Δέηση για τα 176 χρόνια από τον θάνατο του ήρωα του 1821, Στρατηγού Νικηταρά, τελέσθηκε την Κυριακή 5 Οκτωβρίου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας.
Η δέηση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, της Αδελφότητας Τουρκολεκαίων ο «Νικηταράς» και τη συμμετοχή του Πολιτιστικού Συλλόγου η «Ενότητα», και εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Στην ακολουθία του Όρθρου και τη Θεία Λειτουργία χοροστάτησε, ιερούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ.
Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας εψάλη από τον Σεβασμιώτατο, η επιμνημόσυνη δέηση στην προτομή του ήρωα, στον περίβολο του Γηροκομείου Πειραιώς, παραπλεύρως του Ιερού Ναού.
Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του, μιλώντας για το ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, τόνισε ότι «μας διδάσκει μία βαθιά ανθρωπολογία στην αληθινή της διάσταση και επικεντρώνεται στην αληθινή οντολογία του ανθρωπίνου προσώπου».
Ο Κύριος μας λέει σήμερα κάτι που είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης υπάρξεως, που χαρακτηριστικά μας καταδεικνύει, το γιατί υπάρχουμε και ζούμε, ποιος είναι ο σκοπός της ζωής και η στοχοθεσία της υπάρξεως. Σε αυτά τα μέγιστα υπαρξιακά ερωτήματα απαντά με τρόπο μοναδικό ο λόγος του Κυρίου γιατί εισδύει στο βάθος της ανθρώπινης πραγματικότητας.
«Μας λέγει λοιπόν ο Κύριος “…πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών” και αυτή η ανατροπή που εισαγάγει ο Κύριος σήμερα ανατρέπει τα πάντα, όλα όσα γνωρίζει ο η ανθρωπίνη οικογένεια. Ανατρέπει τη βία, την εξουσία, τον καταναγκασμό, την εκδίκηση, την εμπάθεια. Ανατρέπει ακόμη και αυτό που θεωρούμε ως δικαιοσύνη εμείς οι άνθρωποι. την ποινική καταστολή, τα πάντα.»
“Αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες και έσται ο μισθός υμών πολύς και έσεσθε υιοί του υψίστου ότι αυτός χρηστός εστίν επί τους αχαρίστους και πονηρούς. Γίνεσθε ουν οικτίρμονες καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί.” Σε αυτές λοιπόν τις λίγες φράσεις, το μήνυμα της ζωής, το οδοδιάγραμμα για την αληθινή πορεία του ανθρώπου, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος.
«Να γιατί ζούμε λοιπόν. Δεν ζούμε για να είμεθα θύματα, όπως ανοήτως μπορεί κάποιοι να υπολάβουν. Ούτε ζούμε για να είμεθα ηττοπαθείς. Ούτε ζούμε για να αποδεχόμεθα το κακό και την αδικία και να μη διαμαρτυρόμεθα. Ζούμε για να γίνομε ομοηθείς με τον Θεόν Πατέρα μας.»
Να αποκτήσουμε δηλαδή το ίδιο ήθος, το ίδιο αληθές πρόταγμα υπάρξεως. Όπως Εκείνος είναι επιεικής, μακρόθυμος, πολυεύσπλαγνος, πολυέλεος, ακόμη και σε εκείνους οι οποίοι Τον αρνούνται, Τον βλασφημούν, γιατί είναι Πατέρας, γιατί είναι άβυσσος στοργής και αγάπης.
«Καλούμεθα και εμείς να μιμηθούμε αυτό το αιώνιο και ανεπανάληπτο πρότυπό μας. Να λοιπόν ο προορισμός. Γι’ αυτό καλούμεθα να αγαπούμε τους εχθρούς, να κάνουμε αυτή την υπέρβαση που φαίνεται ως παραλογισμός. Να αγαπώ εκείνον που με βλάπτει, που με μισεί, που απεργάζεται το κακό μου, που θέλει τον όλεθρό μου.»
Αυτό εκφεύγει της λογικής μου, τόνισε ο Σεβασμιώτατος. Αλλά ναι, «πρέπει να το κάνω γιατί έτσι γίνομαι όμοιος με τον Πατέρα μου». Και ο σκοπός της ζωής είναι να φτάσει ο άνθρωπος στο καθ’ ομοίωση. Και όχι βέβαια για να απολαύσει τα 60, 70, 80 γήινα χρόνια, αλλά για την ατελεύτητη αιωνιότητα. Να γίνει “θείας φύσεως κοινωνός”.
Γι’ αυτό ο Κύριος ενανθρώπησε, γι’ αυτό μας χαρίζει τον εαυτόν Του μέσα από το μυστήριο της Ευχαριστίας, γι’ αυτό μας δείχνει ακριβώς αυτό το φωτεινό δρόμο για να γίνουμε όλοι και να αποβούμε όλοι μιμητές Του και κοινωνοί της θείας Του αγάπης.
«Ομοηθείς προς Αυτόν, μας φαίνεται υπερβολικό, μας φαίνεται εξωανθρώπινο; Κι όμως αυτό το επέτυχαν οι άγιοι. Όλοι οι άγιοι είναι ομοηθείς προς τον Θεόν. Όλοι οι άγιοι επέτυχαν αυτό ακριβώς». Γι’ αυτό, όπως επεσήμανε ο Σεβασμιώτατος, υπερβαίνουν τη φθορά και το θάνατο. Γι’ αυτό και τα σκηνώματά τους μένουν αδιαλώβητα επί αιώνες. Γιατί έχουν την άκτιστη χάρη και ενέργεια.
