Μετεωρισμοί άσκοποι μόνο ως δικαιολογία για να μην κάνουμε τίποτα, για να ματώσουμε σώμα και ψυχή ζητώντας να κοινωνήσουμε την αλήθεια και να συναντηθούμε με το θείο. Ένας αιθεροδρόμος νους που μένει στα συννεφάκια και δεν κατεβαίνει από εκεί με τίποτα.
Ομιλία με θέμα «Ραθυμοτόκοι λογισμοί και ρεμβασμοί άσκοποι», πραγματοποίησε ο Αρχιμανδρίτης π. Διονύσιος Κατερίνας, κληρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου.
Της ομιλίας, που δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο τη Βηματάρισσα.
Επεξηγώντας τους όρους που συνθέτουν το θέμα της ομιλίας του, ο π. Διονύσιος σημείωσε πως ραθυμοτόκοι, είναι αυτοί που γεννούν την ραθυμία, την τεμπελιά, την πνευματική ραστώνη. Λογισμοί που γεννούν μία παθητική θεώρηση της ζωής και των περί αυτής πραγμάτων.
Η οκνηρή, νωθρή και επιπόλαιη σκέψη και λογισμός, οδηγεί τον άνθρωπο στο να απεμπολίζει κάθε βιοτική μέριμνα, κάθε φροντίδα για πνευματική πρόοδο και τον κατευθύνει σε περιπλανήσεις και ανησυχίες του και άσκοπες ονειροπολήσεις.
Ρέμβομαι, εξήγησε, σημαίνει περιφέρομαι, περιπλανιέμαι και περιτριγυρίζω και αυτά τα κάνω άσκοπα, χωρίς συγκεκριμένο στόχο και νόημα. Με μια αίσθηση αυτοπαραδόσεως στην αμαρτωλή απάθεια, σε αυτό που με μια φράση πλέον γνωρίζει ο κόσμος ως «η ζωή του καναπέ».
«Αυτή η αδράνεια ψυχής είναι πολύ επικίνδυνη, διότι εάν μας βαλτώσει πνευματικά, θα γίνει εμπόδιο για την σωτηρία μας. Είναι ένα παραλογισμός αρνητισμού σε οποιαδήποτε ενέργεια θα μας βγάλει από τον ρόγχο του υπνώττοντος και ληθαργούντος εαυτού μας.
Και όποιοι αφιέρωσαν τα χρόνια τους στην υπηρεσία αυτού του αρνητισμού, δεν θα μάθουν ποτέ τι είναι το θετικό σε αυτήν την ζωή.»
Ο άνθρωπος που διακατέχεται από ραθυμότοκους λογισμούς και άσκοπους ρεμβασμούς, συνέχισε ο π. Διονύσιος, παρουσιάζει μία εξώκοσμη εικόνα, που έχει και σωματικές επιπλοκές. Εφόσον ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική οντότητα και ενότητα, οι πνευματικές καταστάσεις επηρεάζουν τις σωματικές λειτουργίες.
Κάτι συναισθηματικό που νιώθει ο άνθρωπος έχει αντίκτυπο στο σώμα και το αποκαλύπτει. Το σώμα του βγάζει μια σπαρακτική παράκληση, ότι έχει αφήσει την ψυχή του βυθισμένη σε ραθυμότοκους λογισμούς και ρεμβασμούς άσκοπους. Γι’ αυτό όποιος έχει νοσήσει από την αρρώστια τους, αισθάνεται τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν.
«Μετεωρισμοί άσκοποι μόνο ως δικαιολογία για να μην κάνουμε τίποτα, για να ματώσουμε σώμα και ψυχή ζητώντας να κοινωνήσουμε την αλήθεια και να συναντηθούμε με το θείο. Ένας αιθεροδρόμος νους που μένει στα συννεφάκια και δεν κατεβαίνει από εκεί με τίποτα.
Καθισμένοι συνεχώς μπροστά σ’ ένα χαζοκούτι, μαζεύονται στο μυαλό μας πληροφορίες ανούσιες, σαν ένας πολυμορφικός ψηφιακός δίσκος που έχει μέσα όλες τις άχρηστες σκέψεις και λογισμούς, αλλά λείπει το μηχάνημα που θα τα αναγνωρίσει για να ελευθερώσει τις πληροφορίες του.»
