Κάθε φορά στην ιστορία που οι άνθρωποι θεώρησαν ότι μπορεί να είμαστε όλοι απ’ όλα, δεν καταφέραμε τίποτε άλλο απ’ το να χάσουμε την ταυτότητα μας
Στο “Ενοριακό Αρχονταρίκι” του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, ο Θεολόγος, Μουσικολόγος και Συγγραφέας κ. Ηλίας Λιαμής, φιλοξένησε την Δευτέρα 30 Οκτωβρίου, τον Θεολόγο και Συγγραφέα κ. Δημήτρη Καραβασίλη, σε μία συζήτηση με θέμα «Η Μικρασία πονάει πονάει σα γυναίκα».
Η εκδήλωση, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος καθημερινών δράσεων του Ναού, με τον τίτλο «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του κ. Καραβασίλη «Αντριάνα, το τζιβαέρι της Ίμβρου».
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, παρουσιάστηκε οπτικοακουστικό υλικό από τον συγγραφέα, ενώ την εκδήλωση πλαισίωσε μουσικά η Άννα Λιαμή, που απέδωσε τραγούδια που αναφέρονταν στην Μικρά Ασία.
Πίσω από το πρόσωπο της Αντριάνας, δήλωσε ο συγγραφέας, κρύβεται μια πραγματική ιστορία και το πρόσωπο αυτό είναι υπαρκτό. Η Αντριάνα δείχνει ότι η ανδρεία των κατοίκων της Ίμβρου, μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για όλους τους λαούς της γης, να μην τα παρατάνε.
Σημειολογικά και πραγματικά, η Αντριάνα είναι η ραχοκοκαλιά του βιβλίου, γύρω από την οποία πλέκεται όλη η ιστορία. Τόλμησε, όπως και οι κάτοικοι της Ίμβρου, να ορθώσει το ανάστημα της μπροστά σε όσους αμφισβήτησαν την ελληνικότητα της.
Από την άλλη θέλησε να δείξει ότι η αγάπη δεν μπορεί να γνωρίζει σύνορα. Μέσα από αυτήν την ιστορία, έχει να παραδειγματιστεί όλος ο κόσμος, σημείωσε ο συγγραφέας, για το πώς διαχειρίστηκε αυτή η κοπέλα την αγάπη της, το όραμα της.
Γιατί ουσιαστικά πάλευε για ένα όραμα. Μέσα από αυτήν την αγάπη, να γεφυρώσει αυτά που η ιστορία δεν μπόρεσε να κάνει.
Το βιβλίο περιγράφει την πραγματική ιστορία ανθρώπων που έζησαν στα χώματα αυτά, έκαναν τις οικογένειες τους, είχαν τα πάθη τους, που άλλοι τα ξεπέρασαν κι άλλοι όχι. Σώζεται η ζωή, τα συναισθήματα, ο χαρακτήρας ενός ολόκληρου λαού.
Ο συγγραφέας, παρουσίασε οπτικοακουστικό υλικό τόσο με τις αναμνήσεις του από τη ζωή του στο νησί της Ίμβρου, όσο και εικόνες που δείχνουν την καθημερινότητα της ζωής στο νησί, σε περασμένες δεκαετίες.
Το ερώτημα που προέκυψε από την συζήτηση και τις ζωντανές αναμνήσεις του συγγραφέα από το νησί ήταν: Μπορεί να συνυπάρξει ιστορική μνήμη και «φίλιωμα» των λαών και των ανθρώπων μεταξύ τους, από διαφορετική φύτρα, από διαφορετική γέννα;
Σ’ αυτό ο κ. Καραβασίλης απαντά:
«Οι άνθρωποι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Οι άνθρωποι, οι λαοί κινούνται από συμφέροντα άλλα, που τους ξεπερνούν. Είναι τα μεγαλεπήβολα σχέδια της ύβρεως των ανθρώπων, που θεωρούν ότι κάποιοι άνθρωποι μπορούν με το έτσι θέλω να διαφεντεύουν την ζωή και τον θάνατο άλλων ανθρώπων.
Αυτή η ύβρις, του «εγώ είμαι δυνατός». Και προκειμένου να το αποδείξω, μπορώ να συνθλίψω ή να κάνω να μεγαλουργήσουν λαοί.»
Το βιβλίο μιλάει για συνύπαρξη, αλλά όχι για χυλό, δεν μιλάει για ένα ανακάτεμα ότι όλοι μπορούμε να είμαστε απ’ όλα. Μπορούμε όμως να σεβόμαστε ο ένας την ιστορία του άλλου, τον πολιτισμό του και την πίστη του, τόνισε.
Η Αντριάνα θεώρησε ότι μπορεί να ξεπεράσει το όριο αυτό. Αλλά κάθε φορά στην ιστορία που οι άνθρωποι θεώρησαν ότι μπορεί να είμαστε όλοι απ’ όλα, δεν καταφέραμε τίποτε άλλο απ’ το να χάσουμε την ταυτότητα μας.
Και καταλήγοντας επεσήμανε:
«Ανδρειωμένος λαός οι Ίμβριοι. Όλοι έχουμε μια Αντριάνα μέσα μας κι αν το καταλάβουμε μπορεί η ιστορία να αλλάξει τελικά τον ρου της.»
Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου
