Τον Χριστό δεν τον μαθαίνεις διαβάζοντας ένα βιβλίο, αλλά δια της σχέσεως μαζί Του, της προσωπικής εμπειρίας και κοινωνίας μαζί Του. Τον βιώνουμε, Τον αναπνέουμε, Τον τρώμε και Τον πίνουμε, γίνεται Εκείνος ο εαυτός μας κι εμείς ο δικός Του.
Στην αρχαιοπρεπή θεία Λειτουργία του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, που τελέστηκε με την δέουσα εκκλησιαστική τάξη και μέσα στο αναστάσιμο κλίμα, την Κυριακή του Θωμά, 1 Μαΐου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ.
Με την τέλεση της θείας Λειτουργίας, κορυφώθηκαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις για την τίμηση της συνάξεως της εφέστιας Ιεράς Εικόνος της Παναγίας της Βηματάρισσας, της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, γνήσιο αντίγραφο της οποίας, φυλάσσεται μόνιμα στον Ιερό Ναό.
Ο Σεβασμιώτατος στον λόγο του, αναφέρθηκε καταρχήν με ιδιαίτερη συγκίνηση, στο θαύμα της εμφανίσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Ιερό Ναό, που έλαβε χώρα κατά την διάρκεια της αγρυπνίας του Ευαγγελισμού Της, το έτος 1929.
Ιδιαίτερα τόνισε πως «ευρισκόμενοι μέσα στην πασχάλιο χαρμόσυνη περίοδο, δοξάζουμε τον εν Τριάδι Πανάγιον Θεόν, για την μεγάλη αυτή ευλογία, να τελούμε την θεία λατρεία μας, εις αυτόν τον Παναγιοσκέπαστο Ναό, εις τον οποίον η Υπεραγία Θεοτόκος, ηυδόκησε να εμφανιστεί σωματικώς δις και να απλώσει το ιερό Της μαφόριο, την σκέπη και ευλογία Της, επί τον αγρυπνούντα, εις τιμήν και μνήμην του Ευαγγελισμού Της, πιστόν Ορθόδοξον λαόν».
Εορτάσαμε το Πάσχα, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, το αιώνιο πέρασμα της ανθρωπότητας, δια του Υιού του Θεού, του ενσαρκωθέντος Θεού Λόγου, στην όντως βασιλεία, από την φθορά και τον θάνατο, στην ζωή και το φως. Και σήμερα εορτάζουμε το Αντίπασχα, όπως Αντίπασχα είναι κάθε Κυριακή στην Εκκλησία μας, όπου τιμούμε το γεγονός της Αναστάσεως. Τιμούμε δηλαδή το γεγονός ότι ο Χριστός μας απάλλαξε τελειωτικά και αμετάκλητα, από τον θάνατο.
Ακολούθως, ο Σεβασμιώτατος έκανε λόγο στην λειτουργική αναφορά του αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, μία Λειτουργία που προέρχεται από την αλεξανδρινή λειτουργική παράδοση και φέρει τον πλούτο και τη λατρεία των χριστιανών της πολιάς αρχαιότητος.
«Είμεθα ένα σώμα, μία καρδιά, μία πνοή, με όλους τους απ’ αιώνος αγίους. Μία κοινωνία προσώπων με κεφαλή έναν, τον Ιησούν Χριστόν. Η Εκκλησία μας είναι Χριστοκεντρική και νοηματοδοτείται και αγιάζεται από την Κεφαλή της, που είναι ο Κύριος.
Γι’ αυτό ήρθε ο Κύριος στον κόσμο, για να μας προσφέρει για πάντα, τον εαυτό Του. Όχι απλώς να ζήσουμε μία γνώση του Αναστάντος, να χαρούμε τη νίκη Του, αλλά να γίνουμε σύσσωμοι, σύναιμοι, σύσαρκοι, σύζωοι με τον Αναστάντα.»
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος, αναφέρθηκε στην «καλή απιστία» του δύσπιστου μαθητή Θωμά, μία δυσπιστία που είναι ίδιο γνώρισμα όλων μας. που αναζητούμε αποδείξεις και θέλουμε να πειστούμε. Και όπως σημείωσε, η Εκκλησία μας συνευδοκεί σε αυτό και μάλιστα στην Αγία Γραφή αναφέρεται «ερευνάτε τας Γραφάς», ενώ ο Κύριος παροτρύνει «γνώσεσθαι την Αλήθειαν και η Αλήθεια ελευθερώσει υμάς».
