Με την χάρη του Αγίου Πνεύματος που είχε μέσα στην καρδιά του, ανεδείχθη ένας φωτεινός αστέρας και ένας οδοδείκτης προς την βασιλεία των ουρανών. Έτσι διήλθε όλη του την ζωή, μέσα από θλίψεις και κακουχίες, όπως όλοι οι άγιοι, αλλά μέσα στην καρδιά του έκρυβε μία μεγάλη μυστική χαρά.
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Τρίτη 21 Νοεμβρίου (Αρχίππου, Φιλήμονος, Ονησίμου αποστόλων, Κικιλίας μάρτυρος και των συν αυτή, Κλήμεντος και Σισινίου ιερομαρτύρων, Ιακώβου οσίου του εν Ευβοία του νέου ασκητού), στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στην οποία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Αρχιμανδρίτης π. Αχίλλειος Τσούτσουρας, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης, Αγρικίου και Πύλης.
Όπως είπε ο π. Αχίλλειος στο κήρυγμα του, μέσα στην χαρά της μεγάλης θεομητορικής εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, συνεορτάζουμε ένα νέο ασκητή της πίστεως μας, που πολλοί άνθρωποι της εποχής μας γνώρισαν και βάδισαν μαζί του.
Τον μεγάλο ασκητή, τον όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη, τον «με συγχωρείτε» στην επωνυμία του, το νέο ασκητή της Εύβοιας. Και η μνήμη του μας δίνει πολλά μηνύματα για την δική μας σωτηρία και τον αγιασμό μας.
Όπως λένε οι βιογράφοι του και τα πνευματικά του παιδιά, ο όσιος Ιάκωβος υπήρξε άγιος από την επίγεια ακόμη ζωή, δράση και πολιτεία του. Από μικρό παιδί, με όλες τις κακουχίες και ταλαιπωρίες του, καθώς ήρθε πρόσφυγας από την Μ. Ασία, λάτρευε τον Θεό.
Και έψαχνε, εκεί που ήταν φιλοξενούμενος κάθε φορά, να βρει ένα μικρό ναό, παρεκκλήσι ή εικονοστάσι. Και αν δεν έβρισκε, ύψωνε τα χέρια του στον ουρανό για να προσεύχεται και να επικοινωνεί με τον Θεό, όπως τον δίδαξαν οι ευσεβείς γονείς του και το πνευματικό του περιβάλλον.
Ήταν πολύ μικρός όταν ήρθε στην πόλη του Πειραιά πρόσφυγας και φιλοξενήθηκε σε διάφορα μέρη στη συνέχεια. Ήταν πολύ γενναίος και δυνατός, οπλισμένος με την χάρη του Θεού, γιατί από μικρό παιδί ήταν συνειδητό μέλος της Εκκλησίας.
Πολλά βράδια περνούσε και στο σπίτι του και στο ναό, κάνοντας πολλές μετάνοιες και εκζητώντας το άπειρο έλεος του Θεού. Και όλη η βιωτή του, ήταν μία βιωτή συγγνώμης, οσιακή κατά πάντα και δια πάντα.
Μετά την στρατιωτική του θητεία, έτοιμος πια, ανεχώρησε για το μοναστήρι. Και ενώ ήθελε να μεταβεί στους Αγίους Τόπους, ο Κύριος τον οδήγησε στην μάνδρα του οσίου Δαυίδ του Γέροντος στην Εύβοια. Στο ξακουστό και περίφημο αυτό μοναστήρι, όπου όπως έλεγε ο ίδιος ο όσιος Ιάκωβος, κι εκεί συνάντησε δυσκολίες.
«Αλλά ο άγιος γίνεται σήμερα παράδειγμα και μας λέει ότι θα τις ξεπερνούμε τις δυσκολίες. Και δεν είναι τα προβλήματα για να μας εξοντώνουν και να ταλαιπωρούμαστε, αλλά είναι για να παίρνουμε δύναμη και να βγαίνουμε δυνατότεροι, να τα προσπερνάμε όλα και να συνεχίζουμε μπροστά.»
Αυτό έκανε και ο άγιος Ιάκωβος, συνέχισε ο π. Αχίλλειος, και επετέλεσε ένα πολύ μεγάλο έργο στην Ιερά Μονή, τέτοιο που τα μεγαλύτερα πνεύματα και οι επιστήμονες της εποχής του, οι μοναχοί και οι κοσμικοί, αναγνώριζαν ότι είχαν έναν άγιο ανάμεσα τους να κινείται, να αποκαλύπτει τον Θεό στους ανθρώπους και να κρατάει ζωντανή την πίστη μέσα στις καρδιές τους.
Πολλά θαύματα συντελέσθηκαν από την επίγειο ακόμη παρουσία του και είναι καταγεγραμμένα, μετά δε την οσιακή του κοίμηση είχε πολλά θαυμαστά σημεία, σε κάποια από τα οποία αναφέρθηκε στην συνέχεια ο π. Αχίλλειος στο κήρυγμα του.
Στο πρόσωπο του οσίου συγκεντρώνονται πάρα πολλά στοιχεία, αλλά το βασικότερο, που τονίζει και η ασματική του ακολουθία, είναι η άσκηση. Και ίσως αυτή η άσκηση και η κακοπάθεια, όπως επεσήμανε ο π. Αχίλλειος, να τον έκαναν τόσο πολύ χαριτωμένο στον Θεό και στους ανθρώπους.
«Με την χάρη του Αγίου Πνεύματος που είχε μέσα στην καρδιά του, ανεδείχθη ένας φωτεινός αστέρας και ένας οδοδείκτης προς την βασιλεία των ουρανών. Έτσι διήλθε όλη του την ζωή, μέσα από θλίψεις και κακουχίες, όπως όλοι οι άγιοι, αλλά μέσα στην καρδιά του έκρυβε μία μεγάλη μυστική χαρά.
Στερήθηκε πολλά για να κερδίσει περισσότερα. Η άσκηση στο πρόσωπο του οσίου Ιακώβου και όλων των αγίων μας, με ότι υπέμειναν, είναι ένας τρόπος ζωής. Είναι μία πορεία αναζήτησης, μία αιώνια προοπτική. Ασκούμαστε, αγωνιζόμαστε, ταλαιπωρούμαστε, για να μεταβούμε εκεί όπου είναι η άνεση, στην αιώνια βασιλεία του Θεού.»
