Η εξωτερική ιεραποστολή, ένα θέμα που αφορά την ψυχή και την πίστη πολλών ανθρώπων. Η Ελλάδα, αν και είναι μια μικρή χώρα, με ένα θαυμαστό τρόπο βοηθά την εξωτερική αποστολή και υπάρχουν άνθρωποι που πήγαν μακριά, έζησαν εκεί, βοηθούν για πολλά χρόνια και είναι αφανείς ήρωες.
Εκδήλωση, στο πλαίσιο της σειράς «Ελεύθεροι διάλογοι», του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 12 Οκτωβρίου στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού.
Η Σοφία Χατζή, Συνεργάτης του Ρ/Σ «Πειραϊκή Εκκλησία», Συγγραφέας φιλοξένησε τον Πρωτοπρεσβύτεροπ. Κωνσταντίνο Μαργώνη, της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας, Μαθηματικό, Θεολόγο, την Μαριάννα Δροσίτη, Νοσηλεύτρια και την Όλγα Μουρτζούνη, Γενική Οικογενειακή Ιατρό, σε μία συζήτηση με θέμα: «Η Υγεία ως δικαίωμα: Στήριξη των φτωχών στην Αφρική».
Η συζήτηση ήταν αφιερωμένη στην εξωτερική ιεραποστολή, ένα θέμα που αφορά την ψυχή και την πίστη πολλών ανθρώπων. Η Ελλάδα, αν και είναι μια μικρή χώρα, με ένα θαυμαστό τρόπο βοηθά την εξωτερική αποστολή και υπάρχουν άνθρωποι που πήγαν μακριά, έζησαν εκεί, βοηθούν για πολλά χρόνια και είναι αφανείς ήρωες. Και αυτό το έργο είναι ένα μακρινό ταξίδι που γίνεται μέσα από την ψυχή του κάθε ανθρώπου.
Οι συμμετέχοντες στην συζήτηση, έχουν μία σημαντική εμπειρία στο χώρο της ιεραποστολής, μέσα από τις ιδιότητες τους. Ξεκινώντας με τον π. Κωνσταντίνο που ασχολείται πολλά χρόνια με την εξωτερική ιεραποστολή συγκεντρώνοντας και στέλνοντας βοήθεια στη Μαδαγασκάρη. Η προσπάθεια του γίνεται από το χώρο του ναού του Αγίου Ευθυμίου Κερατσινίου όπου συγκεντρώνει πράγματα από όλη την Ελλάδα, από ιδιώτες, καταστήματα, σχολεία, επιχειρήσεις, ναούς, γιατρούς, τα οποία μία μεγάλη ομάδα ανθρώπων επιλέγουν, ομαδοποιούν και συσκευάζουν, για να αποσταλούν στη συνέχεια με κοντέινερ στη Μαδαγασκάρη.
Η κα Μουρτζούνη όπως είπε, πάντοτε ήξερε ότι θέλει να γίνει γιατρός που θα βοηθάει και στην Αφρική. Συνεργάζεται με την ομάδα του ναού του Αγίου Ευθυμίου πηγαίνοντας σε αποστολές στη Μαδαγασκάρη και την Γκάνα. Με χορηγίες από ιδιώτες, από κοινωνικά φαρμακεία και από κάποιες φαρμακευτικές εταιρείες συγκέντρωσαν φάρμακα και παρείχαν φροντίδα υγείας για τα πιο κοινά νοσήματα των ανθρώπων σε διάφορα χωριά. Τα ιατρεία ήταν μέσα σε ναούς, υπαίθρια, αυτοσχέδια και ήταν ιδιαίτερα σημαντική η ανάγκη εκπαίδευσης των ανθρώπων σε θέματα πρόληψης.
Η φετινή αποστολή ήταν στην Γκάνα και μίλησε γι’ αυτήν η κα Δροσίτη, νοσηλεύτρια από το Αττικό Νοσοκομείο. Αναφέρθηκε κι εκείνη στην ανάγκη εκπαίδευσης του πληθυσμού σε κομμάτια της υγιεινής και των πρώτων βοηθειών. Έτσι με την κα Μουρτζούνη και τη συνεργασία της Μητρόπολης Άκκρας δόμησαν ένα πρόγραμμα εκπαιδευτικό με υλικό για όλες τις ηλικίες, από μικρά παιδιά μέχρι και μεγάλους, καλύπτοντας όλο το φάσμα σε διάφορες ιαματικές ενότητες.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι ήταν το πλύσιμο των χεριών. Η μεγάλη δυσκολία είναι το καθαρό τρεχούμενο νερό και αποτελεί πολύ μεγάλη η ανάγκη. Γι’ αυτό και δημιούργησαν τα λεγόμενα “veronica buckets” που είναι στην ουσία μεγάλοι κουβάδες που προσάπτουν μία βρύση στη βάση και τα γεμίζουν με τρεχούμενο καθαρό νερό και έτσι πλένουν τα χέρια τους ακόμα και στις κλινικές. Οπότε αρχίζει να λύνεται κάπως αυτό το πρόβλημα με αυτή τη μέθοδο.