Επειδή κατόρθωσαν με προσωπικό αγώνα, με πίστη, με προσωπική αγωνία, να επιτύχουν την κοινωνία με τον Πανάγιο Θεό, μιμούμενοι τον τρόπον της δικής Του, προς τον σύμπαν και προς την οικουμένη, προσφοράς και παρρησίας.
Εκείνος είναι πολυεύσπλαγνος, οικτίρμων, άβυσσος αγάπης. Καλούμεθα και εμείς λοιπόν, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, να αποβούμε κατά τα μέτρα τα ανθρώπινα, τα πολύ μικρά, κατά τη δύναμή μας και τη δεκτικότητά μας ως Εκείνος. Και ακριβώς αυτό μας καθιστά, όπως θα σημειώσει σήμερα ο απόστολος Παύλος, ναούς του Θεού του ζώντος.
«Να λοιπόν το μεγαλείο του ανθρώπου. Δεν είναι μία υλική διάστρωσις κυττάρων και ένα έμβιο ον που περπατάει επάνω στον πλανήτη γη, αλλά είναι ένας ζωντανός ναός του Θεού, μέσα στον οποίον κατοικεί όλος ο Θεός. Εάν βέβαια εμείς το θέλουμε. Γιατί ο Πανάγιος Θεός δεν επιβάλλεται ούτε καταναγκάζει κανέναν. Και αποβαίνει ο άνθρωπος πραγματικά κατοικητήριον της Αγίας Τριάδος. Γιατί ο Θεός δεν κατοικεί σε πέτρες και τούβλα, αλλά στο τιμιότατο ανθρώπινο πρόσωπο, στον ανθρώπινη ύπαρξη.»
Στη συνέχεια του κηρύγματος του ο Σεβασμιώτατος, αναφέρθηκε στον ήρωα της πατρίδας και του γένους, που τιμήθηκε σήμερα στον Παναγιοσκέπαστο ναό της Ευαγγελιστρίας. Τον «μάρτυρα της αληθείας, έναν άνθρωπο που χάρισε με τους αγώνες του και τις θυσίες του και σε μάς την ελευθερία και την παλιγγενεσία μας, τον Νικήτα Σταματελόπουλο. τον περιώνυμο στρατηγό Νικηταρά, τον τουρκοφάγο».
Τον άνδρα ο οποίος έζησε στην πατρίδα μας με ένα σκοπό, να υπηρετήσει το γένος, να αφυπνίσει συνειδήσεις, να καταγάγει υπέροχες νίκες στρατιωτικές αλλά και πνευματικές και να μας χαρίσει το πρόσωπό του ως αιώνιο. πρότυπο εθνικής αγάπης, φιλοπατρίας, φιλογένειας, προσφοράς και θυσίας.
«Εδώ από το Ναό αυτόν ίστατο ο στρατηγός Νικηταράς και επαιτούσε αυτός ο μεγάλος άνδρας, αυτός, ο ήρωας της πατρίδος. Ο αδελφός του, ο παιδομάρτυς Άγιος Ιωάννης ο Τουρκολέκας ως λέγεται, μαρτύρησε για την πίστη σε ηλικία μόλις 11 ετών και ο πατέρας του απεκεφαλίσθη από τους Τούρκους. Αυτό τον ήρωα λοιπόν τιμούμε αυτήν την ώρα κάθε χρόνο. Γιατί μας εμπνέει, μας ενισχύει, μας χαριτώνει ο ήρωας και στρατηγός του γένους μας.»
Εξέφρασε ακόμη ο Σεβασμιώτατος τις ευχαριστίες του στον Πρόεδρο και τα μέλη της Αδελφότητα Τουρκολεκαίων ο «Νικηταράς», γι’ αυτήν τη συνέργεια στην τιμή του ήρωα του γένους μας.
Ολοκληρώνοντας το κήρυγμα του, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε να μας φωτίζει ο Θεός, αυτό το μήνυμα του Ευαγγελίου που είναι ό,τι πιο υπέροχο έχει ακουστεί στον κόσμο, που μας εγγυάται την αιώνια προοπτική μας, την ανάστασή μας, την πέρα από τα όρια του κόσμου της φθοράς, ύπαρξή μας εν Θεώ, τη μετοχή μας στη ζωή του Θεού, «να το κάνουμε καθημερινό ανάγνωσμα για να αντλούμε δύναμη για την πορεία του βίου μας και για να αντιμετωπίζουμε κάθε είδους δαιμονικό περίπαιγμα και κάθε είδους δαιμονικό πειρασμό.»
Στη συνέχεια εψάλη δέηση από τον Σεβασμιώτατο στην προτομή του ήρωα, στον περίβολο του Γηροκομείου Πειραιώς, παραπλεύρως του Ιερού Ναού. Στεφάνια κατέθεσαν, εκ μέρους του Δημάρχου της πόλεως η κ. Άννα Καψή, Εντεταλμένη Δημοτική Σύμβουλος Αστικής Κατάστασης και Μητρώου Πολιτών, ο Πρόεδρος της Αδελφότητας Τουρκολεκαίων «Νικηταράς» κ. Νικήτας Δημόπουλος, η εκπρόσωπος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ενότητα» κ. Αικατερίνη Τοπαλούδη, ο Πρόεδρος της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας κ. Παναγιώτης Μπένος και ο Σκηνοθέτης κ. Θεόδωρος Κολοβός, ενώ η Φιλαρμονική του Δήμου Πειραιώς παιάνισε τον Εθνικό μας Ύμνο.
