Η συγγραφέας Ζωή Κανάβα ήταν φιλοξενούμενη του π. Βασιλείου Τσιμούρη, στο «Ενοριακό Αρχονταρίκι» της Ευαγγελίστριας Πειραιώς, που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος «Ενορία εν δράσει…»
Το θέμα της συζήτησης ήταν η «Θεία ευχαριστία και παιδιά» και πραγματοποιήθηκε με αφορμή το νέο βιβλίο της κ. Κανάβα «Το μεγάλο δείπνο της αγάπης».
Ερωτώμενη για το ερέθισμα της συγγραφής ενός βιβλίου που θα «μιλάει» στα παιδιά για την Θεία Λειτουργία, η κα Κανάβα ανέφερε πως παρακινήθηκε από την πίστη, στο ότι το παιδί έχει ανάγκη από πρότυπα. «Και τα πρότυπα μπορείς να τα βρεις όχι μονάχα στη ζωή, στην πραγματικότητα, αλλά και μέσα στα βιβλία», συμπλήρωσε, υπογραμμίζοντας πως τα πρότυπα που προσφέρουν τα βιβλία, επιδρούν στα παιδιά με τον ίδιο τρόπο όπως και η πραγματικότητα.
Επίσης ως αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου ανέφερε και δύο περιστατικά που της συνέβησαν, όπου το πρώτο είχε να κάνει με τον εγγονό της και καταδείκνυε το «πόσο η εικόνα τυπώνεται στο μυαλό του παιδιού και πόσο το παιδία ταυτίζεται με την εικόνα» και το δεύτερο με τον «θορυβώδη» Εκκλησιασμό ενός σχολείου.
«Θα γράψω ένα βιβλίο για να έρχονται τα παιδιά υποψιασμένα μέσα στο ναό. Να μην πηγαίνει η παρουσία τους χαμένη στη Θεία Λειτουργία», είπε η κα Κανάβα συμπληρώνοντας παράλληλα πως δεν είναι δυνατόν να περιγράψει κανείς τη Θεία Λειτουργία σε ένα βιβλίο.
«Στο βιβλίο έβαλα ένα παιδί να μεταφέρει τα βιώματά του από τη μετοχή του στη Θεία Λειτουργία» τόνισε και ξεδίπλωσε την ιστορία του βιβλίου που αφορά σε τρία αδέλφια και στη σχέση τους με την Εκκλησία. Μίλησε για τα υπόλοιπα πρόσωπα κάνοντας αναφορά στον παπά-Σάββα, τον Ιερέα της ιστορίας μας, στη γιαγιά που εκπροσωπεί την παράδοση και στον κατηχητή που βαστά και ερμηνεύει τη γραφή του Κυρίου.
«Δεν περιγράφω τόσο όσα λέγονται, αλλά όσα συμβαίνουν» στη Θεία Λειτουργία υπογράμμισε με έμφαση, συμπληρώνοντας πως η πίστη μας στηρίζεται σε δύο πυλώνες: στην Ιερή Παράδοση και την Αγία Γραφή.
Ακολούθως έκανε λόγο για τους συμβολισμούς της Θείας Λειτουργίας, όπως υπάρχουν στο βιβλίο της.
Επεσήμανε ότι τα παιδιά που πάνε στην Εκκλησία για τη Θεία Λειτουργία, δεν πάνε ως Άγιοι, τονίζοντας ιδιαιτέρως ότι στη Θεία Ευχαριστία πρέπει να είμαστε «κόσμιοι», γιατί είμαστε προσκεκλημένοι σε επίσημο δείπνο που συμμετέχει η Παναγία και οι Άγιοι.
Στη συνέχεια μίλησε για την «γιαγιά Χριστοφίλη», η οποία διαδραματίζει το ρόλο της παράδοσης και εξηγεί στα παιδιά ότι «με το κεράκι που θα ανάψετε, πρώτα εκφράζεται την ευγνωμοσύνη για την πρόσκληση που λάβατε γι αυτό το επίσημο δείπνο, το δείπνο της αγάπης… και μετά όπως καίγεται το κερί και λιώνει και φωτίζει, έτσι και η ζωή τους να κυλίσει φωτίζοντας…» τον κόσμο
Από την πλευρά του ο π. Βασίλειος επεσήμανε πως «στην Εκκλησία δεν πάνε μόνο Άγιοι, πάνε προπάντων οι αμαρτωλοί», συμπληρώνοντας πως η Εκκλησία είναι ιατρείο που θα θεραπεύσει τον άνθρωπο από τα πάθη και τις αδυναμίες του.
«Όταν πάμε να προσκυνήσουμε την εικόνα, δεν προσκυνούμε ούτε το γυαλί, ούτε το ξύλο, ούτε τα χρώματα, αλλά το πρόσωπο που ο ζωγράφος εικόνισε στην εικόνα», είπε η κα Κανάβα αναφερόμενη στο πρόσωπο και το έργο του Κατηχητή, ενώ στη συνέχεια σημείωσε πως «έγραψα το βιβλίο με αυτό τον τρόπο, ώστε τα παιδιά να μην πάνε στη Θεία Λειτουργία τελείως άσχετα» και να ξέρουν τι σημαίνει η κάθε κίνησή τους.
Μιλώντας για τη σημασία της Θείας Ευχαριστίας ο π. Βασίλειος υπογράμμισε πως είναι το κέντρο όλης μας της ζωής. Ιδιαιτέρως σημείωσε το πόσο σημαντικός είναι ο τρόπος που επισημαίνουμε τα λάθη στα παιδιά, κάνοντας αναφορά στο λόγο του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου «ποτέ μην χαρακτηρίζεις κάποιον από το λάθος που έκανε».
Τόνισε ότι είναι δύσκολο να κατανοήσουμε με τον νου το μεγάλο Μυστήριο της Εκκλησίας μας, συμπληρώνοντας πως με τον τρόπο που περιγράφονται τα πράγματα στο βιβλίο της κυρίας Κανάβα, μπορούν και οι μεγάλοι να καταλάβουν τα τελούμενα στη Θεία Λατρεία.
Ανέφερε επίσης ότι το κατ’ εικόνα μας χαρίζεται από το Θεό, ενώ για το καθ’ ομοίωση πρέπει να προσπαθήσει ο άνθρωπος, συμπληρώνοντας ότι η πνευματική ζωή είναι μια σκάλα δίχως τέλος.
«Στη Θεία Λειτουργία δεν παρακολουθούμε, αλλά μετέχουμε» υπογράμμισε με έμφαση στη συνέχεια η κα Κανάβα και κάνοντας λόγο για τη συμπεριφορά των παιδιών στο Ναό τόνισε ότι «στο παιδί πρέπει να βάλουμε όρια», αλλά με πολύ όμορφο τρόπο, χωρίς βία και λεκτικές απειλές.
Αναφέρθηκε στους πολύ σημαντικούς και δυνατούς συμβολισμούς της Θείας Λειτουργίας ενώ ο π. Βασίλειος θύμισε με τη σειρά του τα όσα απορρέουν από τη συνομιλία του Κυρίου με τον Νικόδημο αλλά και από τον διάλογο Του με τη Μάρθα λίγο πριν την Ανάσταση του Λαζάρου.
«Έξω από τη Θεία Λειτουργία ο άνθρωπος βασανίζεται», είπε με έμφαση στη συνέχεια ο π. Βασίλειος, τονίζοντας ότι «στη Θεία Λειτουργία ο Χριστός τρέφει τον άνθρωπο και όταν ο άνθρωπος τραφεί από το Χριστό, δεν έχει φοβίες, γιατί έχει μέσα του την Ανάσταση και τη ζωή».
Παραλληλίζοντας τα λεγόμενά του με την οικονομική κρίση, ανέφερε ότι στην Εκκλησία μας έχουμε μία άλλη τράπεζα, την «Αγία Τράπεζα» που είναι ικανή να θρέψει όλο τον κόσμο με την χαρά της Αναστάσεως.
Σημείωσε ότι όλη η ζωή του ανθρώπου γίνεται Θεία Λειτουργία και αναφέρθηκε εκτενώς στους συμβολισμούς της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και στα ωφέλη που αποκομίζουμε για την πνευματική μας ζωή.
Στη συνέχεια η συγγραφέας τόνισε ότι η ομορφιά του βιβλίου είναι να σε πηγαίνει παραπάνω από αυτά που διαβάζεις ενώ υπογράμμισε πως εάν ακουμπήσουμε την ελπίδα μας στο Θεό και τον εμπιστευθούμε, Εκείνος θα μας δείξει το δρόμο «να βγούμε από τον εαυτό μας».
Τέλος η κα Κανάβα επεσήμανε πως τίποτα δεν είναι δικό μας και τίποτα δεν εξαρτάται από εμάς, υπογραμμίζοντας εμφατικά πως «ο Θεός μας Ευλογεί και στην τεχνολογία και παντού και συνεχώς βρίσκεται μέσα μας».
«Όσα ζήσαμε να μην τα κρατήσουμε αποκλειστικά για λόγου μας», αλλά να τα μοιραστούμε με τους άλλους, κατέληξε.
Κώστας Δαντίλης