Αλλά η αλήθεια, όπως τόνισε ο Σεβασμιώτατος, δεν είναι ιδέα, λόγια, διανοητική προσέγγιση, αλλά είναι Πρόσωπο, Υπόσταση, είναι ο Χριστός. «Και τον Χριστό δεν τον μαθαίνεις διαβάζοντας ένα βιβλίο, αλλά δια της σχέσεως μαζί Του, της προσωπικής εμπειρίας και κοινωνίας μαζί Του. Που προϋποθέτει βέβαια την κάθαρση από τα πάθη. Δεν έχουμε ανάγκη νοησιαρχικής, ακαδημαϊκής γνώσεως, για να γνωρίσουμε την αλήθεια, για να βεβαιώσουμε την Ανάσταση. Γιατί καλούμεθα αυτό, να είναι πείρα της ζωής μας, τον Θεό Τον βιώνουμε, Τον αναπνέουμε, Τον τρώμε και Τον πίνουμε, γίνεται Εκείνος ο εαυτός μας κι εμείς ο δικός Του.»
Γι’ αυτό και ο Κύριος, την καλή δυσπιστία του Θωμά, δεν την απέρριψε, αλλά όχι απλώς εμφανίσθηκε, αλλά του επέτρεψε να Τον ακουμπήσει και να πειστεί πιά, βλέποντας τους τύπους των καρφιών. Ενώ, τρία χρόνια νωρίτερα, όταν ο διάβολος ζήτησε αποδείξεις από τον Χριστό, δεν του έκανε το χατίρι ο Κύριος, γιατί ήταν πονηρή και δολία η προαίρεση του.
Η εμπειρία του Θεού, είναι εμπειρία καρδίας, πίστεως, χάριτος, είναι αλληλοπεριχώρηση προσώπων. Και ο Θωμάς επιβραβεύθηκε στην καλή του δυσπιστία, με το να ζήσει το θαύμα και να ανακηρύξει για όλους μας «ο Κύριος μου και ο Θεός μου».
«Με την Ανάσταση του ο Κύριος , μας έδωσε δύο ευλογίες, την χαρά και την ειρήνη, που είναι όμως αποτελέσματα της αγιότητας. Και δεν εννοούμε την ψευδοειρήνη που βλέπουμε στον πλανήτη, την ειρήνη των ισορροπιών του τρόμου.
Μέσα στους διεθνείς οργανισμούς φιδοσέρνεται η διεθνής διπλωματία και παίζεται το βρώμικο σκάκι, της υποδουλώσεως των μικρών και ανυπεράσπιστων λαών. Ένα θέατρο παραλόγου, με αποτέλεσμα να σκοτώνονται άμαχοι, στον βωμό της παγκόσμιας διακυβέρνησης και εξουσίας, του χρήματος και της απληστίας.»
Η βασική προϋπόθεση της ζωής μας, ολοκλήρωσε τον λόγο του ο Σεβασμιώτατος, είναι να λάβουμε Πνεύμα Άγιο, που θα μας οδηγήσει στην αλήθεια της ζωής, την επίγνωση του αληθινού Θεού, στην μελλοντική αποκατάσταση για την αιωνιότητα.
«Έχουμε την ευλογία να έχουμε την ιερά Εικόνα της Παναγίας της Βηματάρισσας, δωρεά του σεπτού Καθηγουμένου Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Αρχιμανδρίτου Εφραίμ, σε αυτόν τον Παναγιοσκέπαστο Ναό.
Και απευθύνουμε σε Εκείνην, την προσευχή μας, την εκζήτηση μας, την πίστη μας και την αγάπη μας, στην μητρική Της σκέπη, παρρησία και δύναμη.»
Η εορτή της συνάξεως, ξεκίνησε το Σάββατο 30 Απριλίου, παραμονή της εορτής, όπου τελέσθηκαν η ιερά Παράκληση, ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, και στη συνέχεια ακολούθησε κατανυκτική ιερά Αγρυπνία.
Οι λατρευτικές εκδηλώσεις περατώθηκαν με τον μεθέορτο Εσπερινό, όπου και την ιερά Παράκληση προς τιμήν της Παναγίας Βηματάρισσας και του αγίου Λουκά του Ιατρού.
