Η θεία Λειτουργία είναι ο τόπος και ο τρόπος και ο χρόνος της ειρήνης. Εκεί λαμβάνει χώρα η μεγάλη λυτρωτική θυσία του Χριστού, με την οποία συμφιλιώνεται ο άνθρωπος με τον Θεό.
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, με τις Μεγάλες Ώρες των Χριστουγέννων και την θεία Λειτουργία, στην οποία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Αρχιμανδρίτης Ιωαννίκιος Γιαννόπουλος, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως.
Η αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει».
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, είπε ο π. Ιωαννίκιος, μας πληροφορεί για την αγγελική δοξολογία της χριστουγεννιάτικης νύχτας, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ…».
Το νόημα του «επί γης ειρήνη», είναι διαχρονικό, αλλά δεν παύει να αποτελεί στην σημερινή κοινωνία της αποξένωσης και των ανταγωνισμών, ένα αγωνιώδες αίτημα και ένα επιθυμητό βίωμα για κάθε άνθρωπο.
Ποιος άνθρωπος δεν θέλει να ζει ειρηνικά και να καθίσταται μέσα του η ειρήνη.
Όμως, με την παράβαση των πρωτοπλάστων μέσα στον παράδεισο, η ειρήνη χάθηκε.
«Γιατί διασπάστηκε με την παράβαση η ενότητα μεταξύ των ανθρώπων. Άρχισε να παρουσιάζεται, ο ανταγωνισμός, η εχθρότητα και η αντιπαλότητα ανάμεσα τους.
Ακόμη, επήλθε διάσπαση στην ενότητα ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. Πλέον ο άνθρωπος δεν μπορούσε να δει με ειρήνη, την θεία πραγματικότητα.»
Επέρχεται διάσπαση στην ενότητα του ανθρώπου και της κτίσεως, συνέχισε ο π. Ιωαννίκος. Από τότε ξεκινάει μία πάλη εναντίον της φύσεως, ο διχασμός ανάμεσα στον άνθρωπο και την κτίση.
Η ενότητα των πρωτοπλάστων διασπάται μεταπτωτικά, και ο άνδρας επιδιώκει την κυριαρχία όχι μόνο επάνω στη φύση, αλλά και επάνω στη γυναίκα και γίνεται αυτή η αντιπαλότητα.
Επήλθε αποξένωση από την κοινωνία του ανθρώπου, με τον ίδιο τον Θεό. Ο άνθρωπος βρέθηκε γυμνός από την γνώση του Θεού έξω από τον παράδεισο και ήταν αξιολύπητος στη γη.
«Ο άνθρωπος τώρα είναι μακριά από τον παράδεισο. Και από εκείνο το σημείο της ιστορικής πραγματικότητας και μετέπειτα, αρχίζει ενδόμυχα μέσα στον άνθρωπο η αναζήτηση της χαμένης ειρήνης μέσα στην καρδιά του.
Και το πρώτο φαινόμενο που δείχνει αυτήν την αναζήτηση, είναι ο θρήνος του Αδάμ, όταν έφυγε από τον παράδεισο.»
Άλλο σημείο που δείχνει αυτήν την αναζήτηση, είναι το γεγονός των θυσιών και των ολοκαυτωμάτων. Με τις προσφορές ήθελαν να εξευμενίσουν τον Θεό, να συμφιλιωθούν μαζί Του, να αποκαταστήσουν την χαμένη ειρήνη.
Ο Θεός βλέποντας αυτήν την αναζήτηση των ανθρώπων για την ειρήνη, δεν μπορούσε να μείνει σιωπηλός. Γι’ αυτό στην Παλαιά Διαθήκη προφητεύει για την ειρήνη, για να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους, ότι θα την δεχτούν.
Και φτάνουμε τη νύχτα της γεννήσεως, συνέχισε ο π. Ιωαννίκιος, όπου σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, οι ποιμένες άκουσαν τον αγγελικό ύμνο, κατανόησαν τον λόγο των αγγέλων και έσπευσαν να πάνε στην Βηθλεέμ, για να δούνε με τα μάτια τους και να γνωρίσουνε καλά με την ψυχή τους, το γεγονός που τους ανήγγειλαν οι άγγελοι. Ότι ήλθε ο Θεός της ειρήνης, η ειρήνη βρίσκεται επί της γης.
«Μία τέτοια καθαρή καρδιά σαν των ποιμένων, ήταν χωρητική της αποκαλύψεως του Θεού της ειρήνης. Πρώτα πρέπει να καθαριστεί η καρδιά του ανθρώπου, και μετά να μπει και να κατοικήσει η ειρήνη που ήρθε στον κόσμο. Ήταν καθαροί στην καρδιά, γι’ αυτό είδαν τον Θεό οι ποιμένες.»
Η επί γης ειρήνη, για την οποία μίλησαν οι άγγελοι, δεν είναι μία κοινωνική ειρήνη, ή η απουσία του πολέμου, όπως την κατανοεί ο κόσμος.
Η ειρήνη των αγγέλων της γεννήσεως αφορά ακριβώς την ενανθρώπηση και την παρουσία του Χριστού στην γη. Οι άγγελοι ύμνησαν την ειρήνη, η οποία ήλθε με την γέννηση του Χριστού.
Ο Χριστός με την ενανθρώπηση του, ειρηνοποιεί τον άνθρωπο με τον Θεό, με τον πλησίον του, με τον εαυτό του και με ολόκληρη την κτίση.
Στο πρόσωπο του Χριστού βρίσκεται η ειρήνη, στην ενότητα που είχε η θεία με την ανθρώπινη φύση.
Ο καθένας από εμάς ζει στον χώρο και τον χρόνο, με τον τρόπο της ζωής του. Άρα τον Χριστό ως ειρήνη θα τον ζήσουμε ως τόπο, ως τρόπο και ως χρόνο.
Γι’ αυτό και τόνισε ολοκληρώνοντας:
«Η θεία Λειτουργία είναι ο τόπος και ο τρόπος και ο χρόνος της ειρήνης. Εκεί λαμβάνει χώρα η μεγάλη λυτρωτική θυσία του Χριστού, με την οποία συμφιλιώνεται ο άνθρωπος με τον Θεό.
Σε όλη την θεία Λειτουργία, δίδεται η ειρήνη στους ανθρώπους, γι’ αυτό και οι άνθρωποι μέσα στον χώρο και τον χρόνο της, βρίσκουν τον τρόπο να βιώσουν την ειρήνη.»
