Σε όλη της τη ζωή ήταν ταπεινή και αθόρυβη κι έτσι ταπεινά και αθόρυβα στεκόταν δίπλα στον Υιό και Θεό Της. Κι επειδή αγάπησε τον Θεό, υπέμεινε όλες τις θλίψεις και τις δοκιμασίες της ζωής Της. Αποτέλεσμα της αγάπης Της ήταν να ζει πάντοτε σύμφωνα με το θέλημα Του και να αξιωθεί της μεγάλης τιμής να έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος.
Στην 3η ακολουθία της Β΄ Στάσεως των Χαιρετισμών που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Παρασκευή 29 Μαρτίου, ιερούργησε και μίλησε προς τους πιστούς, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Σιγάλας, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.
Η ομιλία εντάσσεται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ 2024».
Ο π. Βασίλειος μιλώντας στο κήρυγμα του για τους Χαιρετισμούς που απευθύνουμε στην Υπεραγία Θεοτόκο, τόνισε αρχικά ότι μέσα από αυτούς Την ευχαριστούμε για την μεγαλύτερη δωρεά που χάρισε όλους μας, τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας Ιησού Χριστό.
Την ευχαριστούμε ακόμη για όλα όσα έχει χαρίσει στον καθένα προσωπικά, αλλά αυτά τα «Χαίρε» είναι ταυτόχρονα και μία παράκληση, μία ικεσία του καθενός για οτιδήποτε τον απασχολεί. Γιατί η Παναγία πρεσβεύει για όλους στον Υιό Της, πρώτα για τη σωτηρία μας κι έπειτα για κάθε τι που εμείς Την παρακαλούμε.
Είναι καθήκον των χριστιανών να προσφέρουν πάντοτε τις ευχαριστίες τους στην Υπεραγία Θεοτόκο, επεσήμανε ο π. Βασίλειος. Κι αυτό Την ευχαριστεί, όχι γιατί έχει ανάγκη τις ευχαριστίες τους, αλλά γιατί βλέπει ότι δεν είναι αγνώμονες και δεν ξεχνούν τις δωρεές που προσφέρει δια των πρεσβειών Της σε όλους.
«Εκείνο όμως που Την ευχαριστεί περισσότερο, ο τρόπος με τον οποίον θέλει εμείς να Την ευχαριστούμε, είναι να μιμούμαστε μέσα στη ζωή μας, όλες εκείνες τις αρετές, με τις οποίες η Παναγία είναι στολισμένη.
Οι αρετές τις οποίες ο ιερός υμνωδός του Κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου, Ιωσήφ ο υμνογράφος, εξυμνώντας τες, παρομοιάζει με δεδοξασμένα και αξιάκουστα στολίδια, τα οποία έγιναν αιτία εξυμνήσεως της Παναγίας μας την οποίαν παρομοιάζει ως “πόλιν του Παμβασιλέως”.»
Καλούμαστε λοιπόν σε όλη μας τη ζωή, συνέχισε ο π. Βασίλειος, αλλά και ειδικά σε αυτήν την ευλογημένη περίοδο, που είναι περίοδος έντονου πνευματικού αγώνα, να μιμηθούμε τις αρετές της Παναγίας και να τις προσφέρουμε σε Εκείνη ως δώρο και ευχαριστία για όσα έχει κάνει για εμάς. Και τα στολίδια που κοσμούν την Παναγία, είναι οι αρετές της ταπείνωσης, της υπακοής, της αγάπης, της υπομονής.
Η ταπείνωση είναι μία από τις μεγαλύτερες αρετές και ως χριστιανοί καλούμαστε να έχουμε ταπείνωση ενώπιον του Θεού και ενώπιον των αδελφών μας.
Ενώπιον του Θεού θα έχουμε ταπείνωση όταν προσπαθούμε να ζούμε σύμφωνα με το άγιο θέλημα Του και όχι σύμφωνα με τις δικές μας επιθυμίες. Όταν θα αναγνωρίζουμε την αμαρτωλότητα μας και ζητήσουμε το έλεος Του, όταν δεχόμαστε ότι μας δίνει στη ζωή μας, ευλογία ή δοκιμασία, με πίστη και εμπιστοσύνη προς Εκείνον, αφού μας το δίνει για το συμφέρον της ψυχής μας.
Ενώπιον των αδελφών μας θα έχουμε ταπείνωση όταν δεν θα θέλουμε να περνάει πάντα το δικό μας θέλημα, όταν θα υπομένουμε τις αδυναμίες και τα ελαττώματα τους, όταν θα βρίσκουμε τη δύναμη να συγχωρέσουμε εκείνους που μας έχουν βλάψει.
Καλούμαστε, συνέχισε, να έχουμε την αρετή της υπακοής στον Θεό και το θέλημα Του. Να είναι το θέλημα Του ο θησαυρός μέσα στην ψυχή και την καρδιά μας. Και να μην υπακούμε σε ότι μπορεί να μας χωρίσει από το Θεό, στο εγώ μας και να μην αφήνουμε τον εγωισμό μας να στέκεται πάνω από το θέλημα Του. Η υπακοή όμως πρέπει να υπάρχει και στις μεταξύ μας σχέσεις, όπως και προς τους ποιμένες μας.
«Η αρετή της αγάπης θα πρέπει να κοσμεί τον κάθε χριστιανό, αγάπη προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο. Να αγαπήσουμε τον Θεό με όλη μας την ψυχή, με όλη μας την δύναμη, με όλη μας την καρδιά και να Του προσφέρουμε τον εαυτό μας, την ύπαρξη μας ολόκληρη.
Να του δείξουμε την αγάπη μας ζώντας σύμφωνα με το θέλημα Του, μετέχοντας στη ζωή της Εκκλησίας μέσω των αγίων Μυστηρίων και κατεξοχήν του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας με το οποίο γινόμαστε ένα με τον Χριστό, με την μετάνοια μας και την διάθεση μας για αλλαγή τρόπου ζωής.»
Να αγαπήσουμε όμως, συνέχισε ο π.Βασίλειος, και τους αδελφούς μας, στα πρόσωπα των οποίων θα πρέπει να βλέπουμε τον ίδιο τον Χριστό, αφού ο κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού. Να τους προσφέρουμε την αγάπη μας μέσα από την ελεημοσύνη, την φιλαδελφία, την παρηγοριά, την συγχωρητικότητα που φτάνει μέχρι και στον εχθρό.
Τέλος, είναι η αρετή της υπομονής, που ζητάει ο Κύριος να έχουμε στη ζωή μας. Την υπομονή στις θλίψεις και τις δοκιμασίες αυτής της ζωής, στον πνευματικό μας αγώνα ως το τέλος.
Καλούμαστε να καλλιεργήσουμε αυτές τις αρετές στη ζωή μας, είπε ολοκληρώνοντας το κήρυγμα του, μιμούμενοι την Υπεραγία Θεοτόκο. Σε όλη της τη ζωή ήταν ταπεινή και αθόρυβη κι έτσι ταπεινά και αθόρυβα στεκόταν δίπλα στον Υιό και Θεό Της.
Με ταπείνωση δέχτηκε το θέλημα του Θεού να γεννήσει τον Υιό και Λόγο του Θεού και σε όλη Της την ζωή έκανε υπακοή στο θέλημα του Θεού, χωρίς να προσπαθεί να διερευνήσει το πώς και το γιατί. Αγάπησε τον Υιό και Θεό Της με όλη τη δύναμη της ψυχής Της και αποτέλεσμα της αγάπης Της ήταν να ζει πάντοτε σύμφωνα με το θέλημα Του και να αξιωθεί της μεγάλης τιμής να έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος.
Κι επειδή αγάπησε τον Θεό, υπέμεινε όλες τις θλίψεις και τις δοκιμασίες της ζωής Της. Υπέμενε τους χλευασμούς και τις ύβρεις με τις οποίες προσέβαλλαν οι άνθρωποι τον Υιό Της, την αδιαφορία και την δυσπιστία των ανθρώπων απέναντι Του, το μαρτύριο να δει Εκείνον πάνω στο ξύλο της οδύνης.
«Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι για όλους ένα παράδειγμα προς μίμηση. Ας γίνει το παράδειγμα μας για να μπορούμε να Της προσφέρουμε ως ευχαριστία δική μας, την κατά Θεόν ζωή μας.»
