Ο Πρωτοπρεσβύτερος Χριστόδουλος Μπίθας κήρυξε το Θείο Λόγο κατά την Ιερά Αγρυπνία που τελέστηκε την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015 στoν Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ενορία εν δράσει…».
Αναφερόμενος στον βίο και το Μαρτύριο του τιμωμένου Αγίου Ιακώβου του Πέρσου, τόνισε πως «επειδή η μόνη πραγματική τιμή που μπορούμε να κάνουμε σε έναν Άγιο είναι η μίμηση του, καταλαβαίνουμε πως το δίδαγμα που εκπέμπει ο βίος του Αγίου Ιακώβου του Πέρσου σχετίζεται με τη δύναμη της μετανοίας, η οποία μπορεί να οδηγήσει όχι απλώς στο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αλλά και σε αυτήν ακόμη την Αγιότητα».
Επεσήμανε ότι «η μετάνοια είναι η δυνατότητα που παρέχει ο Θεός στον πεπτωκότα άνθρωπο να αποκαταστήσει τη σχέση μαζί Του και να πορευθεί από το κατ εικόνα στο καθ᾽ ομοίωσιν», προτρέποντας όλους με έμφαση «να κάνουμε αρχή μετανοίας και πάλι, σε όποιο στάδιο της πνευματικής ζωής και αν βρισκόμαστε».
«Το να κάνουμε αρχή μετανοίας σημαίνει να βρίσκουμε κάθε μέρα τον εαυτό μας. Το να κάνουμε αρχή σημαίνει να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας. Το να κάνουμε αρχή σημαίνει κάθε μέρα να γνωρίζουμε σε μεγαλύτερο βάθος τους λόγους των πράξεών μας, ούτως ώστε πίσω από τις πράξεις να βρούμε την ευθεία της ασθένειας. Το να κάνουμε αρχή σημαίνει ότι κάθε μέρα ανασταινόμαστε και ξεκινάμε τη ζωή μας πάλι. Το να κάνουμε αρχή σημαίνει ότι ακουμπάμε στο πετραχήλι του Ιερέα τις ενοχές μας, ελαφρώνουμε την ψυχή μας και ξανα-ξεκινάμε με θέρμη την οδό της μετανοίας. Το να κάνουμε αρχή σημαίνει ότι μαθαίνουμε να ξεπερνάμε τους φόβους μας, βάζουμε περισσότερο στην καρδιά μας το λόγο του Χριστού και παύουμε να τρέμουμε το αύριο… Το να κάνουμε αρχή σημαίνει να ανασταινόμαστε κάθε μέρα, να νικάμε τον πνευματικό θάνατο και έτσι να ζούμε πρόγευση Αναστάσεως. Το να κάνουμε αρχή μετανοίας, σημαίνει ότι βρίσκουμε επιτέλους το νόημα και κάθε μέρα το ξαναβρίσκουμε και κάθε μέρα ευχαριστούμε το Θεό που γεννηθήκαμε και κάθε μέρα ζούμε ένα θαύμα μέχρι το τέλος της ζωής μας», είπε χαρακτηριστικά στη συνέχεια.
Ο π.Χριστόδουλος σημείωσε ότι η περίοδος της σαρακοστής των Χριστουγέννων «είναι μια ευκαιρία να συναισθανθούμε την δυσκολία και την ανευθυνότητα μας, την σκληροκαρδία μας και την υπερβολική θλίψη μας… και όλα αυτά που πληγώνουν την ψυχή και το μυαλό και που μας χωρίζουν από τον συνάνθρωπο και τελικά από τον ίδιο το Θεό».
Στη συνέχεια του κηρύγματός του αναφέρθηκε στις χαρές που δίνει η πνευματική ζωή μέσω της περιόδου της Σαρακοστής, αλλά και κάθε περιόδο νηστείας, «γιατί η Σαρακοστή δεν είναι ενασχόληση με τις τροφές, αλλά στροφή προς τα μέσα, ευκαιρία για στοχασμό, για καθαρή Προσευχή, είναι απόρροια αυτογνωσίας, αφορμή να κοιτάξουμε τον πνευματικό μας καθρέφτη και αντί να του χαμογελάσουμε υποκριτικά, να αναζητήσουμε την αλήθεια μέσα μας».
Ο π.Χριστόδουλος υπογράμμισε πως η Χάρις του Θεού μπορεί να εξαλείψει κάθε ανθρώπινη πίκρα και δυστυχία, κάθε πνευματική πτώση, «φτάνει η προαίρεσή μας να ζωντανέψει και πάλι», συμπληρώνοντας πως «σημασία έχει το αν θα σηκωθούμε αφού πέσουμε, γιατί σίγουρα θα πέσουμε αφού είμαστε αδύναμοι… Εκείνο που έχει σημασία είναι εάν από τον πειρασμό θα διδαχθούμε τα λάθη μας, εάν θα καταλάβουμε ποιοι είμαστε και πού πάμε, ποια είναι η αμαρτία μας και πως θα διορθωθεί».
Κάνοντας λόγο για το θαύμα, αναφέρθηκε στα μικρά καθημερινά θαύματα που συμβαίνουν στη ζωή όλων μας και στη συνέχεια τόνισε πως «όσοι ανήκουμε συνειδητά στην Ορθόδοξη Εκκλησία, είμαστε η ζωντανή συνέχεια σε μία ανθρώπινη αλυσίδα αιώνων. Είμαστε ο μόνος ανθρώπινος οργανισμός σε τούτο εδώ τον κόσμο, που γενιά με τη γενιά, χέρι με χέρι, κουβέντα στην κουβέντα, χαμόγελο το χαμόγελο, ελπίδα την ελπίδα από το στόμα, το λόγο, τη διδασκαλία και το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, έχουμε μια ζωντανή παράδοση, γιατί η Εκκλησία είναι Θεανθρώπινος οργανισμός, σε ανθρώπινη κοινωνία».
Ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο π.Χριστόδουλος σημείωσε πως «η Εκκλησία είναι ένα πλοίο και όποιος είναι μέσα στο πλοίο αυτό δεν θα πεθάνει, αλλά θα έχει ζωή αιώνια… Φτάνει να πάρουμε τον εαυτό μας στα σοβαρά επιτέλους, φτάνει να σταματήσει το κατρακύλισμα».
«Σε μια χώρα που βυθίζεται στην ανυπαρξία, ας γίνουμε πάλι Απόστολοι. Δεν είναι υπερβολικό, Εκείνος μας το ζήτησε… Σε όποια ηλικία κι αν είμαστε, σε όποια κατάσταση, όσα και αν περάσαμε, όσα και αν περάσουμε. Δεν είναι αργά. Ποτέ δεν είναι αργά για την αγάπη του Χριστού… Η αγάπη του Χριστού είναι εκεί και μας περιμένει», κατέληξε.
