Η Θεοτόκος είναι ο πρώτος άνθρωπος, μετά τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, που εισήλθε όχι απλώς στην πρόγευση του Παραδείσου, όπως όλοι οι Άγιοι και οι καθαροί τη καρδία, αλλά στην Βασιλεία των Ουρανών.
Με εκκλησιαστική λαμπρότητα και κατάνυξη, εορτάσθηκε η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.
Την Κυριακή 14 Αυγούστου, παραμονή της εορτής, τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός και εψάλησαν τα Εγκώμια της Υπεραγίας Θεοτόκου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ.
Ακολούθως, πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση του Ιερού Επιταφίου της Παναγίας και στη συνέχεια τελέσθηκε η ακολουθία του Μικρού Παρακλητικού Κανόνος και ακολούθησε Ιερά Αγρυπνία.
Την Δευτέρα 15 Αυγούστου, ημέρα της εορτής, το πρωί τελέσθηκε ο Όρθρος και η πανηγυρική θεία Λειτουργία, ενώ το απόγευμα θα τελεσθούν ο μεθέορτος Εσπερινός και η Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
Στον λόγο του, κατά την διάρκεια του Μεγάλου Εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, αναφέρθηκε καταρχήν στον πανήγυρίζοντα Ιερό Ναό, ο οποίος ανηγέρθη «για να θεραπεύει τις πνευματικές, λατρευτικές και ποιμαντικές ανάγκες των πανελλήνων οι οποίοι είχαν, έχουν και θα έχουν ως ιερό τους όραμα την προσκύνηση της παναγίας Εικόνος της Υπεραγίας Θεοτόκου» που βρίσκεται στο Ιερό Νησί της Τήνου, όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Σεβασμιώτατος.
Κατά την διάρκεια του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην προστασία της Παναγίας στο Έθνος και τους αγώνες μας, στην εμφάνισή της, σωματικώς, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς το έτος 1929, αλλά και στην προστασία που παρέχει στην ζωή μας.
«Αυτός ο Ναός ανηγέρθη διότι την εποχή εκείνη ήταν δυσχερής η ναυσιπλοΐα και δεν υπήρχαν τα σύγχρονα μέσα για την επιτέλεση του ιερού προσκυνήματος στην Παναγία της Τήνου, η οποία, όπως γνωρίζουμε ιστορικά, υπήρξε το ιερό έναυσμα και το ιερό πρόταγμα του επικού αγώνος του λαού μας για να αποτινάξει την τεσσάρων αιώνων σκληρά, βάρβαρη και αιματηρά δουλεία στους Οθωμανούς τούρκους», σημείωσε αρχικά ο Σεβασμιώτατος, συμπληρώνοντας πως «το αίμα έρευσε ποταμηδόν για να ποτιστεί το δένδρο της ελευθερίας μας και της εθνικής παλιγγενεσίας».
Αναφέρθηκε στην εμφάνιση της Παναγίας το 1823 στην Μοναχή Πελαγία στο Κεχροβούνι και στην θαυματουργική εύρεση της Ιεράς της Εικόνος η οποία «ενέπνευσε στους πολεμάρχους και ηγήτορες του λαού μας την βεβαιότητα και την πίστη» ότι αυτό που έλεγε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, πως ο Θεός υπέγραψε την ελευθερία της Ελλάδος και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του, «ήταν αλήθεια».
Η Θεοτόκος αποδέχθηκε την προσφορά του Ναού της στον Πειραιά αλλά και «την αγίασε, την Ευλόγησε, τη χαρίτωσε», τόνισε σε άλλο σημείο ο Σεβασμιώτατος, αναφέροντας την εμφάνισή της, σωματικώς, «την 24η προς 25η Μαρτίου 1929, ενώπιων 800 αδελφών μας που προσεύχονταν στη Χάρη της. όπου ευλόγησε τον συναγμένο λαό και άπλωσε το ιερό της πέπλο σε ένδειξη ευλογίας και θείας χαριτώσεως, γεγονός που κατεγράφη με τις μαρτυρίες όλων των παρισταμένων στα τότε δημοσιογραφικά φύλλα της εποχής και βρίσκονται στα αρχεία του Κράτους και των αρμοδίων υπηρεσιών. Ο Ναός αυτός έγινε ευμενώς δεκτός από την Υπεραγία Θεοτόκο και δια αυτού του Ναού ευλογήθηκε και η πόλη του Πειραιώς, γι’ αυτό και λέγουμε ότι είναι πλέον Παναγιοσκέπαστος. Εδώ ζήσαμε και βιώσαμε την Παναγιοφάνεια», πρόσθεσε.