Και μετά από όλα αυτά, τόνισε ο π. Διονύσιος, έχουμε το θράσος να αναρωτιόμαστε γιατί γίναμε έτσι. Και να πέφτουμε σε πράξεις απραξίας, που κάνουν κακό σε εμάς και στους γύρω μας.
Όταν ο νους είναι πελαγωμένος σε ραθυμότοκους λογισμούς και ρεμβασμούς άσκοπους, δεν μπορεί να ενστερνιστεί τα σοφά λόγια των αγίων, που μας λένε πως όταν αμαρτήσει ο άνθρωπος να μην κατακρίνει την πράξη, αλλά τον λογισμό. Γιατί εάν δεν προέτρεχε ο νους δεν θα ακολουθούσε το σώμα.
Και έρχεται ο πειρασμός και λέει στον άνθρωπο, δια των λογισμών, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να αλλάξει τον κόσμο, είναι ανίσχυρος, και σε έναν κόσμο που συμβαίνουν τόσα κακά, είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης, με τα δικά του προβλήματα και δυσκολίες.
Για να απαντήσουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, να αποφεύγουμε τις κακίες, να επιδιώκουμε την αρετή και να ευχόμαστε να μην βρεθούμε ποτέ σε πειρασμό. Και αν κάποτε πέσουμε, να μην απογοητευόμαστε, ούτε να δυσανασχετούμε, γιατί όλα τα λεγόμενα κακά, είναι όπλα αρετής σε όσους τα χρησιμοποιούν όπως πρέπει.
Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι, οι ψευδοφιλόσοφοι, όπως τους χαρακτήρισε ο π. Διονύσιος, που δηλώνουν ότι συμβάλλουν με την σκέψη τους. Και μαζί και οι ψευδοευσεβείς, με δήθεν φιλόθεη διάθεση, που διακηρύσσουν πως ότι σκέφτεται ο άνθρωπος από τον ουρανό και κάτω είναι μάταιο κι εκείνοι σκέφτονται μόνο τον ουρανό. Αλλά ο ουρανός θέλει συζυγία και συσχέτιση και συστοιχία λόγων σκέψεων και έργων.
«Η στάση μας αυτή είναι στην ουσία ένας θεωρητικός υλισμός, μια καλυμμένη ειδωλολατρεία. Και με τους ραθυμότοκους λογισμούς και τους άσκοπους ρεμβασμούς, σκοτώνουμε τον εαυτό μας.
Αν το διαπιστώσουμε αυτό πρέπει να αναρωτηθούμε, αν αγαπάμε τον εαυτό μας. Αν πάρουμε θετική απάντηση, τότε αφού χάσαμε αυτό που αγαπήσαμε, πρέπει να το πενθήσουμε και να το κλάψουμε.»
Και αφού τα κάνουμε όλα αυτά και μετανοήσουμε, προχώρησε τον λόγο του, να μοιραστούμε τον πόνο μας στην εξομολόγηση, αλλιώς θα γίνει δηλητήριο και θα μας πνίξει. Κι εκεί στο πετραχήλι του Πνευματικού, θα δώσει ο Θεός μυστικούς τρόπους να αναστήσουμε τον εαυτό μας, με την χάρη των αγίων Μυστηρίων. Μέσα στο εξομολογητήριο, θα ξανασυναντηθούμε με τον αναστημένο εαυτό μας.
Η Εκκλησία μας υπενθυμίζει τους τρόπους που έδωσε ο Θεός μέσα στην σοφία των φιλοσόφων, όπου Εκείνος έσπειρε με τον προσπερματικό λόγο Του στις ψυχές τους και έβαλε στα στόματα τους για να μας προετοιμάσει για την έλευση Του. Καθώς και τους λόγους των αγίων Πατέρων, που προετοιμάζουν την ένδοξη επάνοδο Του.
Και κλείνοντας την ομιλία του, ο π. Διονύσιος, σημείωσε:
«Αφού μετανοήσουμε και μάθουμε τον Κριτή, τότε ο Χριστός θα γίνει η επανόρθωση για όσους έπεσαν, η παρηγοριά για όσους πενθούν, η ανάπαυση όσων κοπιάζουν, η δικαίωση των αδικημένων, η λύτρωση των απελπισμένων, η ένωση όσων χωρίστηκαν, η γαλήνη όσων έχουν βρεθεί σε τρικυμία.
Η φωτιστική εκείνη χάρις Του, θα διώξει τα σκοτάδια των ραθυμοτόκων λογισμών και των ασκόπων ρεμβασμών.»
