Στο “Ενοριακό Αρχονταρίκι” του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, παρευρέθηκε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος, τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου, προσκεκλημένος σε μία ελεύθερη συζήτηση με τον Θεολόγο – Μουσικό κ. Ηλία Λιαμή.
Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε ενώπιον πυκνού ακροατηρίου και εντάσσεται στο πλαίσιο των καθημερινών δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων με τίτλο “ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…” που οργανώνεται στην ενορία Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.
Ο διάλογος εξελίχθηκε σε μία καρδιακή και εκ βαθέων ανταλλαγή εμπειριών. Με μια γνωριμία και σχέση που ξεπερνά τα 20 χρόνια, ήταν αναμενόμενο ο διάλογος μεταξύ τους να ξεφύγει από τα όρια μίας τυπικής συζήτησης, ξεδιπλώνοντας το κουβάρι μιας ολόκληρης ζωής και προξενώντας το αμείωτο ενδιαφέρον αλλά και τη συγκίνηση σε όλους όσοι συμμετείχαν στην εκδήλωση.
Καταγωγή
Πρώτος σταθμός στην κουβέντα, ήταν η καταγωγή και τα παιδικά χρόνια και βέβαια ο ρόλος που έπαιξαν στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του Σεβασμιωτάτου.
Προερχόμενος από πολύτεκνη οικογένεια και μεγαλώνοντας σε μία λαϊκή γειτονιά του Αμαρουσίου, χωρίς νερό και θέρμανση, γνωρίζει τον κόσμο. Ο ίδιος την χαρακτηρίζει “Παπαδιαμαντική γειτονιά, με το χάλι και την αγιότητα της.”
Ζώντας σε μία οδό που ονομαζόταν “Αναπαύσεως”, από μικρό παιδί έβλεπε καθημερινά να περνούν από μπροστά του οι πομπές από τις κηδείες που τελούνταν στο παρακείμενο νεκροταφείο. Έτσι, από πολύ νωρίς άρχισε να κατανοεί, ότι ο άνθρωπος έχει ημερομηνία λήξης. Και αρχίζει σταδιακά να αναρρωτιέται για τα ουσιώδη της ζωής.
Η πρώτη επιρροή – π. Αθανάσιος Χαμακιώτης
Μεγαλώνοντας, η πρώτη σημαντική επίδραση στη ζωή του, προέρχεται από την αγιασμένη προσωπικότητα του π. Αθανασίου Χαμακιώτη, που διακονούσε τότε στην περιοχή του Αμαρουσίου, στην Παναγία την Νερατζιώτισσα.
Ο Σεβ. αναφερόμενος στον αείμνηστο γέροντα, τον χαρακτηρίζει: “Μεγάλη μορφή, ταπεινός λευίτης. Οι άνθρωποι κοντά του γνώρισαν τον Θεό. Δεν ήταν απλός παπάς, αλλά Πατέρας.”
Η παρουσία και η αγία βιοτή του, άσκησαν βαθύτατη επιρροή, αποτελώντας για τον ίδιο πρότυπο ζωής. Και είναι συγκινητικό ότι πολύ αργότερα, αξιώθηκε να συγγράψει και να κυκλοφορήσει την βιογραφία του π. Αθανασίου.
Νεανικά χρόνια – Στρατός – Μοναχισμός
Ακολουθούν τα χρόνια της εφηβείας και της ενηλικίωσης, με σημαντικούς σταθμούς τη φοίτηση στη Ριζάρειο Σχολή και στη συνέχεια τη στρατιωτική του θητεία. Μάλιστα, ο Σεβ. Αργολίδος ανέφερε με συγκίνηση ότι στο ακροατήριο της εκδήλωσης, παρευρίσκονταν και ο Διοικητής του στο στρατό.
Τα χρόνια εκείνα, όπως ανέφερε στη συνέχεια: “Ανακαλύπτουμε τους Γέροντες. Τον π. Παΐσιο, τον π. Πορφύριο, τον π. Εφραίμ Κατουνακιώτη.” Και η γνωριμία των μεγάλων και αγιασμένων αυτών μορφών ασκεί καθοριστική επίδραση στη ζωή του.
Για να έρθει στη συνέχεια ο μοναχισμός, πρώτα στην Κέρκυρα και αργότερα, το 1977 στη Μονή Σαγματά, όπου και εγκαταβιώνει μέχρι την εκλογή του σε Μητροπολίτη Αργολίδος.
Μονή Σαγματά
Αναμφισβήτητα, μεγάλαιο κεφάλαιο της ζωής του Σεβ. αποτελεί η Ιερά Μονή Σαγματά. Ως Διάκονος στην αρχή, Ιερομόναχος και στην πορεία Καθηγούμενος.
Αναφερόμενος στη ζωή στο μοναστήρι, τονίζει ότι ο μοναχός περνάει από πολλά στάδια, ειδικά τα πρώτα χρόνια της μοναχικής του βιοτής. Κάνοντας μάλιστα λόγο για τη συμβίωση των μοναχών, λέει χαρακτηριστικά μεταξύ άλλων: “Έχεις 5 – 6 αδελφούς, που δεν είναι καρμπόν με σένα. Πρέπει να ανέχεσαι και να υπομένεις. ”
Διακόνημα: Οι νέοι
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Αργολίδος, με προτροπή του οικοδεσπότη κ. Λιαμή, αναφέρθηκε στο “πείραμα”, όπως το χαρακτήρισαν, δηλαδή το να ζει στο μοναστήρι αλλά να διακονεί και στον κάμπο της Θήβας, στον κόσμο.
