Ότι κι αν πει κανείς για τον άγιο Νεκτάριο θα είναι πολύ λίγα φτωχά και ανεπαρκή. Πρόκειται για μία τεράστια προσωπικότητα, που άφησε το στίγμα του, όχι μονάχα στη ζωή της Εκκλησίας, αλλά στη σύγχρονη πραγματικότητα αυτού του έθνους.
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου, (Νεκταρίου Πενταπόλεως του εν Αιγίνη), στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στην οποία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Αρχιμανδρίτης π. Συμεών Βενετσιάνος, κληρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Η αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» .
Αν υπάρχει μία ευχή που απευθύνεται προς τον Θεό, είπε ξεκινώντας το κήρυγμα του ο π. Συμεών, είναι, ο 21ος αιώνας να αναδείξει και αυτός μεγάλα αναστήματα, πνευματικές και αγιασμένες μορφές, έτσι όπως ανέδειξε και ο προηγούμενος αιώνας.
Γιατί ο 20ος αιώνας δεν θα μείνει στην ιστορία μόνο για τα μεγάλα του επιτεύγματα ή τα μεγάλα δεινά που συσσώρευσε στην ανθρωπότητα, αλλά για τους ανθρώπους της Εκκλησίας θα μείνει και για τις μεγάλες προσωπικότητες, τις αγιασμένες μορφές που ανέδειξε.
«Στην χορεία αυτή ιστορικά ο πρώτος είναι ο άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως, ο θαυματουργός, ο Επίσκοπος, ο πατέρας, ο όσιος, ο μάρτυρας, ο ομολογητής της πίστεως μας.
Ότι κι αν πει κανείς για τον άγιο Νεκτάριο θα είναι πολύ λίγα φτωχά και ανεπαρκή. Πρόκειται για μία τεράστια προσωπικότητα, που άφησε το στίγμα του, όχι μονάχα στη ζωή της Εκκλησίας, αλλά στη σύγχρονη πραγματικότητα αυτού του έθνους.»
Κι επειδή ακριβώς ότι κι αν ειπωθεί είναι φτωχό και ανεπαρκές για την τεράστια προσωπικότητα του, ο π. Συμεών επέλεξε να μην μιλήσει για τον άγιο, αλλά να «μιλήσει» ο ίδιος ο άγιος μέσα από τα κείμενα του, που τόσα πολλά βίωσε και γι’ αυτό τόσα πολλά μπόρεσε να κηρύξει και να συγγράψει. Από τα έργα του αυτά, ο φωτεινός διδάσκαλος, ο πνευματικός πατέρας, μπορεί να κοσμήσει και να αναγορεύσει και τον δικό μας πνευματικό αγώνα και την δική μας πνευματική πορεία.
Σταχυολογώντας μεταξύ άλλων από κείμενα του αγίου Νεκταρίου που επέλεξε ο π. Συμεών, θα μας πει ο άγιος σε κάθε στιγμή της ζωής μας:
… Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Ας προσέξουμε μήπως για χάρη της παρούσας ζωής στερηθούμε την μέλλουσα, μήπως από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες αμελήσουμε τον σκοπό της ζωής μας…
Η νηστεία, η αγρυπνία, η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τους επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας, αλλά αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε τον σκοπό…
Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο μέσα στην καρδιά σας κι όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού. Αλλά για να Τον βρείτε, ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα γιατί ο Κύριος βδελύσσεται τους υπερήφανους, ενώ αγαπάει κι επισκέπτεται τους ταπεινούς στην καρδιά…
Μην απελπίζεστε αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες. Πολλές απ’ αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από την συνήθεια. Με την πάροδο του χρόνου όμως και με την επιμέλεια, νικιούνται. Τίποτα να μην σας απελπίζει…
Σας συνιστώ να έχετε σε όλα διάκριση και φρόνηση. Να αποφεύγετε τα άκρα. Οι αυστηρότητες συμβαδίζουν με τα μέτρα της αρετής… Μην τεντώνετε περισσότερο από το μέτρο τη χορδή. Να ξέρετε ότι ο Θεός δεν εκβιάζεται στις δωρεές Του. Δίνει όταν αυτός θέλει. Ότι παίρνουμε, το παίρνουμε δωρεάν από το θείο έλεος… Όποιος επιζητεί θεία χαρίσματα και υψηλές θεωρίες, ενώ είναι ακόμα φορτωμένος με πάθη, αυτός σαν ανόητος και υπερήφανος πλανιέται…
Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα στη θέληση σας. Μια τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέξτε τον εγωισμό που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος…
Η υπερβολική θλίψη για όλα, είναι του πειρασμού… Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας την χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει το φαρμάκι του…
Αναθέστε όλες τις φροντίδες σας στον Θεό. Εκείνος προνοεί για εσάς… Μη νομίζετε ότι επειδή ο πόθος σας είναι άγιος, έχετε δικαίωμα να παραπονείστε όταν οι προσευχές σας δεν εισακούονται. Ο Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπους που εσείς δεν γνωρίζετε. Να ειρηνεύετε λοιπόν και να επικαλείσθε τον Θεό…
Το κύριο έργο του ανθρώπου είναι η προσευχή. Αυτό είναι το έργο που του αρμόζει… Ως εικόνα του Θεού που είναι λαχταράει για τον Θεό και τρέχει με πόθο να ανυψωθεί προς Αυτόν. Με την προσευχή και την υμνωδία ευφραίνεται… Ο Θεός ευαρεστείται στις προσευχές εκείνες που προσφέρονται με τον πρέποντα τρόπο, δηλαδή με συναίσθηση της ατέλειας και της αναξιότητας μας…
Με τη σταχυολόγηση αυτή ο π. Συμεών έδωσε μια μικρή μόνο γεύση, γιατί ο άγιος Νεκτάριος είναι τόσο μεγάλος και αγαπητός άγιος, γιατί έζησε τον Θεό και μπόρεσε να μας μιλήσει για τον Θεό. Γιατί έζησε τον πνευματικό αγώνα, την προσευχή, την κάθαρση από τα πάθη, την κοινωνία με τον Θεό. Γι’ αυτό κι εκείνος μπορεί να μας μιλήσει για όλα ετούτα τα πολύ σημαντικά για τη ζωή μας.
Και κλείνοντας το κήρυγμα του τόνισε:
«Να προσκυνήσουμε και να ατενίσουμε τη ζωή του, να πάρουμε τα λόγια του σας ιερή παρακαταθήκη και να τα θεωρήσουμε σαν μια τίμια λειψανοθήκη και να τα ασπαστούμε. Να τα κρατήσουμε μέσα στην καρδιά μας και να τα εφαρμόσουμε στη ζωή μας.
Γιατί ο σκοπός και της δικής μας πορείας, είναι ακριβώς ο ίδιος, με τον σκοπό που είχε και η ζωή του αγίου Νεκταρίου. Δηλαδή να αγαπήσουμε τον Θεό με όλη την δύναμη της ψυχής μας και να φτάσουμε μέχρι την αγιότητα.»
