Ο Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Βολουδάκης, ήταν ο προσκεκλημένος στο «ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου. Φιλοξενούμενος του Πρωτοπρεσβύτερου Βασίλειου Τσιμούρη, συζήτησε μαζί του το θέμα: «Είναι τυχαίο το φύλο του κάθε ανθρώπου;».
Το πρόβλημα
Στην έναρξη της συζήτησης διαπιστώθηκε πως το θέμα της βραδιάς, το έχει παρακάμψει όχι μόνο η εποχή μας, αλλά το έχει παρακάμψει και ο χριστιανικός και ορθόδοξος κόσμος. Όπως σημειώθηκε, οι περισσότεροι θεωρούμε ότι είναι το φύλο μας κάτι το οποίο μας δόθηκε χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο, έτυχε ο καθένας μας να γεννηθεί έτσι. Και συνεπώς προσπαθούμε ο καθένας μας να λειτουργήσουμε και να ενεργήσουμε σύμφωνα με αυτό που είμαστε, που λάβαμε.
Από την παράκαμψη αυτού του θέματος έχουν προκύψει πολλά προβλήματα, τα οποία στην εποχή μας έχουν κορυφωθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ανέφερε ο π. Βασίλειος, είναι το ότι η πολιτεία δημιούργησε έναν νόμο για να προστατεύσει εκείνους οι οποίοι δεν ξέρουν γιατί πήραν το φύλο τους και θέλουν να το αλλάξουν. Γεγονός που μαρτυρεί ότι το πρόβλημα είναι πάρα πολύ οξύ.
Το γιατί θεσμοθετήθηκε και στην πατρίδα μας η επιδίωξη αυτών των ανθρώπων να αλλάξουν φύλο, είναι πολύ απλό σύμφωνα με τον προσκεκλημένο Ιερέα. Είναι επιταγή της Ευρωπαϊκής Ενώσεως της οποίας τα κράτη έχουν κατακλυστεί από τέτοιου είδους πρόσωπα. Στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιες αντιστάσεις ακόμη γιατί οι άνθρωποι με αυτές τις επιλογές είναι πολύ πιο περιορισμένοι. Ωστόσο εφόσον έχουμε συρθεί στο Ευρωπαϊκό άρμα πρέπει να κάνουμε κάποιες συμμορφώσεις.
Συνεπώς δεν είναι παράδοξο το ερώτημα του θέματος. Είναι παράδοξο το πώς δεν έχει απασχολήσει αυτό το ερώτημα. Γιατί η Εκκλησία και οι Άγιοι Πατέρες, τόνισε, έχουν δώσει απάντηση σε αυτό το πρόβλημα, χωρίς να θέσουν το ερώτημα έτσι ευθέως και χωρίς να αναφερθούν σε συγκεκριμένες κοινωνικές αναταράξεις που φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα αυτό.
Προχωρώντας στην εξέταση του θέματος, ο π. Βασίλειος είπε μεταξύ άλλων:
«Εγώ θα ήθελα να το θέσω τελείως διαφορετικά το θέμα. Αυτό που πρέπει να συζητήσουμε είναι, τι σημαίνει ηθική; Ηθική είναι αυτή που ξέρει ο πολύς κόσμος και πηγάζει από τον πουριτανισμό; Η ηθική της Ορθοδοξίας είναι απόρροια της δογματικής της. Η ηθική της Εκκλησίας και του Χριστιανού πηγάζει από το πώς λειτουργεί η ανθρώπινη φύση του Χριστού. Και γι’ αυτό η ηθική της Εκκλησίας δεν μεταβάλλεται ποτέ, όπως δεν μεταβάλλεται ποτέ η ιατρική. Δεν μπορεί κάτι που τον προηγούμενο αιώνα ήταν αρρώστια, να το θεωρήσουμε σήμερα ως υγεία.
Εάν θεωρούμε την αμαρτία ως μία ηθική κοινωνική παράβαση και παρεκτροπή που δεν την αποδέχεται το κοινωνικό σύνολο, τότε έχει δικαίωμα ο καθένας να πει δεν με ενδιαφέρει τι λέει η κοινωνία. Όταν όμως τίθεται το θέμα υγεία ή ασθένεια, εάν εξετάσουμε τα βαθύτερα αίτια που προκαλούν αυτήν την επιλογή, τότε διαπιστώνουμε ότι είναι πολύ σοβαρή ασθένεια.»
