Να αγαπήσουμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, να ζητάμε τον Ίδιον κι όχι κάτι από Εκείνον. Αυτό έκαναν οι άγιοι, που ήταν σαν κι εμάς αμαρτωλοί άνθρωποι, αλλά δεν έμειναν εκεί. Μετανόησαν κι έγιναν πρώην αμαρτωλοί.
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου (Αρτεμίου μεγαλομάρτυρος, Ματρώνης οσίας, Γερασίμου οσίου του εν Κεφαλληνία), στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στην οποία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Αντώνιος Χρήστου, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης & Βάρης.
Η αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» και μεταδόθηκαν από το κανάλι του προγράμματος στο YouTube.
Ο π. Αντώνιος, αναφέρθηκε στην ομιλία του στον βίο των τριών αγίων που εορτάζει η Εκκλησία την ημέρα αυτή. Γιατί, όπως σημείωσε, οι άγιοι της Εκκλησίας, είναι το ζωντανό Ευαγγέλιο, οι οποίοι όχι μόνο έμαθαν, αλλά κυρίως εφάρμοσαν στην ζωή τους.
Ο άγιος Αρτέμιος γεννήθηκε κοντά στη Βασιλεύουσα, συνδέθηκε με τον Μ. Κωνσταντίνο, ο οποίος εκτίμησε τα χαρίσματα του. Ο άγιος Αρτέμιος ήταν ευγενικής καταγωγής με αποτέλεσμα να πάρει μεγάλη μόρφωση, κυρίως όμως διακρινόταν για το χριστιανικό του ήθος.
Ο Μ. Κωνσταντίνος του έδωσε το αξίωμα του δούκα και τον έκανε διοικητή της μεγάλης πόλεως της Αλεξανδρείας, όπου διοίκησε με φόβο Θεού, δικαιοσύνη και αφοσίωση.
Μετά την κοίμηση του Μ. Κωνσταντίνου, τα πράγματα άλλαξαν και αργότερα ανέλαβε ο Ιουλιανός ο παραβάτης, που ήθελε να αναστηλώσει τα είδωλα. Όταν ο αυτοκράτορας πήγε στην Αντιόχεια και προσπάθησε να αλλάξει το φρόνημα των χριστιανών, ο άγιος πήγε κι εκείνος και ομολόγησε τον Χριστό, ενώπιον όλων, ντροπιάζοντας τον Ιουλιανό. Υπέστη φρικτά βασανιστήρια δημόσια, με πολύ υπομονή και καρτερία. Στο μπουντρούμι που τον έριξαν, εμφανίστηκε ο Χριστός και τον θεράπευσε από τις πολλές πληγές που είχε.
Ο δήμιος τον οδήγησε στον αυτοκράτορα όπου και ο άγιος ομολόγησε την ευεργεσία που δέχθηκε από τον Χριστό, με αποτέλεσμα να υποστεί ακόμη πιο φρικτά βασανιστήρια και στο τέλος τον αποκεφάλισαν.
Η αγία Ματρώνα η Χιοπολίτιδα, γεννήθηκε στη Χίο, γόνος μίας επιφανούς και εύρωστης οικονομικά οικογένειας. Ήθελε με πόθο να γίνει μοναχή, όμως οι γονείς ήθελαν να την παντρέψουν κι έτσι αναγκάστηκε να φύγει πηγαίνοντας σε ένα ασκητήριο.
Οι γονείς την έφεραν ξανά πίσω, αλλά με την πάροδο του χρόνου κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να αλλάξουν το φρόνημα της. Όταν κοιμήθηκαν, μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς.
Πήγε στην πόλη της Χίου, κοντά σε μία χήρα με δύο κόρες, που είχε αρνηθεί τα εγκόσμια και είχε γίνει μοναχή. Εκεί έκανε υπακοή η αγία και μετά από δοκιμασία, έγινε μοναχή. Όταν κοιμήθηκε η ηγουμένη, όλες οι αδελφές παμψηφεί, ανέδειξαν την αγία, ηγουμένη, όπου με πολύ φόβο Κυρίου οδηγούσε τις μοναχές.
Όταν πήγαν κάποιοι βάρβαροι, που λήστευαν τα μοναστήρια, και κάποιος ήθελε να βιάσει μία από τις μοναχές, η αγία προσευχήθηκε και ο άνθρωπος αυτός πέθανε επί τόπου. Πήγε πάνω στο σώμα του, προσευχήθηκε στον Θεό και ο άνθρωπος αυτός αναστήθηκε. Μπροστά σε αυτό το θαύμα, οι σύντροφοί του δεν πείραξαν το μοναστήρι κι έφυγαν μακριά.
Με την πάροδο των χρόνων η αγία κοιμήθηκε και είναι μία από τους πολιούχους του νησιού της Χίου.
Ο όσιος Γεράσιμος γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας, όπου είχε ευγενική καταγωγή, αλλά από μικρός προστάτευε τους αδυνάτους συμμαθητές του. Όταν μεγάλωσε πήγε στη Ζάκυνθο για περαιτέρω μόρφωση, και αργότερα πηγαίνει στο Άγιο Όρος όπου έγινε μοναχός.
Δεν έμεινε πολύ και πήγε στη συνέχεια στους Αγίους Τόπους, όπου προσκύνησε όλα τα θεοβάδιστα προσκυνήματα και για ένα χρόνο έγινε ο νεωκόρος του Παναγίου Τάφου.
Συνδέθηκε με τον Πατριάρχη Γερμανό όπου τον χειροτόνησε Διάκονο και αργότερα Πρεσβύτερο. Διακόνησε για δέκα χρόνια τον Πατριάρχη και στη συνέχεια επέστρεψε στη Ζάκυνθο και στη συνέχεια στην Κεφαλλονιά.
Στην περιοχή των Ομαλών, ανακαίνισε εκ βάθρων έναν εγκαταλελειμμένο ναό και τον έκανε γυναικείο μοναστήρι, όπου 23 μοναχές έκαναν υπακοή στον άγιο.
Έκανε πολλά θαύματα και εν ζωή, κυρίως όμως μετά την κοίμηση του. Δύο χρόνια μετά την κοίμηση του, έγινε η ανακομιδή του λειψάνου του, όπου βρέθηκε άφθαρτο, και από τότε έγινε το σημείο αναφοράς σε όλο το νησί.
Κλείνοντας την αναφορά στους τρεις αγίους, ο π. Αντώνιος τόνισε:
«Αν τα κατάφεραν αυτοί, μπορούμε κι εμείς. Αυτό είναι το νόημα, ότι έχουμε πρότυπα. Η Εκκλησία τοποθετεί τους αγίους λίγο πιο πάνω από εμάς, τους έχουμε κοντά μας, να καταλάβουμε ότι ήταν άνθρωποι σαν κι εμάς, με πολλές δυσκολίες. Κι όμως έμειναν ανίκητοι κοντά στον Χριστό, τον Οποίον αγάπησαν.
Να αγαπήσουμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, να ζητάμε τον Ίδιον κι όχι κάτι από Εκείνον. Δεν μπορεί να γίνει κανείς ελεύθερος, αν δεν γίνει πραγματικά δούλος του Χριστού. Αυτό έκαναν οι άγιοι, που ήταν σαν κι εμάς αμαρτωλοί άνθρωποι, αλλά δεν έμειναν εκεί. Μετανόησαν κι έγιναν πρώην αμαρτωλοί.»
