Αν βρισκόταν κανείς το Σάββατο το μεσημέρι που τα παιδιά των Κατηχητικών της Ευαγγελίστριας Πειραιά έφευγαν για το σπίτι τους, θα τα έβλεπε χοροπηδώντας και κρατώντας κούκλες στο χρώμα… της σοκολάτας!
Τί είχε συμβεί;
Τα παιδιά συμμετείχαν για ένα δίωρο στο πρόγραμμα που ο π. Εφραίμ Παναούσης της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής και πρωτεργάτης της Ιεραποστολικής προσπάθειας βάφτισε «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ».
Μέσα από το πρόγραμμα αυτό, τα παιδιά έρχονται σε επαφή με τη ζωή, τα ήθη, τα έθιμα και την καθημερινότητα παιδιών αντίστοιχης ηλικίας στη μακρινή Ουγκάντα.
Η νηπιαγωγός Θεοδώρα Τριπικέλη-Σαμπαζιώτου, μέλος του κλιμακίου Ιεραποστολής της Μονής Χρυσοπηγής, με προβολή ενός κατατοπιστικού ντοκυμαντέρ και σχετικών φωτογραφιών, «συνόδευσε» τα παιδιά σε ένα ταξίδι που τα ενημέρωσε, τα ενθουσίασε, τα καθήλωσε αλλά και τα προβλημάτισε! «Υπάρχουν παιδιά Δημοτικού τα οποία δουλεύουν έναν ολόκληρο χρόνο μέσα στη λάσπη για να φτιάξουν τούβλα ώστε να μαζέψουν τα απαιτούμενα χρήματα που θα τους επιτρέψουν την επόμενη χρονιά να φοιτήσουν στο σχολείο» είπε μεταξύ άλλων η κα Θεοδώρα!
Τα κατηχητόπουλα της Ευαγγελίστριας, ενώ άκουγαν απορρημένα αυτά και άλλα πολλά, έβλεπαν στην οθόνη μαυράκια μέσα στη ζούγκλα χαμογελαστά, με φωτεινό πρόσωπο, ήρεμα και χαρούμενα λές και είχαν «όλα τα καλά του κόσμου»! Είναι πεινασμένα, πιο φτωχά απ᾽ τους φτωχούς αλλά ζουν χωρίς μιζέρια και χαίρονται με το τίποτα.
Στη συνέχεια με το πρόγραμμα «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ», τα παιδιά της Ευαγγελίστριας διασκέδασαν ακούγοντας τραγούδια της Ουγκάντα και ερχόμενα σε επαφή με αφρικανικά μουσικά όργανα και ήχους, άγνωστους σ᾽ αυτά.
Η χαρά τους ήταν ιδιαίτερη όταν η νηπιαγωγός Γιώτα Τιλκερίδου-Κοντιζά τους έδωσε τη δυναντότητα να παίξουν πρωτότυπα παιχνίδια με βάση τη σοκολάτα και να δημιουργήσουν χειροτεχνίες που σχηματοποιούσαν γλυκές παιδικές μορφές της Ουγκάντα.
Μέσα από «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ», το ελληνόπουλο βιωματικά γεύεται μηνύματα που μπορεί να το συγκλονίσουν σε πρώτη επαφή, αλλά στη συνέχεια προσφέρουν μεγάλη συμβολή στην ωριμότητά του. Μαθαίνει ότι όταν γι᾽ αυτόν το σχολείο είναι «αγγαρεία» κάποιο άλλο παιδί στο χωριό Λουγκουζί της Ουγκάντα πρέπει να περπατήσει ξυπόλητο 2 ώρες για να φτάσει στο σχολείο του, αν φυσικά οι «Ανάδοχοι Γονείς» εδώ στην Ελλάδα, έχουν πληρώσει τα 150 ευρώ που αντιστοιχούν στα δίδακτρα… μιας σχολικής χρονιάς.
Με τα «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ» τα παιδιά της Ελλάδας αντιλαμβάνονται πως δεν είναι το κέντρο της γης, πως δεν μπορούν να βαπτίζουν το περιττό αναγκαίο και να γκρινιάζουν γι᾽ αυτό που δεν έχουν! Κι αυτό, γιατί υπάρχουν κι άλλα παιδιά που πραγματικά… δεν έχουν.