Η διαμόρφωση των φύλων
Παρουσιάζοντας την θεολογική πλευρά του θέματος, ο π. Βασίλειος ανέφερε ότι μέσα στον Παράδεισο, δημιουργούνται δύο άνθρωποι, ο Αδάμ και η Εύα, δεν δημιουργούνται δύο φύλα. Η Αγία Τριάδα δεν έχει φύλο, διακρίνεται σε πρόσωπα. Το ανθρώπινο γένος δεν είχε φύλο. Το γένος μας είναι ανθρώπινο, η φύση μας είναι ανθρώπινη και η τελείωση μας είναι το «καθ’ ομοίωσιν». Τα φύλα διαμορφώνονται με την παρακοή των πρωτοπλάστων.
Όταν η Αγία Γραφή αναφέρει «άρσεν και θήλυ», συνέχισε, δεν εννοεί δύο ψυχολογίες, δεν εννοεί εγκυμοσύνες, δεν εννοεί διαμόρφωση γεννητικών οργάνων με αυτή τη σημασία που έχουν σήμερα. Η διάπλαση του σώματος του άνδρα και της γυναίκας που ξεχωρίζει για να διακρίνεται ως πρόσωπο, δεν σημαίνει ότι έχει την ευχέρεια ο άνδρας ή η γυναίκα να χειρίζεται την ψυχή του με έναν ξεχωριστό τρόπο.
Συνεπώς αυτό που ξέρουμε σήμερα ως ανδρική και γυναικεία ψυχολογία είναι μία πτώση. Και θα φτάσει στην κατάπτωση εάν ο καθένας από τους δύο, θελήσει να αλλάξει το φύλο του.
Το ανθρώπινο γένος δεν έχει μία θέληση, μία δύναμη και μία ενέργεια γιατί έχει διχαστεί. Και τώρα φτάσαμε στο σημείο να μην έχει μία θέληση, μία δύναμη και μία ενέργεια ούτε το σύνολο του ανδρικού πληθυσμού και το σύνολο του γυναικείου πληθυσμού. Δηλαδή όλοι οι άνδρες δεν ομονοούν, δεν έχουν το αυτό φρόνημα, ούτε αντίστοιχα όλες οι γυναίκες. Ούτε όλοι οι άνδρες βλέπουν το φύλο τους με τον ίδιο τρόπο, ούτε όλες οι γυναίκες το δικό τους.
Συνεχίζοντας ο π. Βασίλειος τόνισε ότι ο Θεός, έδωσε το φύλο για να βοηθηθεί ο άνθρωπος στο να γίνει Άγιος. Γιατί η αγιότητα είναι το φύλο μας τελικά. Γι’ αυτό και είπε:
«Δεν υπάρχει άνδρας ή γυναίκα, υπάρχει Άγιος ή άθλιος. Στην αθλιότητα λοιπόν που βρισκόμαστε, εξ’ άκρας συλλήψεως ο Θεός, βλέποντας την προαίρεση μας, η οποία δεν εκδηλώνεται με τον εγκέφαλο, αλλά μέσω της ψυχής μας την οποία ο Θεός διαβάζει. Και γι’ αυτό δίνει και το φύλο που θα ταιριάξει στον άνθρωπο, ώστε με την προαίρεση που έχει, τις ροπές που έχει, να εργαστεί σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού που έχουν δοθεί για κάθε φύλο για να γίνει Άγιος.
Αυτός λοιπόν ο άνδρας που αισθάνεται τη γυναίκα μέσα του να μιλάει, πρέπει να ερωτηθεί τι είδους γυναίκα αισθάνεται. Εάν αισθάνεται γυναίκα, με την έννοια ότι θέλει κάποιον σεξουαλικά να τον αντιμετωπίζει σαν γυναίκα, σημαίνει ότι έχει χάσει ακόμη περισσότερα στοιχεία του ανδρισμού του, ο οποίος ανδρισμός δεν μετριέται με την σεξουαλική επίδοση, αλλά με το φρόνημα και τις ροπές της ψυχής.»
