Μπορεί κανείς, στηριζόμενος στο αυτεξούσιο, αυτή την μεγάλη αρχοντιά που μας προίκισε ο Θεός, ελεύθερα να αποφασίσει τον δρόμο του Χριστού, που βέβαια είναι ο δρόμος του σταυρού, για να μπορέσει να περάσει την ανάσταση, δηλαδή την ουράνια βασιλεία.
Κατανυκτική ιερά αγρυπνία τελέστηκε το Σάββατο 26 Μαρτίου, (Κυριακή Γ´ Νηστειών, της Σταυροπροσκυνήσεως, Ματρώνης της εν Θεσσαλονίκη) στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, κατά τη διάρκεια της οποίας ιερούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Ρηγίνος Σταματίου, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.
Η αγρυπνία και η ομιλία μεταδόθηκαν από το κανάλι του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…» στο YouTube.
Στο μέσον ακριβώς, της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, προβάλλει η Εκκλησία τον Σταυρό του Χριστού, επεσήμανε στον λόγο του ο π. Ρηγίνος. Για να πάρουμε δύναμη, να εμψυχωθούμε κι ενισχυμένοι, να συνεχίσουμε τον πνευματικό αγώνα, που θα μας φέρει στην Μ. Εβδομάδα και το Άγιο Πάσχα.
Στο Ευαγγέλιο της ημέρας, ο Χριστός, απευθυνόμενος στους μαθητές Του, προαναγγέλλει τον σταυρικό Του θάνατο. Κι εφόσον ο Ιησούς, έχει να αντιμετωπίσει τον Σταυρό και το Πάθος, δεν μπορεί να είναι διαφορετική η πορεία των μαθητών Του, εάν θέλουν να Τον ακολουθούν πιστά και συνειδητά.
«Έτσι κι εμείς, αν πραγματικά θέλουμε να ακολουθήσουμε συνειδητά τον Χριστό, καταρχήν πρέπει να το κάνουμε ελεύθερα. Η πίστη μας στηρίζεται στην ελεύθερη θέληση του ανθρώπου. Δεν υπάρχει πουθενά στην διδασκαλία του χριστιανισμού, καταναγκασμός.
Μπορεί κανείς, στηριζόμενος στο αυτεξούσιο, αυτή την μεγάλη αρχοντιά που μας προίκισε ο Θεός, ελεύθερα να αποφασίσει τον δρόμο του Χριστού, που βέβαια είναι ο δρόμος του σταυρού, για να μπορέσει να περάσει την ανάσταση, δηλαδή την ουράνια βασιλεία.»
Αφού επιλέξει αυτόν τον δρόμο, συνέχισε ο π. Ρηγίνος, δύο είναι οι βασικές προϋποθέσεις, όπως είπε ο Κύριος, για να μπορέσει να τον διαβεί. Η πρώτη είναι η απάρνηση του εαυτού μας.
Παράκουσε ο άνθρωπος την εντολή του Θεού στον παράδεισο, έπεσε από αυτόν, έχασε την ελευθερία του, την αγάπη του, την ομορφιά του, κι έγινε όλος μία πληγή κι ένας θρήνος. Κι αυτό που γίναμε, πρέπει να το αποβάλλουμε, εάν θέλουμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό.
Αρνούμαι τον εαυτό μου, εξήγησε, δεν σημαίνει ότι αφήνω τον εαυτό μου απεριποίητο. Αλλά εγκαταλείπω τον κακό εαυτό μου, τις νόμιμες και δίκαιες απαιτήσεις μου, τις δικαιολογημένες επιθυμίες που έχει το εγώ μου, την ασφάλεια μιας καλοβολεμένης ζωής, το μίσος και την κακία για τον διπλανό μου, ακόμα και την αποφυγή της σκέψεως του θανάτου.
Η δεύτερη προϋπόθεση, είναι να σηκώσει ο καθένας τον σταυρό του. Σταυρός, για τον καθένα, αποτελούν οι δοκιμασίες της ζωής. Μία ασθένεια, ένας αιφνίδιος θάνατος, μία οικογενειακή κρίση που καταλήγει σε χωρισμό, οι οικονομικές δυσχέρειες, επαγγελματική αποτυχία, και σήμερα, η πανδημία και ο πόλεμος.
«Έχει βάρος ο κάθε σταυρός, έχει δυσκολία. Αλλά είναι και μία ευκαιρία, μέσα από αυτόν τον σταυρό, να δούμε το χέρι του Θεού, να ακούσουμε την ίδια την φωνή του Θεού.
Αρκεί σε κάθε δοκιμασία, να σηκώσουμε τα χέρια στον ουρανό και να παρακαλέσουμε να μας βοηθήσει ο Κύριος. Και τότε είναι που έρχεται ο Χριστός και σηκώνει ο σταυρό μας.»
Κι έτσι η θλίψη, ο πόνος, το δάκρυ, μεταβάλλεται σε χαρά και ευλογία. Όπως διαβάζουμε και στους βίους των αγίων της πίστεως μας, όπου μέσα από τα μαρτύρια τους, γίνονταν το θαύμα και μετατρέπονταν το μαρτύριο, σε ευλογία.
Και ολοκλήρωσε ο π. Ρηγίνος της ομιλία του, σημειώνοντας πως γι’ αυτό και η Εκκλησία, στην έρημο της Μ. Σαρακοστής, βάζει στο μέσο κάθε ναού, τον Σταυρό του Κυρίου. Για να μας θυμίσει το φορτίο των αμαρτιών μας που σήκωσε ο Χριστός στον Σταυρό Του για την λύτρωση μας, αλλά και να μας πει, ότι ακόμα και τώρα είναι διατεθειμένος να σηκώσει τον δικό μας σταυρό, ελαφρώνοντας το φορτίο του.
«Από μας απαιτείται μετάνοια, εγκατάλειψη του κακού εαυτού μας, ξεβόλεμα της ζωούλας μας, φροντίδα της ψυχής μας, παράκληση στον Χριστό να μας βοηθήσει.
Έχοντας εκούσια αυταπάρνηση, κουβαλώντας τον σταυρό μας, προχωρώντας στην έρημο του βίου, με βοηθό τον ίδιο τον Χριστό, θα μπορέσουμε να φθάσουμε στην Ανάσταση Του, αλλά και την δική μας ανάσταση.»
