Ο Θεός μας καλεί στο μοίρασμα, να κοινωνήσουμε στη σχέση, στην αγάπη, στο πρόβλημα, στη χαρά, στη λύπη του κάθε αδελφού μας. Να μπορέσουμε να γίνουμε ένα μαζί του.
Στην 2η ακολουθία της Β΄ Στάσεως των Χαιρετισμών που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Παρασκευή 13 Μαρτίου, μίλησε προς τους πιστούς, ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Θεοδωρόπουλος, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.
Η συμμετοχή και η ομιλία του π. Γεωργίου, εντάσσεται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ 2020».
Η πορεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, σημείωσε ο π. Γεώργιος, είναι μία πορεία που χρειάζεται να ξέρουμε πως να την βαδίσουμε και να έχουμε φως στη ζωή μας για να την περπατήσουμε. Γιατί χωρίς το φως τα πάντα γίνονται αδύνατα.
Αυτή η πορεία μας καλεί σε μια αλλαγή του τρόπου υπάρξεώς μας. Δεν είναι ένα γεγονός ρουτίνας, αλλά κάτι που θα πρέπει να το ζητάμε, γιατί μέσα μας, μας συνέχει ο πόθος να συναντηθούμε με τον Θεό και με τους αδελφούς μας.
«Η πίστη η αληθινή είναι ακριβώς αυτό, να τα εγκαταλείψουμε όλα. Όχι οπωσδήποτε στην ζωή μας πρακτικά, αλλά στην καρδιά μας ουσιαστικά. Να μην δενόμαστε με τίποτα και με κανέναν.
Να ξέρουμε ότι αυτό για το οποίο δημιουργηθήκαμε, δεν είναι μια απλή επιβίωση κάποιων χρόνων, αλλά η Ζωή που είναι ο Χριστός.»
Φως λοιπόν χρειάζεται η ζωή μας, για να ξέρουμε πως βαδίζουμε, συνέχισε ο π. Γεώργιος. Γιατί διαφορετικά είναι μια μάταιη τραγικότητα αυτό το οποίο βιώνουμε.
Ιδίως στις ημέρες μας, έχει επισωρευθεί γύρω μας και μέσα μας πολύ σκοτάδι. Τόσο, που όχι μόνο δεν μπορεί κανείς να βαδίσει, αλλά κάθεται άπραγος.
Γιατί βγάλαμε το φως από την ζωή μας, τόνισε. Επιλέξαμε μια ζωή χλιαρή, μάθαμε ότι είμαστε χριστιανοί, επειδή μας βαπτίσανε.
«Ξεχάσαμε ότι αυτό είναι μία έξοδος, όπως του Αβραάμ, μία πορεία μέσα στην έρημο, όπως των Ισραηλιτών. Είναι ένας σκοπός που κάπου θα πρέπει να μας πηγαίνει.
Η Παναγία μας, σε όλη την περίοδο της ζωής μας, αλλά ιδίως μέσα στην κατανυκτική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, έρχεται να μας πει για την χαρά και να μας μεταδώσει φως αληθινό, που είναι ο Χριστός. Είναι το έσοπτρο με το οποίο μεταλαμπαδεύεται το φως στη ζωή μας. Μας δείχνει το φως που μας καλεί σε έναν άλλο τρόπο υπάρξεως.
Κι έρχονται κάτι στιγμές, όπως αυτής της εποχής και καταλαβαίνουμε την ματαιότητα του κόσμου. Το σκοτάδι που υπάρχει και γύρω μας και μέσα μας.»
Κι είναι πολύ ελπιδοφόρο, συνέχισε ο π. Γεώργιος. Γιατί αυτό χρειάζεται πρωτίστως, να ανακαλύψουμε το σκοτάδι μας, να το συνειδητοποιήσουμε και να το νιώσουμε.
Γιατί όσο κρυβόμαστε πίσω από ψεύτικα φώτα, νομίζουμε ότι κάπου πηγαίνουμε, ότι κάτι πετυχαίνουμε.
Όταν ανακαλύψουμε ότι το σκοτάδι είναι μέσα μας και γύρω μας, υπάρχει ελπίδα αλλαγής, να βγούμε έξω από τον εγωισμό και τον ατομισμό μας, έξω από τα κτιστά όρια αυτής της μίζερης ζωής.
Η αληθινή ζωή ξεκινάει από την εγκατάλειψη του ανθρώπου στα χέρια του Θεού, παρατήρησε. Και τότε ο Θεός γίνεται κατοικητήριο και σε εμάς. Μας απαλλάσσει από όλες τις φοβίες.
Και ολοκλήρωσε το λόγο του:
«Ο Θεός μας καλεί στο μοίρασμα, να κοινωνήσουμε στη σχέση, στην αγάπη, στο πρόβλημα, στη χαρά, στη λύπη του κάθε αδελφού μας. Να μπορέσουμε να γίνουμε ένα μαζί του.
Το φως χρειάζεται κόπο για να έρθει στη ζωή μας. Να μπορέσει να σπάσει το απόστημα που υπάρχει στην καρδιά μας και δεν αφήνει να περνάει μέσα μας το φως του Χριστού.
Στη ζωή μας χρειάζεται και η Ορθοδοξία και η Ορθοπραξία.»