Το πρότυπο του Χριστού
Προχώρησε ο π. Βασίλειος ακόμη ένα βήμα στη θεολογική του ανάλυση. Δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι το «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» ισχύει και για τους αγγέλους, τόνισε ότι το «πληθύνεσθε» μας το έδειξε με τη γέννηση του ο Χριστός. Μεσολάβησε σαρκική σχέση; Μεσολάβησαν γεννητικά όργανα όπως τα γνωρίζουμε σήμερα; Η σύλληψη έγινε με σπέρμα; Η γέννηση, ο τοκετός έφθειρε την παρθενία της Παναγίας μας; Η απάντηση σε κάθε ένα από τα ερωτήματα αυτά είναι σαφώς αρνητική..
Όπως ο Χριστός εξήλθε από την παρθενική μήτρα χωρίς να Τον εμποδίσει η οδός και η πύλη της παρθενίας, έτσι εξήλθε και «εσφραγισμένου του μνήματος». Αυτό που έκανε ο Χριστός θα κάναμε κι εμείς. Ο Χριστός μας έδειξε πως θα είμαστε, αν δεν πέφταμε. Ποια θα ήταν η πορεία του ανθρωπίνου γένους, η προέλευσή του.
Δύο ψυχολογίες
Συνεχίζοντας ο π. Βασίλειος σημείωσε πως η Αγία Γραφή μας λέει σαφώς ότι μετά την παρακοή και την έξοδο τους απ’ τον Παράδεισο, πήραν πλέον ξεχωριστές οδηγίες οι άνδρες και ξεχωριστές οι γυναίκες. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με δύο ξεχωριστές ψυχολογίες. Και γι’ αυτό, επισήμανε, θα πρέπει να διερωτηθούν ο άνδρας που αισθάνεται τη γυναίκα μέσα του και αντιστοίχως η γυναίκα τον άνδρα, τι ακριβώς ορίζουν ως άνδρα και γυναίκα. Διότι εφόσον διχοτομήθηκε η ανθρώπινη φύση με την παρακοή, ο καθένας έχει κλειδώσει την μισή ανθρώπινη φύση του. Και πρέπει να ξεκλειδωθεί. Και αυτό το νόημα έχει ο γάμος. Από την απόλυτη αυτή σχέση να ολοκληρωθεί του καθενός η προσωπικότητα.
Όπως είπε ακολούθως:
«Εκείνο που οφείλω σαν πνευματικός να πω είναι ότι δεν είναι τίποτε τυχαίο. Το ότι ένας άνδρας αισθάνεται, παρ’ ότι έχει τη φυσιολογία του άνδρα, την γυναίκα μέσα του, δεν είναι τυχαίο. Πρέπει να ερωτηθεί, τι τον απασχολεί από αυτό. Τον απασχολεί ως σεξουαλικό πρόβλημα, ως πρόβλημα ψυχοσωματικό, το οποίο λόγω της φυσιολογίας του περιπλέκεται. Αυτός ο άνθρωπος δεν πρέπει να βοηθηθεί, να καταλάβει ότι η προσωπικότητα του είναι πολύ μπλεγμένη; Κι ότι δεν θα λυθούν τα προβλήματα με το να έχει σεξουαλική σχέση με άτομα του ίδιου φύλου; Ότι και η φύση αρνείται να καρποφορήσει, αυτό μας αφήνει αδιάφορους;»
Η συζήτηση έκλεισε με την προτροπή του π. Βασιλείου «Να γίνουμε φίλοι με το φύλο μας». Και ακόμη το να συμπορευόμαστε με τον αντίδικο. Και αντίδικο, όπως εξήγησε, οι Πατέρες λένε την συνείδηση. Η συνείδηση δεν διαφέρει από τις ιδιότητες του φύλου μας. Γι’ αυτό και τόνισε να μην πορευόμαστε διαφορετικά από τον εαυτό μας, διότι κι αν οι άνθρωποι, κι αν ο ίδιος ο Θεός μας συγχωρήσουν, ο εαυτός μας δεν θα μας συγχωρήσει ποτέ.
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου
