Συνεχίστηκε την Δευτέρα 21 Μαρτίου, με την 7η διαδικτυακή συνάντηση, η σειρά παρουσιάσεων, με γενικό τίτλο «Η ιστορία της Μικράς Ασίας», που πραγματοποιείται κάθε Δευτέρα, στο πλαίσιο των Εκπαιδευτικών Σεμιναρίων του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Η συνάντηση είχε θέμα «Οι Έλληνες στη Μικρά Ασία: 1919 – 1922». Τη σειρά επιμελείται η Αρχοντία Παπαδοπούλου, Ιστορικός, Φιλόλογος, Πρόεδρος της Ενώσεως Μαγνησίας Μικράς Ασίας.
Το Σεμινάριο είναι ανοιχτό σε όλους και η παρακολούθηση του γίνεται μόνο διαδικτυακά, μέσα από το κανάλι του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Μετά την λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι σύμμαχοι είχαν ήδη στα χαρτιά, κανονίσει ποια κομμάτια της Τουρκίας θα έπαιρνε κάθε χώρα. Είχαν έρθει έτσι αντιμέτωποι με τις διεκδικήσεις της Ελλάδας, γιατί εκείνες είχαν οικονομικά συμφέροντα, αλλά η Ελλάδα είχε εθνικά, με 3.000.000 ανθρώπινες ψυχές που ζούσαν υπό τον φόβο, τις δολοφονίες, τις εκτοπίσεις, τις εξορίες και τις γενοκτονίες.
Η Ιταλία, διεκδικούσε την δυτική Μικρά Ασία, κυρίως διότι ήθελε τα παράλια, για την ανάπτυξη του εμπορίου της. Όταν συνεδρίασε το ανώτατο συμμαχικό συμβούλιο, απουσίαζε ο Ιταλός εκπρόσωπος και οι υπόλοιποι σύμμαχοι, αποφασίζουν και δίνουν εντολή στον Ελευθέριο Βενιζέλο, να αποβιβάσει ελληνικά στρατεύματα, στην περιοχή της Σμύρνης.
Ο προσχηματικός σκοπός ήταν η επίβλεψη, η τήρηση της τάξης, η προστασία των χριστιανικών πληθυσμών, μέχρι να επιτευχθεί η σύναψη της τελικής ειρηνευτικής συμφωνίας.
Στις 2 Μαΐου 1919, οι Έλληνες της Σμύρνης και των γύρω περιοχών, πλημμύρισαν την παραλία και υποδέχτηκαν τον ελληνικό στρατό, ως απελευθερωτή. Οι Ιταλοί τότε, σε συνεργασία με τις τουρκικές αρχές, κατά την αποβίβαση του ελληνικού στρατού, άνοιξαν τις ποινικές φυλακές και όλοι οι κρατούμενοι βγήκαν στους δρόμους της Σμύρνης.
Δολοφονήθηκε ο Σημαιοφόρος του ελληνικού αγήματος και προς στιγμήν δημιουργήθηκαν αναταραχές μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων, με αποτέλεσμα 2 Έλληνες και 5 Τούρκους στρατιώτες νεκρούς.
Στις 28 Ιουλίου 1920, υπογράφεται η Συνθήκη των Σεβρών, όπου όμως οι Νεότουρκοι την απέρριψαν, ενώ ούτε το ελληνικό κοινοβούλιο την υπέγραψε. Ήταν η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, που έδωσε φτερά στους Έλληνες.
Με την συνθήκη, η Ελλάδα έπαιρνε την Ίμβρο, την Τένεδο και την Θράκη, την περιοχή της Σμύρνης με Έλληνα αρμοστή, και προβλεπόταν προσάρτηση στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια με δημοψήφισμα, της περιοχής της Σμύρνης που της δόθηκε αρχικά για επιτήρηση.
Τον Μάρτιο του 1921, ο Κεμάλ κάνει μία συνθήκη συμμαχίας με τους σοβιετικούς, γιατί οι σοβιετικοί ήταν αντίπαλοι των δυτικών. Στις 29 Μαΐου 1921, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος έρχεται στην Σμύρνη, κι ενώ δεν ήθελε να προχωρήσουν προς την Άγκυρα, τελικά κάμφθηκε και πάρθηκε η απόφαση για την κατάληψη της Άγκυρας, με σκοπό να καταστρέψουν τον σταθμό ανεφοδιασμού του Κεμάλ.
Στις 20 Οκτωβρίου 1921, υπογράφεται συνθήκη φιλίας της Γαλλίας με τον Κεμάλ και οι Γάλλοι παρέδωσαν όλον τον οπλισμό που είχαν στην Μικρά Ασία στον Κεμάλ, παραδίδοντας δηλαδή οπλισμό για να σκοτωθούν οι σύμμαχοι τους Έλληνες.
Ο ελληνικός στρατός έφτασε έξω από την Άγκυρα και στην φονική μάχη του Εσκί Σεχίρ, οι Έλληνες νικούσαν μέχρι τις αιφνιδιαστικές κινήσεις των Τούρκων.
Στις 15 Αυγούστου 1922, το μέτωπο καταρρέει, ο ελληνικός στρατός επιστρέφει στην Σμύρνη και σε όλα τα ελληνικά λιμάνια της δυτικής πλευράς, για να έρθει στην Ελλάδα και τον ακολουθούν πολλοί Έλληνες τρομοκρατημένοι.
Οι Τσέτες μπαίνουν στην Σμύρνη και πυρπολούν πρώτα την αρμενική συνοικία. Οι σύμμαχοι ζήτησαν από τον Χρυσόστομο Σμύρνης να τον μεταμφιέσουν και να τον φυγαδεύσουν στην Ευρώπη.
Τέλεσε την τελευταία θεία Λειτουργία, ενώ είχε ήδη δώσει έδωσε εντολή να ανοίξουν όλες οι αποθήκες της Εκκλησίας και να δοθούν όσα περιείχαν σε ρουχισμό, σε εκείνους που έρχονταν από τα υπόλοιπα μέρη της Σμύρνης. Οι Τούρκοι τον παρέδωσαν στο πλήθος που τον κατακρεούργησε.
Όσοι κατόρθωναν να πέσουν στην θάλασσα και να πιαστούν από τα πλοία, τους απωθούσαν και τους έριχναν πάλι στην θάλασσα για να πνιγούν.
1.500.000 περίπου Έλληνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες των προγόνων τους και έφυγαν για την μητέρα πατρίδα. Οι Έλληνες Μικρασιάτες διώχθηκαν με αυτόν τον αιματηρό και βάρβαρο τρόπο από την μικρασιατική Ελλάδα και ήρθαν στην ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα για να εγκατασταθούν.
