Έρχεται η Παναγία να γίνει τείχος και προστασία σήμερα, σε εκείνους που θέλουν να διατηρήσουν την αγνότητα ψυχής και σώματος. Σε δύσκολους καιρούς που τα ήθη αλλάζουν και πλέον η αγνότητα θεωρείται παλαιομοδίτικη τακτική, κάτι παρωχημένο και δυστυχώς ως κάτι το ανώμαλο της εποχής αυτής.
Στην 2η ακολουθία της Δ΄ Στάσεως των Χαιρετισμών που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Παρασκευή 12 Απριλίου, ιερούργησε και μίλησε προς τους πιστούς, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Βουρλάκος, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.
Η ομιλία εντάσσεται στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων «Ευαγγελίστρια 2024».
Στο κήρυγμα του ο π. Νικόλαος, αναφέρθηκε αρχικά στην Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως που προηγήθηκε, όπου η Εκκλησία γνωρίζοντας τον κόπο και τον πνευματικό μας μόχθο, ύψωσε στο κέντρο των Ναών της, τον Τίμιο Σταυρό για να τον ατενίσουμε, να τον προσκυνήσουμε και να πάρουμε κουράγιο.
«Και να ανεβούμε μαζί με τον Χριστό τον προσωπικό μας Γολγοθά, κουβαλώντας τον δικό μας Σταυρό κι εκεί, σταυρωμένοι όπως Εκείνος, θα μπορέσουμε να ατενίσουμε την προσωπική μας ανάσταση μέσα από την Ανάσταση του Χριστού.
Ατενίζουμε τον Σταυρό στο μέσον της Μ. Τεσσαρακοστής, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε φιλότιμα, τον αγώνα κατά των παθών μας, βλέποντας μπροστά μας το Πάθος του Κυρίου. Να πολεμήσουμε τα πάθη μας, με τα οποία μόνο την καταστροφή και την απώλεια μπορούμε να ατενίσουμε κι ας προσκυνήσουμε τα Πάθη του Χριστού, για να μπορέσουμε να ατενίσουμε την Ανάσταση.»
Ο Σταυρός είναι βοηθός σε αυτόν τον αγώνα αλλά δεν είναι ο μόνος βοηθός, επεσήμανε ο π. Νικόλαος. Η Εκκλησία πολύ σοφά, μας έχει έναν άλλο βοηθό, συμπαραστάτη, συνοδοιπόρο και αρωγό σε αυτόν τον πνευματικό μας αγώνα.
Και αυτό το πρόσωπο, είναι η Παναγία, η Μητέρα μας, στην οποία η Εκκλησία έχει αφιερώσει πέντε Παρασκευές της Μ. Τεσσαρακοστής, για να Την υμνούμε, να Την παρακαλούμε και να Την ευχαριστούμε. Χαιρετίζουμε την Παναγία η οποία έγινε η αρχή του κεφαλαίου της σωτηρίας μας.
«Η Παναγία μας οδηγεί τελικά στο Πάθος του Κυρίου, η οποία βίωσε πρώτη απ’ όλους το Πάθος του Υιού Της. Την χαιρετίζουμε για ότι καλό μας έκανε και το μεγαλύτερο καλό, ήταν το αποτέλεσμα της ταπείνωσης Της. Το να δεχτεί ταπεινά, να κατασκηνώσει ο Θεός μέσα στην γαστέρα Της.»
Στη συνέχεια ο π. Νικόλαος επικεντρώθηκε στην Δ’ Στάση των Χαιρετισμών, όπου η Παναγία στον πρώτο Οίκο, παρομοιάζεται σαν τείχος που μας προστατεύει από τις επιδρομές του μισόκαλου διαβόλου, από την προσπάθεια του να λεηλατήσει την ψυχή και το σώμα μας. Κι εμείς πίσω από την Παναγία, με την δική Της μεσιτεία και βοήθεια, πολεμάμε στον δικό μας φιλότιμο πνευματικό αγώνα.
Τα τείχη χωρίζουν και υποδεικνύουν τα όρια μιας πόλης, για να μην μπορεί οποιοσδήποτε να εισέρχεται μέσα απρόσκλητος. Η Παναγία δείχνει τα όρια που πρέπει να έχει ο καθένας μας, ώστε ούτε κι εμείς εύκολα να τα ξεπερνάμε, αλλά και να μην μπορεί και κάποιος να παραβεί αυτά τα όρια.
Ο υμνωδός, συνέχισε ο π. Νικόλαος, αναφέρει την Παναγία ως τείχος των παρθένων, γιατί είναι η Παρθένος την οποία διάλεξε ο Θεός μας για την καθαρότητα της ψυχής Της αλλά και του σώματος Της, για να έρθει και να κατοικήσει μέσα Της.
Είναι η Παρθένος η οποία διατήρησε την παρθενία Της, πριν, κατά και μετά τον τόκο Της και αυτό εικονίζεται στα ιερά εικονίσματα Της, με τα τρία χρυσά αστέρια που φέρει στο ωμοφόριο Της. Αφιέρωσε ότι σπουδαιότερο είχε, την αγνότητα Της, στον Χριστό και μετά την γέννηση Του.
Και όπως είπε ολοκληρώνοντας το κήρυγμα του:
«Έρχεται η Παναγία να γίνει τείχος και προστασία σήμερα, σε εκείνους που θέλουν να διατηρήσουν την αγνότητα ψυχής και σώματος. Σε δύσκολους καιρούς που τα ήθη αλλάζουν και πλέον η αγνότητα θεωρείται παλαιομοδίτικη τακτική, κάτι παρωχημένο και δυστυχώς ως κάτι το ανώμαλο της εποχής αυτής. Και ο υμνωδός βάζει πρώτα εκείνους που θέλουν να διατηρήσουν την παρθενία τους, γιατί το κάνουν όπως η Παναγία, προς δόξα Θεού.
Νομίζω ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ο πρώτος Οίκος της Δ΄ Στάσης των Χαιρετισμών, είναι πιο σύγχρονος και μιλάει πραγματικά στις καρδιές μας.»