Η σωματική κούραση που ένιωθαν στις αποστολές είναι πολύ μεγάλη, αφού πήγαιναν κάθε μέρα σε άλλο χωριό, σε πολύ μεγάλες και δύσκολες αποστάσεις, λόγω της ποιότητας των δρόμων και των οχημάτων. Αλλά η χαρά του δοσίματος τελικά έρχεται πολλαπλάσια, όπως είπαν χαρακτηριστικά.
Και οι τρεις συμμετέχοντες περιέγραψαν συγκλονιστικά περιστατικά από τις αποστολές που έχουν συμμετάσχει, σκιαγραφώντας τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων σε αυτές τις περιοχές που σοκάρουν. Και περιστατικά που έχουν ζήσει στην επαφή τους με τους ανθρώπους που συγκινούν.
Η ιεραποστολή θα κάνει σχολείο, θα κάνει και ένα ιατρείο, θα κάνει και μια κλινική, αυτά μπορεί να κάνει και έτσι θα δώσει ανάσα σε αυτούς τους ανθρώπους. Αναφερόμενοι στους κατοίκους των περιοχών που ωφελούνται, σημείωσαν πως όλοι νομίζουμε ότι ο βασικότερος λόγος είναι γιατί έρχονται να πάρουν ανάσες φαγητού, νερού, να βρούνε μια υποστήριξη οικονομική και δεν είναι κακό. Αλλά όμως κάτι μέσα τους, τους τραβάει περισσότερο και η χαρά δεν είναι μόνο ότι θα τους δώσει κάποιος, είναι η χαρά της παρουσίας.
«Η Ορθόδοξη ιεραποστολή όταν κάνει δουλειά εκεί την κάνει σε όλους και όλοι έχουν αυτό το δώρο του Θεού που λέγεται καρδιά, ευγνωμοσύνη, υποφέρουν όπως υποφέρουμε και εμείς. Απλά είναι οι συνθήκες διαφορετικές.
Το εντυπωσιακό με την Αφρική είναι ότι τις περισσότερες φορές πρέπει απλά να ακούς και να παρατηρείς. Δεν θα πας για να δείξεις, να επιβάλλεις, να πεις αυτό είναι και τέλος. Πρέπει να μάθεις, πρέπει να την αφουγκραστείς, να την καταλάβεις, πρέπει να δεις και να μάθεις.»
Αναφέρθηκαν στη χαρά των παιδιών στην Ελλάδα όταν συγκεντρώνουν σχολικά είδη προκειμένου να αξιοποιηθούν από τους ανθρώπους της ιεραποστολής για να τα διανείμουν στα παιδιά της Αφρικής. Και όχι μόνο αυτό, αλλά πολλά παιδιά συμμετέχουν στη φόρτωση των πραγμάτων στα κοντέινερ με μεγάλο ενθουσιασμό.
Επίσης επεσήμαναν ότι πολλά φάρμακα από αυτά που συγκεντρώνουν από δωρεές ιδιωτών, φορέων, κοινωνικών φαρμακείων και φαρμακευτικών εταιρειών, διαχέονται και στα κέντρα υγείας που είναι προς ανάπτυξη για να τα διαχειριστούν εκεί γιατροί και νοσηλευτές.
Η συζήτηση ήταν μία κατάθεση μίας σειράς πολλών εμπειριών και βιωμάτων, που ίσως στα μάτια κάποιων να φαντάζει σταγόνα στον ωκεανό της φτώχειας της Αφρικής της Ινδίας και άλλων χωρών που έχουν μεγάλες ανάγκες.
«Όμως αυτή η σταγόνα μέσα στον ωκεανό, θα μπλεχτεί με τα υπόλοιπα νερά της αγάπης του Θεού και θα πολλαπλασιαστεί και θα γίνει αυτό που θέλει ο Θεός για αυτά.»
