσα στην δημιουργία του συγγραφέα του σκηνοθέτη του ηθοποιού.
Συνάντηση 4η: Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2018
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΤΑ ΕΝ ΑΣΤΥ ΜΕΓΑΛΑ ΔΙΟΝΥΣΙΑ – ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΤΡΑΓΙΚΟΥΣ ΑΙΣΧΥΛΟ ΣΟΦΟΚΛΗ ΕΥΡΥΠΙΔΗ
Τα αγροτικά Διονύσια ήταν γιορτή που λάμβανε χώρα στα μέσα του χειμώνα και έδιναν έμφαση στο θεό Διόνυσο ως θεό της γονιμότητας. Μέσα από αυτά ξεπήδησε ο κορυφαίος του χορού και η ονομασία της τραγωδίας από το τράγος + ωδή όπως έχουμε ήδη αναφέρει στη πρώτη διάλεξη. Τα λήναια γίνονταν τον Γενάρη ήταν αρχικά ξεφαντώματα που αργότερα βοήθησαν στην ανάπτυξη της κωμωδίας από το κώμος που σημαίνει έξαλλη διασκέδαση.
Τα μεγάλα Διονύσια ήταν η μεγαλύτερη γιορτή που δεν την παρακολουθούσαν μόνο Αθηναίοι αλλά και επίσημοι εκπρόσωποι άλλων πολιτειών. Οι ποιητές που λάμβαναν μέρος σε αυτά έπρεπε να καταθέσουν σε επιτροπή τουλάχιστον τρία έργα τους και ένα σατυρικό δράμα. Στον κάθε ποιητή έδινε η πολιτεία έναν πρωταγωνιστή και έναν πατρόνα (χορηγό). Η πολιτεία πλήρωνε μόνο τους ηθοποιούς. Ο ίδιος ο συγγραφέας έκανε την μουσική την χορογραφία την σκηνοθετική επιμέλεια όπως και την εκγύμναση του χορού έως ότου αργότερα ανέλαβαν οι ειδικοί. Συχνά ο ίδιος ο ποιητής έπαιζε και τον ρόλο του πρωταγωνιστή. Η πρώτη μέρα ήταν αφιερωμένη στην ζωοφόρο του Παρθενώνα, οι τρείς επόμενες ήταν αφιερωμένες στις τραγωδίες και η τέταρτη στις κωμωδίες (αν και αργότερα οι κωμωδίες παιζόντουσαν στο τέλος κάθε ημέρας). Υπήρχε ένα βραβείο για την καλύτερη τραγωδία ένα για την καλύτερη κωμωδία ένα για την καλύτερη παράσταση και ένα για τον καλύτερο τραγικό ηθοποιό.
ΑΙΣΧΥΛΟΣ
Γεννήθηκε το 525πχ και πέθανε το 456πχ. Πολέμησε στον Μαραθώνα και στην Σαλαμίνα. Έγραψε 80-90 έργα από τα οποία σώζονται τα επτά Ορέστεια μοναδική τριλογία που σώθηκε Αγαμέμνων Ευμενίδες Χοηφόροι, Προμηθέας Δεσμώτης , Πέρσαι , Ικετίδες , Επτά επί Θήβας. Καινοτομίες του Αισχύλου .. ¨Έβαλε δευτεραγωνιστή και μείωσε τον χορό στους 12 άντρες και ασχολήθηκε με τις σχέσεις ανθρώπων και θεών γι αυτό και ονομάστηκε μεταφυσικός.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ
Γεννήθηκε το 497πχ και πέθανε το 406πχ. Καταγόταν από τον Κολωνό. Πήρε μέρος σε δραματικό αγώνα και νίκησε τον Αισχύλο. Ηταν από εύπορη οικογένεια. Πέθανε λυπημένος από τον γιό του ο οποίος τον έσερνε στα δικαστήρια για να τον βγάλει παράφρων ούτος ώστε να οικειοποιηθεί την περιουσία του. Έγραψε 90-123 τραγωδίες από τις οποίες σώζονται επτά. Φιλοκτήτης , Αντιγόνη , Ηλέκτρα, Τραχίνιαι, Αίας, Οιδίπους Τύραννος και Οιδίπους επί Κολωνώ. Καινοτομίες του .. καθιέρωσε τον τριταγωνιστή και αύξησε τον χορό στους 15 άντρες για τεχνικούς λόγους ενώ ο χορός ήταν λιγότερο ενσωματωμένος στη δράση του έργου. Ασχολήθηκε στα έργα του με το πεπρωμένο τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων και λιγότερο με τις σχέσεις ανθρώπων και θεών.
ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ
Γεννήθηκε το 484πχ και πέθανε το 406πχ. Έγραψε περίπου 92 τραγωδίες στις οποίες περιλαμβάνεται και το μοναδικό σωζόμενο σατιρικό δράμα ΚΥΚΛΩΨ. Σώζονται 18 έργα του.. Ρήσος, Ικέτιδες, Εκάβη, Τρωάδες, Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Μήδεια, Ιφιγένεια εν ταύροις, Ορέστης, Ηλέκτρα , Ηρακλείδαι, Φοίνισσαι, Ελένη , Ιων, Βάκχαι, Ηρακλής μαινόμενος, Ανδρομάχη, Ιππόλυτος, και Άλκηστις. Καινοτομίες του.. η χρήση του προλόγου ως περίληψη. Διαχώρισε τελείως το χορό από την δράση του έργου και ασχολήθηκε αποκλειστικά με τις διαπροσωπικές σχέσεις και ιδίως με την ψυχολογία της γυναίκας.
Συνάντηση 5η: Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018
ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ- Περίληψη έργων – Αναφορά στον ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ και στα έργα του Σάτυροι – Σάτυρα – Κωμωδία – Είδη Κωμωδίας
ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ
Ασχολείται με τις ανθρώπινες σχέσεις και ειδικά με την ψυχολογία της γυναίκας . Έχει γράψει περίπου 90 τραγωδίες δράματα , σώζονται 18 και το μοναδικό ένα σατυρικό δράμα ΚΥΚΛΩΨ. ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ Γεννήθηκε στον Δήμο Κυδαθηναίων το 448πχ και πέθανε το 386πχ. Κωμικός σατιρικός ποιητής του 5ου αιώνα. Μαζί με τον Εύπολι και τον Κρατίνο θεωρούνται από τους σημαντικότερους αρχαίους κωμικούς ποιητές. Έγραψε 40 με 46 κωμωδίες από τις οποίες σώζονται ολοκληρωτικά 11.
Αχαρνής – ¨Ορνιθες – Νεφέλες – Εκκλησιάζουσες – Βάτραχοι – Ιππής – Λυσιστράτη – Ειρήνη – Πλούτος – Θεσμοφοριάζουσες – Σφήκες Τα έργα του συνήθως έπαιρναν την ονομασία τους από την ενδυμασία του χορού. Σατίριζαν συνήθως πολιτικές καταστάσεις χρησιμοποιώντας αθυροστομίες στο λόγο που για την σημερινή εποχή δεν είναι κατανοητές. Το μόνο έργο του που ασχολήθηκε με κοινωνικά θέματα ήταν ο πλούτος.
Σάτυροι
Μυθικά κατώτερα όντα της ελληνικής μυθολογίας . Υπηρέτες και σύντροφοι του θεού Διόνυσου που τον συντρόφευαν από μικρό. Προσωποποιούσαν την γονιμότητα της φύσης αγαπημένη τους ασχολία το παίξιμο του αυλού και της κιθάρας.
Σάτιρα. Συνώνυμο της «διακωμώδησης». Η σάτιρα επιχειρεί τον εμπαιγμό κάποιας έννοιας η προσώπου που ο σατυρικός καλλιτέχνης θεωρεί ότι αξίζει τέτοια αντιμετώπιση με σκοπό συχνά τη βελτίωση του αντικειμένου. Γίνεται μέσω μεθόδων όπως η παρωδία , η υπερβολή , η σύγκριση, η αναλογία και η ειρωνεία. Η σάτιρα είναι συστατικό της κωμωδίας.
Δεν περιορίζεται στον τομέα της ψυχαγωγίας. Η Αθηναική Δημοκρατία θεωρείται ότι αναπτύχθηκε σε υγιέστερη μορφή λόγω της κοινωνικής σάτιρας της θεατρικής κωμωδίας του Αριστοφάνη.
ΠΑΡΩΔΙΑ
Χαρακτηρίζεται κάθε ανθρώπινη ενέργεια που έχει σαν σκοπό να μειώσει να διακωμωδήσει μια άλλη ενέργεια που δεν έγινε όπως έπρεπε.
ΚΩΜΩΔΙΑ
Με τον όρο κωμωδία κάθε έργο έχει σκοπό να διασκεδάσει μέσω κάποιας χιουμοριστικής κατάστασης – φάρσας. Η Ακαδημαική της έννοια επηρεασμένη από το Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο είναι συνήθως διαφορετική και συνυφασμένη με την σατιρική κωμωδία πολιτικού θέματος. Παρουσιάζεται σε πολλές μορφές όπως η θεατρική που ξεκίνησε μέσω του αρχαίου θεάτρου την τηλεοπτική και την σόλο όρθια κωμωδία.
Σημαντικά ήδη κωμωδίας.
ΑΠΛΗ ΚΩΜΩΔΙΑ (κωμωδία καταστάσεων (φαρσοκωμωδία) – ΜΑΥΡΗ ΚΩΜΩΔΙΑ – ΟΡΘΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ – ΜΠΛΕ ΚΩΜΩΔΙΑ – ΚΩΜΩΔΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ – ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ – ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ ΚΑΙ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ.
Συνάντηση 6η: Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018
ΕΚΦΟΡΑ ΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Ο λόγος στην Αρχαία τραγωδία έπαιζε σημαντικό ρόλο στην ικανότητα της υποκριτικής εκείνης της εποχής. Οι ηθοποιοί δεν είχαν την δυνατότητα της κίνησης λόγω ενδυμασίας.
Όλη η δυναμική του έργου περνούσε στους θεατές μέσω του λόγου. Ο λόγος ήταν δομημένος μέσα από παύσεις και με μουσικότητα που ενέπνεε το ύφος του κάθε έργου. Η μουσικότητα και οι παύσεις δημιουργούντο από τα σημεία στίξης και από την γραφή του έργου.
Αναφορικά αν θέλουμε να συνδέσουμε τις παύσεις με την μουσική (δυτική μουσική) το κόμμα είναι ίσο με μία ανάσα ένα τέταρτο, το ερωτηματικό το θαυμαστικό και η άνω τελεία καθώς και τα ομοιωματικά είναι ίσα με ένα μισό ., και η τελεία είναι ίση με ένα ολόκληρο.
Μουσικοί όροι.. Ολόκληρο 4 χρόνοι – Μισό 2 χρόνοι – τέταρτο 1 χρόνος
Αναλόγως με τον ρυθμό και την ταχύτητα που χρησιμοποιούσαν σε κάθε πρόταση γινόντουσαν και οι παύσεις. ¨Έτσι λοιπόν με αυτό τον τρόπο οι ηθοποιοί ανέπτυσσαν την υποκριτική τους δημιουργία.
Τα κείμενα μέσα από το ύφος που έδινε ο κάθε ηθοποιός χρησιμοποιώντας σωστά τις παύσεις δημιουργούσαν την αντικειμενική κρίση του κοινού για τον υγιή προβληματισμό – κάθαρση και αναλόγως απονέμονταν τα διάφορα βραβεία.
Κείμενο Αισχύλου ——- Προμηθέας Δεσμώτης
Κείμενο Σοφοκλή ———- Αντιγόνη
Κείμενο Ευρυπίδη ——– Μήδεια
Κείμενο Αριστοφάνη —— Λυσιστράτη
Στην σύγχρονη εποχή ανάλογα με το πώς ο ηθοποιός χρησιμοποιεί τα σημεία στίξης και που τοποθετούνται δημιουργεί το ύφος του έργου .Το ίδιο κείμενο μπορεί να γίνει κωμωδία – παρωδία – δράμα με την βοήθεια του ρυθμού της ταχύτητας της έκφρασης και της κίνησης.
Συνάντηση 7η: Τρίτη 6 Μαρτίου 2018
Η ΘΕΑ ΔΕΣΜΩΤΗ- ΑΝΤΙΓΟΜΗ – ΜΗΔΕΙΑ και ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Ο Αισχύλος γράφοντας τον Προμηθέα Δεσμώτη αντιτίθεται στην αλαζονεία της εξουσίας. Αυτοί που εξουσιάζουν προσπαθούν με κάθε τρόπο να κρατήσουν την εξουσία ακόμα και με την έσχατη χρήση εκμετάλλευσης των ανθρώπων. Ο γιός του ουρανού Κρόνος βασίλευε στην ανθρωπότητα . Εξεγέρθηκαν οι θεοί του Ολύμπου για να πάρουν την εξουσία και να την δώσουν στον γιο του Κρόνου Δία. Οι θεοί δεν είχαν την δύναμη να κερδίσουν τους τιτάνες και έτσι πήραν με το μέρος τους τον τιτάνα Προμηθέα ο οποίος χρησιμοποιώντας την δύναμη της επινόησης βοήθησε τους θεούς να πάρουν την εξουσία από τους τιτάνες. Την βοήθεια αυτή ήθελε να δώσει και στο ανθρώπινο γένος έτσι λοιπόν τους έδωσε την φωτιά και το σίδερο για να μπορέσουν να αναπτυχθούν και ταυτόχρονα τους δίδασκε. Ο εξουσιαστής τώρα Δίας θέλοντας την μαζικοποίηση του ανθρώπινου γένους καταδικάζει τον Προμηθέα δένοντας τον σε ένα βράχο και στέλνοντας έναν αετό να του τρώει το συκώτι ενώ κάποιοι θεοί απεσταλμένοι του προσπαθούν να μεταπείσουν τον Προμηθέα να πάρει πίσω την φωτιά και το σίδερο από τους ανθρώπους.
Ο Σοφοκλής γράφοντας την Αντιγόνη θέλει να μας δείξει πως οι άνθρωποι μπορεί να έχουν εξουσία στην ζωή αλλά δεν έχουν δικαίωμα να ασκούν εξουσία στον θάνατο. Η Αντιγόνη θέλει να θάψει τον αδελφό της Πολυνίκη ο οποίος σκοτώθηκε σε μάχη με τον αδελφό του Ετεοκλή γιατί δεν του παρέδιδε τον θρόνο για την εξάμηνη διοίκηση της Θήβας. Ο Κρέοντας βασιλιάς της Θήβας παρά την παρατυπία της μη παράδοσης της διοίκησης από τον Ετεοκλή στον Πολυνίκη για τους δικούς του λόγους βγάζει διαταγή για την ταφή του Ετεοκλή με δόξα και τιμές και απαγορεύει την ταφή του Πολυνίκη δίνοντας την εντολή να αφεθεί και να τον κατασπαράξουν τα όρνια. Για την μη υπακοή της Αντιγόνης διατάσει την θανατική της ποινή, ενώ ο ίδιος κατακεραυνώνεται συμπαντικά .
Ο Ευριπίδης γράφοντας την Μήδεια θέλει να δείξει πως η εκμετάλλευση της ανθρώπινης ψυχής φέρει ολέθρια αποτελέσματα. Η Μήδεια κόρη του βασιλιά της Κολχίδας βοήθησε τον αρχηγό της αργοναυτικής εκστρατείας Ιάσωνα να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας – τον παντρεύτηκε και τον ακολούθησε στην Κόρινθο. Ο βασιλιάς της Κορίνθου Κρέοντας θέλει να δώσει στον Ιάσωνα την κόρη του για σύζυγο του. Μαθαίνοντας το η Μήδεια νιώθει προδομένη από τον αγαπημένο της και τοποθετεί δηλητήριο σε ένα φόρεμα που στέλνει δώρο στην υποτιθέμενη νύφη η οποία πεθαίνει με φρικτούς πόνους το ίδιο και ο πατέρας της που την αγκαλιάζει., ενώ η ίδια συνεχίζει την εκδίκηση της σκοτώνοντας τα παιδιά της αφήνοντας άτεκνο τον Ιάσωνα ενώ αυτή διαφεύγει με το φτερωτό άρμα του Ηλιου.
Ο Αριστοφάνης γράφοντας την Λυσιστράτη δείχνει την δυναμική της γυναίκας που δικαιωματικά κερδίζει τα θέλω της απέναντι στην παθιασμένη ενσαρκωμένη ιδιοσυγκρασία των ανδρών. Η Λσιστράτη κλείνεται στην Ακρόπολη με όλες τις γυναίκες και έτσι καταφέρνει να σταματήσει τον πελοποννησιακό πόλεμο που κράτησε δέκα χρόνια.
Συνάντηση 8η: Τρίτη 13 Μαρτίου 2018
Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
AΝΑΓΕΝΝΗΣΗ. Μετά την χαοτική κατάσταση του Μεσαίωνα αναπτύχθηκε το κίνημα της Αναγέννησης το οποίο επέφερε μεγάλη πνευματική ανάπτυξη σε όλη την Ευρώπη και σε όλους τους κλάδους της τέχνης. Οι βάσεις της Αναγέννησης και οι πηγές αναζήτησης της βρίσκονται αποκλειστικά στην ανάπτυξη του θεάτρου της αρχαίας Ελλάδος.
Θέατρο 14ου – 16ου αι μ.χ. Ο Μολιέρος Σαίξπηρ Γκολντόνι παιδιά της Αναγέννησης και οι δημιουργίες τους στηριγμένες στους αρχαίους συγγραφείς.
Θέατρο 19ου – 20ου αι μ.χ Η απογείωση της εξέλιξης του Θεάτρου αναπτύσσεται το ψυχολογικό δράμα από τον Ιψεν και το θέατρο περνάει σε μια νέα εποχή κρατώντας τις βασικές του αξίες από το αρχαίο Θέατρο.
Ανάπτυξη της δημιουργίας της σκηνοθεσίας από τον Στανισλάβσκιν.
Αναπτύσσονται τα κινήματα του Ρεαλισμού – Νατουραλισμού και Σουρεαλισμού. Ρεαλισμός = Πραγματικότητα Νατουραλισμός = Υπέρτατη Πραγματικότητα Σουρεαλισμός = Έξω από την πραγματικότητα
Είδη θεάτρων πουν αναπτύσσονται
Θέατρο του Παραλόγου – Μπέκετ ( ανάπτυξη της δεύτερης σκέψης) Θέατρο της Αποστασιοποίησης – Μπρέχτ ( αποστασιοποίηση από τον διάλογο )
