Αποστολή του ήταν η σωτηρία των ανθρώπων. Δεν έκανε ο Παύλος τίποτε, αν η φωνή του Θεού δεν του χάραζε την πορεία και τον σκοπό. Όργανο του ήταν ο λόγος, το κήρυγμα της σωτηρίας.
Ομιλία με θέμα «Παύλος και σωτηρία», πραγματοποίησε ο Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Αεράκης, Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου.
Της ομιλίας, που δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο τη Βηματάρισσα.
Η ομιλία του π. Δανιήλ ήταν επικεντρωμένη στον Απόστολο Παύλο και στο θέμα της σωτηρίας. Περιγράφοντας γεγονότα της αποστολικής ζωής του, που αφορούν στο πρόσωπο του Χριστού, του μοναδικού Σωτήρα του κόσμου.
«Αποστολή του ήταν η σωτηρία των ανθρώπων. Δεν έκανε ο Παύλος τίποτε, αν η φωνή του Θεού δεν του χάραζε την πορεία και τον σκοπό. Όργανο του ήταν ο λόγος, το κήρυγμα της σωτηρίας.»
Ευρισκόμενος στην Αντιόχεια της Πισιδίας, συνάντησε την αποδοκιμασία των ανθρώπων, κυρίως των Ιουδαίων και για άλλη μια φορά τους τόνισε ότι ο Κύριος του εμφανίσθηκε και του είπε ότι τον έχει προορίσει να γίνει το φως της αλήθειας σε όλα τα έθνη, εργαζόμενος για ένα και μόνο πράγμα, την σωτηρία.
Και ο Παύλος σώζει τις ψυχές που είχαν ναυαγήσει στο ψέμα, που είχαν κυκλωθεί από την φωτιά της αμαρτίας, που είχαν δηλητηριαστεί από την πλάνη. Και φυσικά δεν είναι ο ίδιος η σωτηρία, αλλά μόνο ο Χριστός που μας σώζει με το πανάγιο Αίμα Του.
Αλλά, όπως είπε συνεχίζοντας ο π. Δανιήλ:
«Ακούγοντας για την εν Χριστώ σωτηρία, ο νους μας πηγαίνει στην σωτηρία της αιώνιας ψυχής μας και στην αιώνια ζωή. Ο άνθρωπος όμως έχει και ανάγκες για μικρές επίγειες σωτηρίες, τις οποίες δεν τις περιφρονεί ο Θεός.
Υπάρχει μία περίπτωση στις Πράξεις των Αποστόλων, όπου ο Παύλος έσωσε 276 ψυχές από την πείνα, την δίψα, την απελπισία, από το βέβαιο ναυάγιο και τον πνιγμό. Και η μικρή σωτηρία του σώματος, θα γίνει η μεγάλη σωτηρία της ψυχής»
Είναι τόσο αναντικατάστατο το μήνυμα του Ευαγγελίου, ώστε ούτε ντρέπεται, ούτε κουράζεται ο Παύλος για το Ευαγγέλιο. Γνώριζε την υπεροχή και την μοναδική ιδιότητα του Ευαγγελίου, αφού τίποτε άλλο δεν μπορεί να μας σώσει, παρά μόνο το Ευαγγέλιο, ο Χριστός.
Έχει τόση σωστική δύναμη, ώστε όλοι οι άνθρωποι μπορούν να σωθούν. Όλοι έχουν ανάγκη από το μοναδικό φάρμακο σωτηρίας, από το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, αλλά σώζονται μόνο όσοι θέλουν να το δεχτούν.
Προσφέρεται ο Χριστός, χωρίς όμως να καταργεί την ελευθερία του ανθρώπου, τόνισε ο π. Δανιήλ. Η συμβολή του ανθρώπου στην υπόθεση της σωτηρίας του, έγκειται στην προσφορά της ελευθερίας του στην δωρεά του Θεού. Και αυτό το ναι της ελευθερίας του ανθρώπου στην δωρεά του Θεού, λέγεται πίστη. Όλοι έχουν απόλυτη ανάγκη σωτηρίας, αλλά τελικά δεν σώζονται οι δεόμενοι απλώς, αλλά οι αποδεχόμενοι τη σωτηρία δια της πίστεως.
«Ο στόχος είναι η σωτηρία μας, να σωθούμε από την αμαρτία και τον θάνατο. Ο Χριστός με τον σταυρικό θάνατο, την ανάσταση και ανάληψη Του, εξασφάλισε την δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο να σώζεται. Και η δυνατότητα αρχίζει με την πίστη και ολοκληρώνεται με την ομολογία. Με την καρδιά πιστεύουμε στον Χριστό, με το στόμα ομολογούμε αυτήν την πίστη κι έτσι εξασφαλίζουμε την σωτηρία.»
Ο Απόστολος Παύλος επείγεται, συνέχισε ο π. Δανιήλ, γιατί έχει απόλυτη και άμεση προτεραιότητα το θέμα της σωτηρίας μας. Η αγάπη του Θεού είναι το ύψιστο δώρο του ουρανού, το θερμό κήρυγμα της Εκκλησίας και η παραμυθία των αμαρτωλών.
Αλλά την χρησιμοποιεί ο διάβολος για να κοιμίσει τους χριστιανούς, και την μακροθυμία του Θεού, αντί να την εκτιμήσουν ως άμεση πρόσκληση για μετάνοια, την εκλαμβάνουν διαστροφικά και επαναπαύονται. Όταν πέφτουν στη γη τα δάκρυα της μετανοίας, φυτρώνουν λουλούδια σωτηρίας.
Στη ζωή του χριστιανού η λύπη για την αμαρτία δεν είναι απλώς ευλογημένη, είναι σωτήρια. Η κατά Θεόν λύπη για την αμαρτία, επανορθώνει και αγιάζει τα πράγματα. Η λύπη αυτή λέγεται μετάνοια, που όταν είναι έμπρακτη και συνεχής, αποτελεί τον προθάλαμο της χαράς του παραδείσου.
«Όπως είχε ο Παύλος ως λόγο ευαγγελισμού τον Σταυρό του Χριστού, έτσι έχει και την σωτηρία της ψυχής μας. Για να σωθούμε πρέπει να πιστεύσουμε και για να πιστεύσουμε πρέπει να ακούσουμε. Ο θείος λόγος οφείλει να είναι το ευαγγέλιο της σωτηρίας, η ευχάριστη είδηση και πληροφόρηση ότι ο Χριστός είναι ο σωτήρας. Και όποιος πιστεύει στο Ευαγγέλιο της σωτηρίας, αποκτά τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος.»
Εφιστά ο Απόστολος Παύλος την προσοχή των χριστιανών, μιλώντας μάλιστα για φόβο και τρόμο. Το τέλειο θα ήταν να κάνουμε το καλό από αγάπη και μόνο στο Θεό, τόνισε ο π. Δανιήλ. Το τέλειο θα ήταν ο αθλητής να τρέχει μόνο από αγάπη στο άθλημα, αλλά τρέχει και από φόβο μήπως άλλος του πάρει το βραβείο.
Ο χριστιανός είναι αθλητής και στην περίπτωση του δικού του αγώνα, ο κίνδυνος δεν είναι μήπως δεν βγει πρώτος, αλλά μήπως χάνοντας το βραβείο της αιώνιας δόξας, βρεθεί στην αιώνια κόλαση. Οποιοδήποτε ευγενές και άγιο κίνητρο που τον βοηθάει στο να μην απολεσθεί αλλά να δοξασθεί, είναι ευλογημένο από τον Θεό, επεσήμανε.
«Πολύ περισσότερο είναι ευλογημένος ο άγιος φόβος. Αλλοίμονο αν εκμεταλλευθούμε την ανοχή και μακροθυμία του Θεού και γίνουμε αδαείς και επιπόλαιοι. Δεν μας τρομοκρατεί ο Θεός, μας ανέχεται και η ανοχή Του δεν είναι για να κοιμηθούμε, αλλά για να ξυπνήσουμε, είναι ευκαιρία σωτηρίας.»
Ο Παύλος τέλος μιλάει για περιποίηση σωτηρίας. Αντί να ξεσπάσει η δίκαιη οργή της τιμωρίας Του, εκδηλώθηκε η περιποίηση της σωτηρίας Του. Και μάλιστα κατά τον πιο συγκλονιστικό τρόπο, δίνοντας τον Υιό Του τον μονογενή.
Δεν μας προορίζει ο Θεός για την οργή, δηλαδή για την καταδίκη και την τιμωρία. Μας προορίζει για την σωτηρία και ο μόνος δρόμος που υπήρχε για να περάσει η σωτηρία μας, ήταν ο Ιησούς Χριστός.
Και όπως είπε ο π. Δανιήλ ολοκληρώνοντας την ομιλία του:
«Ο Χριστός είναι το πρόσωπο στο οποίο φορτώνονται όλες οι αμαρτίες του κόσμου, αλλά και όλες οι ελπίδες του κόσμου για σωτηρία. Χωρίς Χριστό απελπισία. Χωρίς Χριστό κλειστός ο δρόμος της σωτηρίας. Με τον Χριστό αντικρίζεις ήλιο και ελπίδα, ζωή και ουρανό, την αγκαλιά της σωτηρίας.».
