Να γεμίσουμε την ψυχή μας με Χριστό, μας συμβουλεύει ο άγιος, με θείο έρωτα, με χαρά. Η χαρά του Χριστού θα μας γιατρέψει από τη στενοχώρια, την λύπη, που μας προξενεί η αμαρτία και τα πάθη. Αυτός είναι ο θείος έρωτας, που μας κάνει ναό του Αγίου Πνεύματος και τότε θα έχουμε μέσα μας χαρά, που τόσο λείπει από την εποχή μας.
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου, (Αββακούμ προφήτου, Θεοφίλου οσίου, Πορφυρίου οσίου του Καυσοκαλυβίτου), στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στην οποία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Αντώνιος Ρουμελιώτης, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών.
Η αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».
Ο π. Αντώνιος, με αφορμή την μνήμη του αγίου Πορφυρίου, αναφέρθηκε στην ομιλία του κατά την διάρκεια της ιεράς αγρυπνίας, σε κάποιες από τις διδαχές του.
Ο άγιος Πορφύριος λοιπόν, μας διδάσκει ότι ο αγιασμός, δεν είναι ακατόρθωτο πράγμα, αλλά εύκολο, φτάνει να αποκτήσουμε ταπείνωση και αγάπη. Αν θέλουμε, μπορούμε να αγιάσουμε και μέσα στην Ομόνοια.
Ταπείνωση είναι να βρει ο άνθρωπος τον εαυτό του και να ησυχάσει, και από τον λοξό δρόμο που πάει, να βρει το μονοπάτι που οδηγεί στον Θεό, στην θέωση. Και η αγάπη είναι ο Χριστός, όχι όμως ένας αφηρημένος Χριστός, αλλά ο μεσσίας.
«Πόσο αγαπάς την Παρθένο Μαριάμ; Όσο τη αγαπάς, τόσο σου δείχνει πόσο λάθος είσαι. Και δεν απογοητεύεσαι, αλλά διορθώνεσαι με την ταπείνωση. Και η ταπείνωση είναι όμορφη, είναι εύγευστη.
Η μετάνοια και η ταπείνωση, δεν είναι ένας μαγικός τρόπος, αλλά είναι επίγνωση. Και η επίγνωση είναι σοβαρό θέμα, γιατί πρέπει να παλέψει ο άνθρωπος με τον κακό του εαυτό για να συναντήσει τον συνάνθρωπο του.»
Ο σκοπός μας, όπως μας λέει ο άγιος Πορφύριος, δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί, ενώ με την κατανόηση και την βοήθεια, μπορεί να σωθεί.
Κατανόηση, όπως εξήγησε ο π. Αντώνιος, σημαίνει να αντιληφθούμε και να μπούμε στην θέση του άλλου, δηλαδή να μιμηθούμε τον Ιησού Χριστό που έδειξε κατανόηση στην πτώση.
Πάσχουμε από τους θρησκευτικούς ανθρώπους, συνέχισε, ενώ ο εκκλησιαστικός άνθρωπος έχει κατανόηση, αγαθότητα, ιλαρότητα. Βλέπει την πτώση του άλλου και νιώθει ότι έπεσε και ο ίδιος. Σκεπάζει τον άλλον, τον αγκαλιάζει, όπως ο πατέρας αγκάλιασε τον άσωτο γιό του.
Συνεχίζοντας ο άγιος, μας διδάσκει ότι η μεγάλη λύπη και στενοχώρια, δεν είναι από τον Θεό, αλλά είναι παγίδα του διαβόλου για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην απόγνωση.
«Να γεμίσουμε την ψυχή μας με Χριστό, μας συμβουλεύει ο άγιος, με θείο έρωτα, με χαρά. Η χαρά του Χριστού θα μας γιατρέψει από τη στενοχώρια, την λύπη, που μας προξενεί η αμαρτία και τα πάθη, όπως το μίσος, η βλασφημία, η αισχρολογία, η συκοφαντία, η πορνεία. Αυτός είναι ο θείος έρωτας, που μας κάνει ναό του Αγίου Πνεύματος και τότε θα έχουμε μέσα μας χαρά, που τόσο λείπει από την εποχή μας.»
Δεν πρέπει να πολεμούν οι άνθρωποι τα παιδιά τους, όπως συμβουλεύει ο άγιος, αλλά τον σατανά που τα πολεμά. Να τους λένε λίγα λόγια και να κάνουν πολύ προσευχή.
Ο άγιος Πορφύριος ήταν, όπως όλοι οι άγιοι, ελεήμων και όποιος αγαπάει προσφέρει και στηρίζει από το υστέρημα του και αγιάζεται από το υστέρημα του.
Αυτό το έκανε ο άγιος σε καθημερινή βάση στην Πολυκλινική Αθηνών όπου πήγαιναν σ’ εκείνον διάφοροι άνθρωποι. Ο άνθρωπος που αγαπά, εφευρίσκει τρόπους για να μπορεί να δίνει την αγάπη του και αυτή η αγάπη είναι έλεος.
Και όπως είπε ο π. Αντώνιος κλείνοντας:
«Είσαστε πλούσιοι σφόδρα, έχετε χαρίσματα, προτερήματα, που τα δανείζετε, που τα χρησιμοποιείτε, που τα προσφέρετε, πως και γιατί; Όποιος κι αν είσαι, ότι κι αν είσαι, μπορείς να δώσεις. Μάθε να δίνεις και να μιλάς στην Παναγία, τους αγίους και τον γλυκύτατο μας Ιησού Χριστό.»