Ο Σεβ. το χαρακτήρισε διακόνημα, ανάλογο με τα κλασικά μοναστηριακά διακονήματα που γνωρίζουμε. Ακολουθίες στη Μονή, νεανικές συντροφιές στη Θήβα που έφταναν και τα 150 άτομα.
Ειδικά στο χώρο της νεότητας, θα πρέπει να αναφέρουμε την αγάπη των νέων της Θήβας προς τη Μονή Σαγματά. Και όπως ανέφερε ο Σεβ. : “Και ο χώρος της Μονής, έγινε ένα κομμάτι των νέων.”
Άγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, ο Ιατρός
Ο Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος είναι ο άνθρωπος που γνώρισε στους Έλληνες μέσα από την έρευνα και τα βιβλία του, τον Άγιο Λουκά τον Ιατρό. Έναν Άγιο που πλέον τιμάται από τους πιστούς όλης της Ελλάδας, που τον ευλαβούνται και τον επικαλούνται καθημερινά.
Ο Σεβ. μιλώντας από καρδιάς, περιέγραψε την συγκίνηση που έζησε μαθαίνοντας για τον Άγιο και τη ζωή του. Όντας σύγχρονος με την εποχή μας, μεγάλος επιστήμονας, άνθρωπος αγάπης και αυτοθυσίας, που υπέστη απίστευτους διωγμούς και μαρτύρια, ήταν επόμενο να συγκλονίσει όποιον τον γνωρίζει και αυτό συνέβη και με τον ίδιο. Και όπως συμπλήρωσε:
“Ο Άγιος Λουκάς μίλησε στις καρδιές των ανθρώπων. Η μεγάλη νίκη του Αγίου, απέναντι στους διώκτες και βασανιστές του, ήταν η αγάπη του.”
Αυτό το τελευταίο μάλιστα ο Σεβ. το αξιοποίησε και ως απάντηση σε ερώτηση του οικοδεσπότη κ. Λιαμή, αναφορικά με τον τρόπο αντίδρασης των χριστιανών σε περιόδους – όπως αυτή που διανύει ο Ελληνικός λαός – όπου βρίσκεται στοχοποιημένος από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και δοκιμάζεται κάτω από το βάρος της κρίσης.
Ο π. Νεκτάριος ως Μητροπολίτης Αργολίδος
Στο ρόλο του Επισκόπου, αναφέρθηκε στη συνέχεια ο Σεβ. πριν περιγράψει την προσωπική του εμπειρία ως Μητροπολίτης. Στη συζήτηση με τον κ. Λιαμή σχετικά με τις εξουσίες και ειδικά την εμπειρία από τις κυβερνήσεις που δείχνουν ξεκάθαρα ότι δεν αντιλαμβάνονται και δεν συμπάσχουν με τα προβλήματα των πολιτών, ο Σεβ. μίλησε για την αντεστραμμένη πυραμίδα. Δηλαδή, στην περίπτωση του Επισκόπου, η πυραμίδα είναι στραμμένη προς τα κάτω και ο Επίσκοπος δεν είναι πια στην κορυφή αλλά στη βάση του σχήματος. Οι πρώτοι, έσχατοι, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου. Αυτό είναι το βίωμα και η ευθύνη του Επισκόπου.
Περνώντας στη συνέχεια στην εκλογή του ως Μητροπολίτη, είπε εξομολογητικά ότι φοβόταν την πρώτη μέρα, που όταν πια θα έχουν ολοκληρωθεί οι εκδηλώσεις της ενθρόνισης, θα έμενε μόνος του. Βέβαια, όταν ήρθε η ώρα η κούραση και η συγκίνηση δεν του άφησαν περιθώρια να το σκεφθεί. Σε ότι αφορά την καθημερινότητα του, το χειρότερο πράγμα για τον ίδιο είναι το γραφείο και τα έγγραφα.
Αναφερόμενος στην ποιμαντική ευθύνη, τόνισε τις περιπτώσεις πλάνης και δεισιδαιμονιών που παρατηρούνται ακόμα στις ημέρες μας. Και με πόνο διαπιστώνει ότι ο λαός μας σε μεγάλο βαθμό παραμένει ακατήχητος.
Για το αγαπημένο κομμάτι της καρδιάς του, τη νεολαία, ο Σεβ. περιέγραψε την έως σήμερα πορεία του στη Μητρόπολη, όπου πέραν των εκδηλώσεων, των κατηχητικών, των κατασκηνώσεων και των άλλων δράσεων που αναπτύσσει, ο ίδιος επισκέφτηκε σχεδόν όλα τα σχολεία, κάποια μάλιστα και δύο φορές μετά από αίτημα των ίδιων των μαθητών.
“Η πατρική αγάπη μπορεί να ελκύσει ένα παιδί. Εμείς, οφείλουμε να αλλάξουμε το σερβίτσιο.” είπε χαρακτηριστικά, απαντώντας στο γεγονός της αποδοχής και της αγάπης των νέων στο πρόσωπό του και εννοώντας ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος προσέγγισης και επικοινωνίας μαζί τους.
Κλείνοντας την καρδιακή και εκ βαθέων εξομολογητική συζήτηση και αναφερόμενος στις σχέσεις Εκκλησίας και Κοινωνίας, ο Σεβ. κατέληξε λέγοντας:
“Όλοι είμαστε Εκκλησία. Είμαι κι εγώ, είσαι κι εσύ. Αυτό πρέπει να νιώσει κάθε άνθρωπος.”.
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου
