Παρατηρώντας τον Ιησού Χριστό, η Μαγδαληνή έμαθε να βλέπει τους ανθρώπους με νέα μάτια. Ο Χριστός άλλαξε ριζικά και τη δική της ζωή, θεραπεύοντάς την και ελευθερώνοντάς την από την ντροπή και την απόρριψη που «συνόδευε» τότε τους ανθρώπους που ήταν υπό την επήρεια δαιμονίων.
Μία ιδιαίτερη εκδήλωση αφιερωμένη στο ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία πριν και μετά τον Ιησού Χριστό, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 26 Νοεμβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε με αφορμή την ημέρα ενάντια στην κακοποίηση των γυναικών, προβλήθηκε η ταινία «Αγία Μαρία η Μαγδαληνή. Η ζωή του Ιησού Χριστού μέσα από τα μάτια της».
Συμμετείχαν και μίλησαν ο κ. Εμμανουήλ Τουφεξής, Μηχανικός, Θεολόγος, Διευθυντής του φιλανθρωπικού οργανισμού ΑΓΑΠΗ και η κα Νεκταρία Καρατσώρη, Υπεύθυνη για την ταινία στην Ελλάδα.
Εμμανουήλ Τουφεξής
Ο κ. Τουφεξής αναφέρθηκε διεξοδικά στο θέμα της κακοποίησης της γυναίκας. Κακοποιημένη θεωρείται μια γυναίκα η οποία υφίσταται κατ’ εξακολούθηση, σωματική ή ψυχολογική βία.
Η κακοποίηση μπορεί να συμβεί από οποιοδήποτε πρόσωπο, φύλο, οποιαδήποτε ομάδα, σε οποιοδήποτε χώρο.
Όταν λέμε κακοποίηση εννοούμε την σωματική, την σεξουαλική, την συναισθηματική και την ηθική κακοποίηση, μέσα στην οποία υφίσταται και η οικονομική αποστέρηση.
Παρ’ όλο που υπάρχουν διάφορες μορφές βίας, η σωματική είναι η πιο εμφανής. Η συναισθηματική βία μπορεί να συμπεριλαμβάνει τον εκφοβισμό ή τον εξευτελισμό.
Λέγοντας ότι η κακοποίηση λαμβάνει χώρα σε όλους τους τομείς της ζωής μιας γυναίκας, εννοούμε ότι θα μπορούσε να γίνει όχι μόνο στο σπίτι, συνήθως από τον άντρα, αλλά και στον χώρο της εργασίας ή εκεί που περνάει τον ελεύθερο χρόνο της.
Οι άντρες οι οποίοι κακοποιούν, είναι συνήθως άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Έχουν μια παραδοσιακή εικόνα για την λεγόμενη «αντρική ανωτερότητα».
Πολλές φορές ζηλεύουν παθολογικά. Παρουσιάζουν ένα είδος διπλής προσωπικότητας. Συνήθως έχουν έντονες αντιδράσεις άγχους, αγχωτικές κρίσεις, στην διάρκεια των οποίων χρησιμοποιούν διάφορα μέσα για να ξεφύγουν απ’ την πραγματικότητα της οικογένειας, όπως το να πίνουν.
Οι γυναίκες που κακοποιούνται έχουν κι αυτές χαμηλή αυτοεκτίμηση και μια παραδοσιακή αντίληψη για τον ρόλο τους ως γυναίκες. Πιστεύουν ότι θα χάσουν τον σύντροφο τους αν δεν υποταχθούν στις ορέξεις ή επιθυμίες του.
Ακόμη, πιστεύουν ότι κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει αυτήν την κατάσταση, ενώ έχουν μια μη ρεαλιστική ελπίδα ότι θα έρθει κάποια αλλαγή. Είναι πάρα πολύ δύσκολο το θύμα να ξεφύγει από μια τέτοια κατάσταση.
Όλος αυτός ο κύκλος της βίας, έχει να κάνει με τρεις διαφορετικές φάσεις, όπως εξήγησε ο κ. Τουφεξής.
Στην πρώτη φάση η ένταση αρχίζει να αυξάνει, στην δεύτερη εκρήγνυνται τα συναισθήματα, συνήθως του άντρα ο οποίος θα κακοποιήσει την γυναίκα. Και τέλος η φάση όπου ο κακοποιητής θα ζητήσει συγχώρεση και συνήθως λήγει εκεί η όλη υπόθεση, για να επαναληφθεί αυτός ο κύκλος.
Αναφερόμενος στην ταινία και το πρόσωπο της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, και σε σχέση με τα προηγούμενα, ο ομιλητής σημείωσε πως στην ταινία βλέπουμε μια κοινωνική ομάδα να περιθωριοποιεί την Αγία. Ακόμη, πως αυτή η γυναίκα, μέσα από αυτήν την περιθωριοποίηση καταλήγει να έχει σοβαρά ψυχολογικά και πνευματικά προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά μένει σε αυτήν την κοινωνική ομάδα.
Κι έρχεται ο Ιησούς Χριστός και βλέπει κάτι σε αυτήν την γυναίκα και της δίνει ένα μέλλον, μία ελπίδα. Και μέσα από αυτό το μέλλον και την ελπίδα, γεννιέται ένας νέος άνθρωπος.
Νεκταρία Καρατσώρη
Η κα Καρατσώρη, προλογίζοντας την ταινία, διάβασε ένα κείμενο για την Αγία Μαρία την Μαγδαληνή, του κ. Νίκου Βαραλή, Διευθυντή του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Ορθόδοξη Μαρτυρία» της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος & Αλμυρού.
Η Μαρία από τα Μάγδαλα, η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή και Ισαπόστολος, είναι ένα από τα πιο παρεξηγημένα πρόσωπα της Καινής Διαθήκης. Ενώ υπήρξε παρθένος και απολύτως ενάρετος, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να την συγχέουν με την πόρνη που άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού ή ακόμη και με την μοιχαλίδα.
Μας διασώζει ο ευαγγελιστής Λουκάς ότι η Μαρία η Μαγδαληνή είχε επτά δαιμόνια που της έβγαλε ο Ιησούς. Ήταν μια γυναίκα που αναζητούσε τον Θεό. Αλλά από ότι φαίνεται ειρήνη στην ψυχή της δεν είχε. Τα δαιμόνια δεν την άφηναν πραγματικά να αναπνεύσει.
Μέχρι που άκουσε για Αυτόν. «Είναι δάσκαλος», «κάνει θαύματα» της είπαν. Είναι ο Μεσσίας έλεγαν οι άλλοι. Οι φήμες όλο και μεγάλωναν. Είχε κάτι αυτός ο ξυλουργός από την Γαλιλαία, που τον έκανε διαφορετικό. Μια μέρα άκουσε ότι ο Ιησούς θα ήταν στην περιοχή της Γαλιλαίας. Και πήγε. Και Τον είδε. Και την είδε και Αυτός κι ένιωσε να φεύγει από πάνω της όλο το βάρος της. Κι έμεινε κοντά Του.
Από τότε η Μαρία από τα Μάγδαλα ήταν μαζί Του. Περπάτησε στην σκιά Του όπως η μητέρα Του. Μαζί Του ήταν στο ταξίδι στην Ιερουσαλήμ , όταν του έφεραν την είδηση για το θάνατο του Λαζάρου, σε εκείνες τις δύσκολες ώρες του δείπνου, της προσευχής, της προδοσίας. Ήταν μαζί Του στην ώρα του σταυρού. Βρήκε κουράγιο, και με τη μητέρα Του έριξαν μύρο στο σώμα Του, τον σκέπασαν με αλόη όπως θα σκέπαζε η μάνα το άρρωστο παιδί της.
Κι εκείνο το βράδυ, δεν κοιμήθηκε. Ήθελε να Τον δει ακόμη μια φορά, να ρίξει μύρο στις πληγές Του, όπως αυτός έκανε στις πληγές αυτού του κόσμου. Και δεν τον βρήκε εκεί. Κι ακούει την φωνή Του να της λέει «Μαρία» και σήκωσε τα μάτια της και είδε και πάλι εκείνο το γνώριμο βλέμμα.
Περπάτησε στη Γαλατία, την Συρία, την Αίγυπτο, την Φοινίκη, την Παμφυλία και ποιος ξέρει πόσες άλλες χώρες. Γιατί όταν δεις τον πραγματικό Θεό, όταν φας από τα χέρια Του, όταν τα μάτια σου συναντηθούν με τα δικά Του, δεν μπορείς ποτέ να είσαι ο ίδιος. Γίνεσαι εσύ το όχημα της χαράς και της ελπίδας του Θεού στον κόσμο.
Και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είπε για αυτήν σε μία του ομιλία:
«Ακολουθώντας τον Ιησού Χριστό για 3 χρόνια, η Μαρία η Μαγδαληνή έγινε μάρτυρας πολλών θαυμαστών γεγονότων. Είδε τις ζωές των ανθρώπων να αλλάζουν, είδε θαύματα, είδε να ξαναγεννιέται η ελπίδα. Παρατηρώντας τον Ιησού Χριστό, η Μαγδαληνή έμαθε να βλέπει τους ανθρώπους με νέα μάτια.
Ο Χριστός άλλαξε ριζικά και τη δική της ζωή, θεραπεύοντάς την και ελευθερώνοντάς την από την ντροπή και την απόρριψη που «συνόδευε» τότε τους ανθρώπους που ήταν υπό την επήρεια δαιμονίων.»
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Φωτ.: Παναγιώτης Καράπασιας