Επισημαίνοντας πως «η Υπεραγία Θεοτόκος, η Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων, η Κυρία των Αγγέλων, η Δέσποινα των Ουρανών, η Βασίλισσα του κόσμου, είναι το πρόσωπο εκείνο δια του οποίου ο Θεός έγινε άνθρωπος και ο άνθρωπος έγινε Θεός», υπογράμμισε πως σήμερα πανηγυρίζουμε τέσσερα γεγονότα: την Κοίμηση της Θεοτόκου «γιατί είναι νίκη αυτή η Κοίμηση απέναντι στην ανθρώπινη αποτυχία», τον ενταφιασμό της, «που έγινε στο Ιερό και πανάχραντο προσκύνημα της Γεθσημανή», την Ανάστασή της «διότι η Θεοτόκος δεν ήταν δυνατόν να κρατηθεί στη φθορά και το Πανάχραντο και Θεοδόχο και Αειπάρθενο σώμα της να υποστεί κυτταρική σήψη και διάλυση» και την Μετάστασή της, «την ένωση του παναχράντου σώματος που πνευματοποιήθηκε Θεία Χάριτι, με την παναγία ψυχή της».
Ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε με έμφαση πως «η Θεοτόκος είναι ο πρώτος άνθρωπος, μετά τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, που εισήλθε όχι απλώς στην πρόγευση του Παραδείσου», όπως όλοι οι Άγιοι και οι καθαροί τη καρδία, «αλλά στην Βασιλεία των Ουρανών. Κανείς άλλος δεν έχει εισέλθει στην Βασιλεία των Ουρανών, παρά η Θεοτόκος».
Η Παναγία «είναι η Βασιλεία του Θεού. Η ιδία είναι η αλήθεια του Θεού, η αγάπη του Θεού, το χάρισμα των Ουρανών στη γη και της γης προς το Θεό. Μέσα σε εκείνη πραγματώθηκε ο μυστικός άρρητος γάμος του ακτίστου Θεού με τον κτιστό άνθρωπο», σημείωσε, τονίζοντας πως «η Ορθόδοξη Ελλάδα από άκρου εις άκρον, από νήσου έως τα πλέον υψηλά βουνά γεραίρει, μεγαλύνει, δοξάζει, τιμά υπερήδιστα την Κυρία Θεοτόκο, την Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων, την γέφυρα που μας ένωσε για πάντα με το Θεό».
Είμαστε πανευτυχείς, συνέχισε, και θα έπρεπε αυτή η αλήθεια να δονεί τις καρδιές μας, γιατί «ο άνθρωπος είναι αυτό που κατέδειξε η Παναγία: Θείας φύσεως κοινωνός, κεκλιμένος να αποβεί ουράνιος πολίτης της Βασιλείας του Θεού, όπως εκείνη. Γι’ αυτό και η Ανάστασή της και η Μετάστασή της εγγυόνται και την δική μας Ανάσταση», ανέφερε ο Σεβασμιώτατος, σημειώνοντας, όμως, παράλληλα πως «η προϋπόθεση είναι δεδομένη: ‘’μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται’’».
«Μόνο την καρδιά μας ζητάει ο Θεός, τίποτε άλλο και τότε ο άνθρωπος γίνεται Ναός του Αγίου Πνεύματος», είπε ολοκληρώνοντας το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, επισημαίνοντας πως «το Ιερό του Θεού είναι ο ανθρώπινος νους και η ανθρώπινη καρδία, όταν όμως και το σώμα και η ψυχή και η διάνοια είναι καθαρά από ρύπους, από βρωμιά και από ψεύδος. Δεν κοινωνεί ο Θεός με το ψεύδος και την αναλήθεια», πρόσθεσε.
Ευχήθηκε ο Θεός, δια της Υπεραγίας Θεοτόκου, «να χαρίσει ειρήνη στην καρδιά και το νου, Ευλογία στο σώμα και την ψυχή, δύναμη για αγώνα πνευματικό ενάντια στον κακό εαυτό μας».
«Η Μητέρα μας Κυρία Θεοτόκος της οποίας την Κοίμηση, την Ανάσταση και την εις ουρανούς Μετάσταση πανηγυρίζουμε, εύχομαι να σας ευλογεί και να σας αγιάζει πάντοτε», κατέληξε.
