Ο ερχομός του Χριστού στη γη, ένωσε τον ουρανό με τη γη, συνάρμοσε τα δικά Του με τα δικά μας. Έρχεται για να μας ενώσει και πάλι με τον εαυτό Του, για να αποκτήσουμε ξανά την μεγάλη προοπτική της θεώσεως.
Ομιλία με θέμα «Εν αναμονή της μεγάλης επισκέψεως», πραγματοποίησε ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Ψωΐνος, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου.
Της ομιλίας, που δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο τη Βηματάρισσα.
Στην μεγάλη δεσποτική εορτή της Χριστού γεννήσεως, την μητρόπολη των εορτών, ήταν αφιερωμένη η ομιλία του π. Δανιήλ, και στην χαρά της βιώσεως των κοσμοσωτήριων γεγονότων που έφερε ο Χριστός ερχόμενος στον κόσμο των ανθρώπων.
«Οι δύσκολες περίοδοι που διανύσαμε και διανύουμε, τα προβλήματα και οι στενοχώριες, η μοναξιά που νιώθουμε, μας κάνουν να θέλουμε περισσότερο τον Χριστό. Γιατί μάλλον συνειδητοποιήσαμε περισσότερο και καλύτερα, πως Εκείνος είναι η συντροφιά, η παρηγοριά, το στήριγμα, η ελπίδα, η σωτηρία, τα πάντα».
Επιθυμούμε διακαώς να ζήσουμε τον ερχομό του μεγάλου Επισκέπτη, τόνισε ο π. Δανιήλ, να βιώσουμε την σάρκωση του Θεού και να ψηλαφήσουμε αυτό το μεγάλο θαύμα. Θέλουμε να δούμε ξανά, να υλοποιείται εκείνη η υπόσχεση του Θεού που μας έδωσε όταν πέσαμε στην αμαρτία. Πως, κάποια στιγμή, ο Υιός του Θεού, που θα γίνει και Υιός του ανθρώπου, θα συντρίψει την κεφαλή του διαβόλου, για χάρη μας.
Η σάρκωση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, είναι ένα μεγάλο μυστήριο κι ένα μέγιστο θαύμα. Πρόκειται για ιστορικό γεγονός, που έγινε συγκεκριμένη ιστορική στιγμή και συγκεκριμένο τόπο επάνω στη γη. Ταυτόχρονα παραμένει και μυστήριο, και η υμνολογία της Εκκλησίας θα μας καλέσει να το ζήσουμε και όχι να το ψάχνουμε με ανθρώπινα μέσα και κοσμικούς τρόπους. Το μυστήριο βιώνεται βαθιά μέσα στην ψυχή και την καρδιά, την ύπαρξη μας.
«Όλα τα πράγματα που ζούμε, είναι επαναλαμβανόμενα, και το μόνο καινούργιο πράγμα που συνέβη, είναι η κατά άνθρωπον γέννηση του Ιησού Χριστού. Γιατί ενώθηκαν σε ένα πρόσωπο και σε μία υπόσταση, δύο φύσεις, η θεία και η ανθρώπινη. Έτσι βλέπουμε στο πρόσωπο του Χριστού, να ενώνεται ο άνθρωπος και ο Θεός, ο τέλειος και το ατελές.»
Ο ερχομός του Χριστού στη γη, συνέχισε ο π. Δανιήλ, ένωσε τον ουρανό με τη γη, συνάρμοσε τα δικά Του με τα δικά μας. Η αμαρτία, μας είχε φέρει σε απόσταση με τον Θεό, εμείς φύγαμε από τον Θεό και απεμπολήσαμε τα χαρίσματα που η αγάπη Του μας είχε δώσει. Και τώρα έρχεται για να μας ενώσει και πάλι με τον εαυτό Του, για να αποκτήσουμε ξανά την μεγάλη προοπτική της θεώσεως.
Γενόμενος άνθρωπος, καταδέχεται να ονομαστεί πατέρας του, ένας δούλος, για να κάνει δικό μας πατέρα, σ’ εμάς τους δούλους, τον ίδιο τον Θεό. Έρχεται απλά και ταπεινά, γιατί δεν είχε σκοπό να καταπλήξει και να προκαλέσει εντυπώσεις, αλλά να σώσει. Κι επιτελεί την σωτηρία μας, μέσα σε ένα μυστήριο σιγής, ειρήνης και σιωπής κι έρχεται για να καλέσει σε μετάνοια και τον πιο αμαρτωλό άνθρωπο.
Με την σάρκωση του ο Χριστός έκανε δύο πράγματα, όπως γράφει ο Μ. Αθανάσιος. Μας ελευθέρωσε από τον θάνατο, και το πανηγυρίζουμε κάθε χρόνο στην Ανάσταση, αλλά και κάθε φορά που τελείται η θεία Λειτουργία. Ακόμη, μας φανέρωσε τον εαυτό Του, γνωρίσαμε και είδαμε τον Θεό.
«Σήμερα ο Χριστός γεννιέται, στην καρδιά μας, στον κόσμο και την κοινωνία μας. Έρχεται για να επιτελέσει ξανά το αναμορφωτικό του έργο, σε έναν τσαλακωμένο και παραμορφωμένο κόσμο και σε μία άθλια καρδιά και ψυχή του ανθρώπου.
Έρχεται για μία ακόμη φορά και παρατηρούμε ότι είναι συνεπής στην ώρα Του. Δεν καθυστερεί και δεν αλλάζει για κανένα λόγο γνώμη, δεν μας αποστρέφεται όποιοι κι αν είμαστε κι ότι κι αν κάνουμε.»
Πολλούς αιώνες πριν τον ερχομό του Χριστού, η ανθρωπότητα Τον λαχταρούσε και Τον περίμενε. Όλοι οι άνθρωποι, ακόμα κι εκείνοι που δεν είχαν γνώση του αληθινού Θεού, γιατί το Άγιο Πνεύμα έριχνε ψίχουλα αλήθειας.
Κι έτσι βλέπουμε στην παγκόσμια φιλολογία να υπάρχουν αμέτρητα προφητικά σπαράγματα. Ιδιαίτερα, όπως επεσήμανε ο π. Δανιήλ, οι αρχαίοι Έλληνες περίμεναν τον Χριστό, όπως βλέπουμε στον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Σόλωνα κ.α., ακόμη και στον βωμό που είχαν αφιερώσει στην Πνύκα οι Αθηναίοι στον αληθινό Θεό που περίμεναν.
Ο Υιός του Θεού, πρόκειται να γίνει Υιός του ανθρώπου κι όπως γράφουν οι Πατέρες, ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό. Και τι μπορεί να σημαίνει για τον καθένα προσωπικά, ότι ο Θεός έρχεται; Έρχεται για να μας συναντήσει, είμαστε όμως έτοιμοι για μια τέτοια συνάντηση;
«Δεν είναι εύκολη συνάντηση, αλλά είναι μια συνάντηση που θα κρίνει τα πάντα που σχετίζονται με εμάς. Η προετοιμασία γι’ αυτήν, αφορά σε εξωτερικά και εσωτερικά πράγματα του εαυτού μας. Τα εξωτερικά είναι συνήθως κοσμικά, που δεν παραθεωρούνται γιατί είμαστε άνθρωποι, αλλά να μην μείνουμε μόνο σε αυτά και να μην μας απορροφήσουν.
Πρωτίστως να προετοιμαστούμε εσωτερικά, κι αυτό σημαίνει καταρχήν να θέλουμε, αβίαστα και ελεύθερα, αυτήν την συνάντηση, να την επιθυμούμε με όλη μας την καρδιά για να δώσουμε τα πάντα σ’ Εκείνον. Ακόμη, είναι ανάγκη να περιμένουμε τον Χριστό, για να γεμίσει με χάρη και χαρά, η άχαρη και ανιαρή ζωή μας. «
Η ετοιμασία για τον ερχομό του Χριστού, σημαίνει πως αυτό το έχουμε αποφασίσει και πριν το αποφασίσουμε, έχουμε αγωνιστεί κι έχουμε κάνει τις ενέργειες μας, να αλλάξουμε. Κι όπως τόνισε ο π. Δανιήλ, αλλαγμένους μας θέλει ο Θεός, μετανοημένους, εξομολογημένους, συμφιλιωμένους, έχοντας αποβάλλει πάθη, μικρότητες, αμαρτίες, λάθη κι έχοντας καταστήσει τα τρίσβαθα της υπάρξεως μας, σπήλαιο και φάτνη ταπεινή, για να γεννηθεί ξανά Εκείνος.
Χριστούγεννα είναι η βίωση του γεγονότος του ερχομού του Χριστού, η συνάντηση του καθενός μας, μαζί Του, εδώ και τώρα. Είναι η πρόσκληση του ερχόμενου Χριστού, που πρέπει να τύχει της δικής μας αποδοχής, για να μπορέσουμε τελικά να συνυπάρξουμε μαζί Του.
Μας καλεί να συμμετέχουμε σε αυτό το πανηγύρι του ερχομού Του, κι όχι να είμαστε θεατές και παρατηρητές, για να έχουμε την εμπειρία και την γεύση, τι είναι και τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα. Έρχεται για να μην είμαστε μόνοι, να έχουμε χαρά, να αποκτήσουμε προοπτική και να βρούμε την χαμένη ελπίδα μας.
Εμείς συναντάμε ή δημιουργούμε προβλήματα και εμπόδια που αποτελούν τροχοπέδη στο να συναντηθούμε με τον Χριστό. Εμπόδια όπως η αδιαφορία, η απροθυμία, η έλλειψη θυσιαστικής αγάπης, ο εγωισμός, η προσκόλληση στα πράγματα του κόσμου, η αμαρτία, ο διάβολος.
Αλλά όπως είπε ο π. Δανιήλ, ολοκληρώνοντας την ομιλία του:
«Είναι πολλά τα μέτωπα που έχουμε να παλέψουμε, αλλά οι χριστιανοί πρέπει να είμαστε θαρραλέοι και όταν μπούμε στη μάχη, με τη χάρη του Θεού, θα νικήσουμε, θα υπερπηδήσουμε τα εμπόδια και θα καταφέρουμε να συναντηθούμε με τον Χριστό.»
